شاه دین شافعی مطلبی

گفت عمری پی خدا طلبی

کرده ام طوف گرد درویشان

نکته ای دو شنیده ام زیشان

هر دو پاکیزه و پسندیده

[...]

بود بیرون ز نشئه املاک

که کنند این دقیقه را ادراک

لاجرم گاه خلقت آدم

می زدند از غرور و دعوی دم

کای خدا با مسبحیم تو را

[...]

عارفی در طریق حق سندی

گشت مهمان صاحب خردی

میزبان بهر خدمتش برخاست

میهمانخانه را به خوان آراست

ساخت آراسته به رسم کرام

[...]

پادشاهانه مجلسی می ساخت

نرد صحبت به هر کسی می باخت

برد روزی ز ذوق راهروی

ره بدان جمع سیدی علوی

شوکت و جاه شیخ را چو بدید

[...]

هر که را دیده نی به حق بیناست

دیده او به دید حق نه سزاست

تا نگردد به حکم «بی یبصر»

دیده تو به عین حق ناظر

نیست امکان جمال حق دیدن

[...]

عشق مجنون بدین مقام رسید

از تک و پوی و گفت و گوی رهید

داد با خود ترانه ای نو ساز

عشقبازی به عشق کرد آغاز

آستین زد به هر نو و کهنی

[...]

نوبهاران خلیفه بغداد

بزم عشرت به طرف دجله نهاد

داشت در پرده شاهدی نوخیز

در ترنم ز پسته شکر ریز

چون گرفتی چو زهره در بر چنگ

[...]

خسرو صبح چون علم بر زد

لشکر شام را به هم بر زد

هر دو کردند ازان حرم به شتاب

چاره جو رو به مسجد احزاب

تا به پیشین قدم بیفشردند

[...]

پور کسری که داشت هرمز نام

دل به عدلش گرفته بود آرام

چون برون آمدی ز شهر سپاه

این منادی زدی به هر سر راه

که عناون در کف هوس منهید

[...]

شاه را چاره نیست از دو نفر

تا زید در جهان به دولت و فر

آن یکی کار دین او سازد

وین دگر کار ملک پردازد

اول از ذکر آن کنم آغاز

[...]

بود در عهد بوعلی سینا

آن به کنه اصول طب بینا

ز آل بویه یکی ستوده خصال

شد ز ماخولیا پریشان حال

بانگ می زد که کم بود در ده

[...]

ای زده در صف دوران دم قرب

ره فراوان ز تو تا عالم قرب

روز قرب آمد و دوری شب تار

روز چون نیست به شب گیر قرار

دور ازین روز شب تاریکی

[...]

خوش آن کس که کارش نکویی بود

به نیک و بدش نیکخویی بود

چه در وقت مردن چه در زندگی

رود روزگارش به فرخندگی

سکندر چو نامه به مادر نوشت

[...]

ماییم که چون لاله صحرای مدینه

داریم به دل داغ تمنای مدینه

سودای بهشت از سر دانا برود لیک

ممکن نبود رفتن سودای مدینه

هرگز به تماشای بهشتت نکشد دل

[...]