تا به ورق دست میر کلک درربار زد

بر سر تیر دبیر دفتر و طومار زد

تیغش شنگرفت سود بر فلک لاجورد

فکرش خورشید را بر رخ زنگار زد

تا پی تقویم چرخ کرد کمانرا بزه

[...]

علی نمود مصفا جمال علم یقین را

فکند پرده ز رخسار ناز شاهد دین را

علی ز تیغ شرربار و منطق گهر آگین

گسست عروه کفر و ببست حبل متین را

نمود نصرت پیشینیان ز غیب ولیکن

[...]

سحر بشارتم از دور مهر و ماه آمد

که گاه جشن همایون پادشاه آمد

نجوم ثابته در پرده افق یکبار

نهان شدند و نهفتند رخ که ماه آمد

چگونه ماه توان خواند پادشاهی را

[...]

مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد

نایب السلطنه با داد خداداد آمد

بحر علم آمد و از گوهر تابان زد موج

کوه عزم آمد و با پنجه پولاد آمد

ناصرالملک ابوالقاسم مسعود ز راه

[...]

بسفر رفت نگار من و من شیفته وار

در صف باغ شدم با دلی از غصه فکار

دیدم اندر لب جو سنبل و گل نرگس مست

گرم نظاره و صحبت شده مانند سه یار

چون مرا دیدند از دیده سرشک افشانم

[...]

فدای بدرو رخ ماه و زلف پر شکنش

حلاوت لب شیرین ملاحت سخنش

سخن چو از لب لعلش برون شود گوئی

بقند و مشک و می آمیخته است در دهنش

قلم چو آهوی چین است و نامه دشت ختن

[...]

روزگار از بسکه حلقومم فشارد ای ملک

عنقریب این تن بسختی جان سپارد ای ملک

چار درد روحی و جسمی ز بیرون و درون

بر تن رنجور زارم حمله آرد ای ملک

دامنم چون بوستان پر لاله و گل شد ز بس

[...]

گرچه دارم مردمی بسیار ازین مردم نیم

همچو دیوان نیز با چنگال و شاخ و دم نیم

در بلاد خود غریبم زانکه ناجنسند خلق

من بحمدالله تعالی جنس این مردم نیم

مردم آزارند همچون افعی و کژدم، زجهل

[...]

دانا باید ز روی فکر زند دم

تا ز پس دم زدن همی نخورد غم

هست سخن مرد را ترازوی دانش

نیست بسنجیده مرد تا نزند دم

جز بسخن کان ترازوی هنرستی

[...]

ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری

تن بتواضع دهی سر بسجود آوری

چرخی بینی بخاک مطلع جانهای پاک

گشته در آن تابناک مهر و مه و مشتری

روضه فردوس را نیست بر او افتخار

[...]

باشد دوشنبه موعد دیدار آن پری

میدان جان فشانی و بازار دلبری

دلال عشق و یار خداوند مالدار

بوسه متاع و هوش ثمن روح مشتری

روزی است بس مبارک و فرخنده آنچنان

[...]

به و لله و به با لله و به تا لله

بسی جز کلام الله پر نور

به الیاس و به خضر و دشت کنعان

به موسی و شب تار و که طور

به تخت کیقباد و تاج جمشید

[...]

خدایگانا از گرد راه موکب تو

خدا گواست که شد چشم بندگان روشن

ورود مقدم میمونت اندر این سامان

بود چو مقدم اردی بهشت در گلشن

تو زنده سازی در ملک داد و دانش را

[...]

روزگاری که از طلایه مرگ

شاخ عمر مرا خزان شد برگ

ریخت در جویبار و گلبن خشک

برف و کافور جای سنبل و پشک

نعمت و ناز رخت بسته ز کوی

[...]