نماید همی کاین جهان یک دم است

اگر شادکامی و گر خود غم است

به یک دم زدن نیست خواهی شدن

به نیکی به آید همی دم زدن

تو چندان به کاخ اندری کدخدای

[...]

چو دستور، گفتار خسرو شنید

برآمد ز جای، آفرین گسترید

چنین گفت کز دانش ورای شاه

چنین زیبد و جز چنین نیست راه

شگفتی یکی داستان بینم این

[...]

بیا تا برآیی هم اکنون به تخت

چنانچون بود مرد فرخنده بخت

پدر شاه چین و برادر پدر

شهنشاه روی زمین سربسر

تو همچون دد و دام در مرغزار

[...]

شبی شادمان خفته بُد آتبین

چنان دید در خواب شاه زمین

که فرزند پیش آمدش چون سروش

سُوار آن که شد کشته بر دست کوش

یکی چوب در دست او داد خشک

[...]

پراندیشه خسرو شبی خفته بود

جهان دید کز میغ آشفته بود

زمین تیره گشتی چو دریای قیر

به پرده درون ماه و کیوان و تیر

شب آشفته بودی، هوا هولناک

[...]

دگر ماه بگذشت بی رزم و کین

برآسوده از خون گردان زمین

بهاران چو برگشت بر چرخ ماه

ز مکران بجوشید یکسر سپاه

گزیده سواران با اسب و ساز

[...]

هم اندر زمان نامه ای کرد زود

همه لابه کز لابه ها دید سود

سر نامه گفت ای جهانگیر شاه

جهان را مکن بیش خیره تباه

که گر باد را اندر آری به بند

[...]

چو آگاهی آمد به کوش سترگ

که آمد سپاهی بدان سان بزرگ

نیامد به دلش اندر اندیشه هیچ

بفرمود تا کرد لشکر بسیچ

گمانی چنان برد کآن سروران

[...]

شب آمد، درآمد به اسب سمند

دو دیده به روشن ستاره فگند

به شب چون پلنگان همی تاختی

چو روز آمدی خواب را ساختی

چو روزش گذر کرد بر بیست و پنج

[...]