شِهْ دُونِشْ جِهْ چِهْ گُوهِرْ اَفْشُونِسْتیمٰا؟

خِشِهْ گُوئِهْ دُوسْتْ رِهْ دِشْمِنْ دُونِسْتیمٰا

اَنْدی کِه کُمیْتِ عَقْلْ رِهْ رُونِسْتیمٰا

مِنْزِلْ بَرِ سییِنْ رِهْ نَتُونِسْتیمٰا

یِکْذِرِّهْ نَمُونِسْ کِهْ نَخُونِسْتیمٰا

[...]

امرو بدینی آدِمْ که وی پری‌زا

منْ ندیمهْ یارْرهْ همه چی برازا

بال سْونِ ستُون و تنه تَنْ، سور آسا

قایمه کُمُونْ دارنی، دسْ ته مریزا!

وازَن دست‌هائیتْ زنّی وازنْ کره‌وا؟

[...]

تخمِ زاهدی اندی که کاشْتِمِهْ یارون!

به وختِ دِروُ، خوشه نداشْتِمِهْ یارون!

جایِ یک من رِهْ، سی مِنْ دکاشْتِمِهْ یارون!

جایِ سی منْ‌رِهْ یک منْ نداشْتِمِهْ یارون!

سی ساله که ته عشقْ‌رِهْ بکاشْتِمِهْ یارون!

[...]

امیر گنه: حیرونمه سرِّ خدارهْ

از خوبی دریغ نکرده بی‌بفا ره

نَکشیمهْ به عالم، من عشقِ جفا

ندونستمه ته مهرورزی دشواره

چه دونسّمهْ آخر، نیه این‌هاره

[...]

امیر گنه: گوهر چاردَهْ ماهِ منیره

این شهرْ همه جا گوهرِ نَومْ خجیره

دِ دیمْ سرخهْ گلْ، کنّه دِ چشْ ره خیره

بَرْفهْ صد هزارْ تیرْ زَنّهْ شه رهی رهْ

هرگز تَلهْ دارْ میوهْ نیارده شیره

[...]

حیا بُو مره کَشْ، ته خجیره خویی

ته صَدْ طَرفْ سخنْ ره به نازْ بئویی

دیمْ سرخه گلْ ره مونّه که باغْ بشکویی

کَمنْ مشکُ وُ عاشقْ انتظارِ بُویی

دیرْ شَرْ پیغُومْ هدامه هرازِ رویی

[...]

ته مهرْوَرْزمْ تا اَسْترهْ خرگوش زایی،

تا لَلْ به پیشِ عَنقٰا بُورهْ بیایی،

دریُو خشکْ بَوّهْ و گلهْ باغْ درآیی،

گلهْ باغِ میُونْ خُرما خالْ برآیی،

نالشْ کمّه مه جان که وَختهْ درآیی،

[...]

نه لوح، نه قَلم، نه فرش و نه کُرسی بی،

امامِ شهید، قاتلِ خودْ بَدی بی،

جانْ ره هدا و هرگزْ تسلیم نوی بی،

اِمامِ همه، پیرو، پیشوا علی بی

امام حسن که امام دومین بی

[...]

قَسِمْ خِرْمِهْ مِهْ جٰان وُ دِلْ، مِهْ دِلٰا رٰا

بِهْ اوُنْ قادِرِ فَرْدِ بِهْدُونِ دانا

بِهْ اُونْ دُوکَون وُ قَوسِ مِحْرابِ عَیْنٰا

بِهْ اُونْ چِشْمِهْ‌یِ زِمْزِمِ آبِ اَحْیٰا

بِهْ لَوحِ مَحْفُوظْ اَرْنَیْ تَقْدیرْ نَئیوٰا

[...]

ویهارْ درآمُو خرّم بییه شبارو

بتاوسهْ عالمْ‌رهْ ته چیرهْ دَر شُوْ

هندُو به ختا صَف بکشییه یک رُو

خشْ‌بَختْ نییِهْ شیرِ نَرْ به خَیْلِ آهُو

سر وُ جان و دِل منُ و مه چشمِ سو

[...]

امیر گنه: تا عالمْ بجا، قرارْ بو،

تا هَفتهْ وُ سالُ ماهْ، لَیلُ و نهارْ بو،

تا روزُ و شُو و هفتهْ وُ مه مدار بو،

تا آدمی وُ جنّ و پَری بسیارْ بو،

تا گردشِ گَرْدُونْ وَ بنایِ لارْ بو،

[...]

دلْ دارْمه یکی، نیل و زینگالْ آسایی

دَپیتهْ به ته عشقْ و نَشّومهْ جایی

اُونْطُورْ مفْتلامهْ به شَهرْ ته جفایی

آیی تو مرهْ، مه زندگی نخٰایی

چَنّه آه کَشمْ ته وَرْ که بی‌بفایی

[...]

با اینْ اَندی کَسْ که دلْ دَوستی روجی

یکی ونهْ دوستْ که دلْ منه وَرْ سوجی

ای چشْ نَپرسنی ته مه شُو و روجی

چَنّ اَسْلی شَنّی، تُومْ دل و جان بَسُوجی

دَرْ آیی ستمْ کنی مرهْ هر رُوجی

[...]

مِنْ مِهْرِ تِرِهْ دٰارْمِهْ دِلِ مییُونْ مَشْتْ

اَگِرْ چُویِ خِشْکْ بَوِّمْ، کِنٰارْ کَتْبُومْ دَشْتْ

اَمیرْ گِنِهْ: مِهْ مَسِّهْ چِشْ، آهُویِ دَشْتْ

تِمٰا دٰارْمِهْ مِهْ خٰاکِ سَرْ هٰا کِنی گَشْتْ

بِشْنُوسِمِّهْ تِنِهْ فِتْنِهْ بِهْ چینْ بَیِّهْ مَشْتْ

[...]

سی جیم وُ پنجاه جیم وُ پنجاه هزار جیم

سی نادِعلی بیش دَکِنّی بُو ته دیم

اگر دَنی بُو آفله‌یِ مالْ ته دیم

شیرووِن وُ شما خی ره بنویشتْ بیمْ کابیمْ

گَرْدِهِنْ مره مازندرون یکی تیم

[...]

امیر گنه:‌ای خرّم ویهارْ، چه کیشی؟

ای چونْ پَرِ تاوُوسْ به نگارْ، چه کیشی؟

ای آهوی میدون، تک سوارْ چه کیشی؟

هزارْ منْ پیونْ، ته جه به زارْ، چه کیشی؟

شنبهْ شکرْ لبْ، شیرینْ گفتار چه کیشی؟

[...]