به اندک زمان زان سپاه بزرگ

نماندند یک تن دلیر و سترگ

از آن گه که آن پهلوان سترگ

ازیدر بشد نزد شاه بزرگ

بر ایشان ببارید همچون تگرگ

ز ابر کمان تیر باران مرگ

فلاخن ببارید همچون تگرگ

به ایرانیان سنگ و باران مرگ

به سختی رسید آن سپاه بزرگ

از آن نره دیوان گرد سترگ

به چنگال ماننده نره گرگ

سرانگشت چون شاخ داری بزرگ

چنین گفت پس پهلوان بزرگ

بدان پرخرد مهتران سترگ

از آنگه که آن پهلوان سترگ

بیامد بر نره دیو بزرگ

چو آمد بر آن بارگاه بزرگ

سوار فرامرز گرد سترگ

دگر آمدش پیش گوری بزرگ

سپهدار جنگی چو شیر سترگ

سپهدارشان نامداری بزرگ

بداندیش و خودکام مردی سترگ

ز ناگه شبیخون به سر برش مرگ

بیارد نهد بر سرش تیره ترگ

ببارید از آن ابر باران مرگ

نبد زخم جز بر تن و تار و ترگ

چو نوگوسفندان ز چنگال گرگ

پراکنده گشت آن سپاه بزرگ

برآید ز دستش سه کار بزرگ

کز آن خیره گردد دلیر سترگ

وز آن روی دیگر دو گرگ سترگ

فزون هریکی از هیون بزرگ

چه با دیو و شیر و چه با پیل و گرگ

چه با اژدها و یلان سترگ

به یاری نخواهم سپاه بزرگ

من و اسب شبرنگ با شیر  و گرگ

منم بی گمان دل نهاده به مرگ

گرم تیغ بارد به سر چون تگرگ

از آن زشت پتیارگان شیر و گرگ

چنان پرزیان دشمنان سترگ