به نام آن که جان را فکرت آموخت

چراغ دل به نور جان برافروخت

ز فضلش هر دو عالَم گشت روشن

ز فیضش خاک آدم گشت گلشن

توانایی که در یک طرفةالعین

[...]

گذشته هفت و ده از هفتصد سال

ز هجرت ناگهان در ماه شوال

رسولی با هزاران لطف و احسان

رسید از خدمت اهل خراسان

بزرگی کاندر آنجا هست مشهور

[...]

مرا گفتی بگو چِبْوَد تفکّر

کز این معنی بماندم در تحیّر

تفکّر رفتن از باطل سوی حق

به جزو اندر بدیدن کلِّ مطلق

حکیمان کاندر این کردند تصنیف

[...]

اگر خورشید بر یک حال بودی

شعاعِ او به یک منوال بودی

ندانستی کسی کین پرتو اوست

نبودی هیچ فرق از مغز تا پوست

جهان جمله فروغِ نورِ حق دان

[...]

در آلا فکر کردن شرطِ راه است

ولی در ذاتِ حق محضِ گناه است

بود در ذاتِ حق اندیشه باطل

محالِ محض دان تحصیلِ حاصل

چو آیات است روشن گشته از ذات

[...]

اگر خواهی که بینی چشمهٔ خوُر

تو را حاجت فتد با جرمِ دیگر

چو چشمِ سر ندارد طاقتِ تاب

توانْ خورشیدِ تابان دید در آب

از او چون روشنی کمتر نماید

[...]

تو از عالم همین لفظی شنیدی

بیا برگو که از عالم چه دیدی؟

چه دانستی ز صورت یا ز معنی؟

چه باشد آخرت، چوُن است دُنیی؟

بگو سیمرغ و کوهِ قاف چبود؟

[...]

به نزد آنکه جانش در تجلّی است

همه عالم کتاب حق تعالی است

عَرَض اِعراب و جوهر چون حروف است

مراتب همچو آیاتِ وقوف است

از او هر عالَمی چون سوره‌ای خاص

[...]

مشو محبوس ارکان و طبایع

برون آی و نظر کن در صنایع

تفکّر کن تو در خلق سماوات

که تا ممدوح حقّ گردی در آیات

ببین یک ره که تا خود عرشِ اعظم

[...]

تو گویی هست این افلاک دوّار

به گردش روز و شب چون چرخ فخّار

وز او هر لحظه‌ای دانای داور

ز آب و گِل کند یک ظرفِ دیگر

هر آنچه در مکان و در زمان است

[...]

به اصل خویش یک ره نیک بنگر

که مادر را پدر شد باز و مادر

جهان را سر به سر در خویش می‌بین

هر آنچ آمد به آخر پیش می‌بین

در آخر گشت پیدا نفسِ آدم

[...]

دگر کردی سؤال از من که من چیست

مرا از من خبر کن تا که «من» کیست؟

چو هستِ مطلق آید در اشارت

به لفظِ «من» کنند از وی عبارت

حقیقت کز تعیّن شد معیّن

[...]

دگر گفتی مسافر کیست در راه

کسی کو شد ز اصلِ خویش آگاه

مسافر آن بود کو بگذرد زود

ز خود صافی شود چون آتش از دود

سلوکش سیرِ کشفی دان ز امکان

[...]

بدان اوّل که تا چون گشت موجود

کز او انسانِ کامل گشت مولود

در اطوارِ جمادی بود پیدا

پس از روحِ اضافی گشت دانا

پس آنگه جنبشی کرد او ز قدرت

[...]

نبی چون آفتاب آمد، ولّی ماه

مقابل گردد اندر «لی مع‌الله»

نبوت در کمالِ خویش صافی است

ولایت اندر او پیدا، نه مخفی است

ولایت در ولیّ پوشیده باید

[...]

کسی مرد تمام است کز تمامی

کند با خواجگی کارِ غلامی

پس آنگاهی که ببرید او مسافت

نهد حقّ بر سرش تاجِ خلافت

بقایی یابد او بعد از فنا باز

[...]

تبه گردد سراسر مغز بادام

گرش از پوست بخراشی گه خام

ولی چون پخته شد، بی پوست نیکوست

اگر مغزش بر آری، برکنی پوست

شریعت پوست، مغز آمد حقیقت

[...]

نبوّت را ظهور از آدم آمد

کمالش در وجودِ خاتم آمد

ولایت بود باقی تا سفر کرد

چو نقطه در جهان دَوْری دگر کرد

ظهورِ کلّ او باشد به خاتم

[...]

چو نور آفتاب از شب جدا شد

تو را صبح و طلوع و استوا شد

دگر باره ز دَوْر چرخِ دوار

زوال و عصر و مغرب شد پدیدار

بود نورِ نبیّ خورشیدِ اعظم

[...]

کسی بر سرِّ وحدت گشت واقف

که او واقف نشد اندر مَواقف

دلِ عارف شناسا‌ی وجود است

وجودِ مطلق او را در شهود است

به جز هستِ حقیقی‌، هست نشناخت

[...]