یکی مرد پیر ایستاده برش

بکف بر یکی خوان سراسر خورش

بناگه یکی زنگی آمد برش

که تا ابر گفتی رسیده سرش

نخستین خورش برد جادو برش

چه بد گرسنه خورد یل آن خورش

سپارم بتو کشور و دخترش

بدانگه که از تن ببرم سرش

تو خود شرط کردی که از تن سرش

ببری بگیری ز من دخترش

بگفت این و آمد بتنگ اندرش

برافروخت ژوبین زد بر سرش

درآمد خروشان بتنگ اندرش

برافروخت به ساطور و زد بر سرش

یکی تنگ حلقه زره در برش

به رخ برقع و خود زر بر سرش

همی خواست کز تن ببرد سرش

به خون غرقه سازد بر و پیکرش

چو آن مغربی دید یال و برش

نشست و نهیب و سر و افسرش

برآورد ساطور چون شد برش

بدین تاز کین آورد بر سرش

یکی باره گلگون به زیر اندرش

به رخ برقع و تاج زر بر سرش

عنان باز پیچید و زد بر سرش

که جوشن بشد چاک هم پیکرش

به تندی یکی سنگ زد بر سرش

فرو ریخت مغز سرش از برش

چه دیدش فرانک برآمد برش

فرود آمد و بوسه زد بر سرش

درآمد به تنگ و بزد بر سرش

که از بر بزیر اندر آمد برش

ز اسپ اندر آمد که برد سرش

بخورد پلنگان دهد پیکرش

بفرمود کو را برند از برش

سر بی بهایش برند از سرش

بریدند ترکان چینی سرش

فکندند بر خاک و خون پیکرش

یکی لوح زرین بزیر سرش

بدیبا بپوشیده سیمین برش