بسر تخفیفه روزی بدستار

سری میجست و بالائی زپندار

زنا که طیلسان بروی بر آشفت

لسان حال را بگشوده میگفت

(هر آن مهتر که با کهتر ستیزد)

[...]

در البسه رانده ام سخن را

شسته همه جامه کهن را

(گازر که بکار خود تمامست)

(بهتر زنسیج باف خامست)

بنام خطا پوش آمرزگار

که ستار عیبست بر جرم کار

فکنده قبا کحلی آسمان

زفضلش ببر خلعت زرفشان

بکوه از کرم رخت خارا دهد

[...]

دگر بر طراز نبوت درود

که در بند لبس و تکلف نبود

قبای او ادنی ببالای او

لوای دنی قدر والای او

بدست مبارک ز خلق حسن

[...]

چنین خواندم از خط ابیارئی

که میخواندی نوبتی عارئی

که کمخاهمی کرد تعریف خویش

که بیشم بجاه از قماشات بیش

که از چین و ماچین فرازم علم

[...]

چو بر تخت سلطان کمخا نشست

به پیشش کمر هر لباسی ببست

امیران او اطلس و صوف و خبر

منسور بلولو مزین بتبر

خشیشی و ابیاری او را وزیر

[...]

برینگونه چون دگمه چرخش نشاند

بشاهی و چون زه حکومت براند

چو رسمست کز رخت نو شادمان

ز زخمی گزندش رسد ناگهان

سرافراز اگر چند باشد کلاه

[...]

کلاهی دو گوشی زناگه بگوش

ستاده همی بود آنجا خموش

ازان رختها این حکایت شنید

سراسر ازیشان سخنها کشید

شد آنجمله را کرد صاحب وقوف

[...]

در آن بارگه حبر آمد بپیش

بگفتا نیاریم ازین تاب بیش

که او نسبت شر بخاتون کند

سرجهل از خویش مفتون کند

مخیل بدو گفت روتن بزن

[...]

چنین گفت ابیاری خسروی

که بشنو سخن چون تو شاه نوی

بسرپوش گفتند چیزی براز

نباید کشیدن چو میرز دراز

بباید فرستادن ایلچی برو

[...]

بشاهی بشد صوف بر صندلی

نشاندند بر تختگاه ملی

برآمد بگردش همه جامها

بهر جا نوشت از بمی نامها

که ماننده دگمه در کرد جیب

[...]

سراسر سخنهای او باز راند

خطی چند مخفی بنزدش بخواند

بسی دسته بسته فرستاده بود

جوابش بره چشم بنهاده بود

شه صوف ماند از رسنالت شگفت

[...]

بهنگام خفتن یکی پیش بند

گریزاند ایلچی یلمه زبند

گرفتند پیراهنی در طریق

که باید بدادن بدست رفیق

بگفتا مرا خود نماندست جان

[...]

چه خوش گفت درزی بیک جامه پوش

چو تشریفی میفکندش بدوش

که به در فراخی بمردن بسی

که جان پروراند بتنگی کسی

بشستن چه سودش دهد داوری

[...]

چریک ملابس زهر کشوری

بخواند او زبومی که بود و بری

محبر بجست ومخیل بخواند

حریری و شرب مقفل بخواند

جگن را طلب کرد از افتگون

[...]

بوقت بهاری بد این گفتگو

زنو بود آفاق در شست و شو

نسیمش زوالای باد صبا

شکوفه قلفی گلش جزم ولا

زخود پوستین میفکندند خلق

[...]

کمیتی در آورد کمخا دلیر

زوالای بادصبائی بزیر

مطبق براسبی زخسقی نشست

که جزوی نبد سرخ خنگی بدست

یکی تافته از برای کتل

[...]

شبی دید ناگه لحافی به خواب

که از میخ در جامه شد خراب

بر خرقه‌ای شد که تعبیر کن

مر این آیه را شرح و تفسیر کن

بگفتا به این حال ناگفته است

[...]

وزان روی صوف از پی کارزار

شدش جمع پشمینه بیشمار

بسان فراویز بر دامنش

برآمد زهر سوی پیرامنش

چو طاقین که از جامها اوست طاق

[...]

به پیوست باصوف موئینها

همی رفت جنغی به پشمینها

که باید قراول نمد ساختن

علم ازدم روبه افراختن

هزاران نمد کرد باید گرین

[...]