نشود پیش دو خورشید و دو مه تاری تیر

گر برد ذره‌ای از خاطر مختاری تیر

آنکه در چشم خردمندی و در گوش یقین

پیش اندازهٔ صدقش به کمان آید تیر

آنکه پیش قلم همچو سنانش گه زخم

[...]

ای سنایی جهد کن تا پیش سلطان ضمیر

از گریبان تاج سازی وز بن دامن سریر

تا بدین تاج و سریر از بهر مه‌رویان غیب

هر زمانی نوعروسی عقد بندی بر ضمیر

با چنین تاج و سریر از بهر دارالمُلکِ سِرّ

[...]

در کف خذلان و ذل فتح و ظفر گشتی اسیر

گر نبودی هر دو را اقبال خواجه دستگیر

نور چشم خواجهٔ بوالفتح مسعود آنکه او

چون ظفر با فتح و سعدست او همه ساله نظیر

آن به جود و زیب و کین و رای و عیش و قدر و ذهن

[...]

شمسهٔ دنیا و شمس دین ز تاثیرش منیر

آنکه چون شمسش نیابی در همه عالم نظیر

روی او دل را چنان چون پیر را در دست قوت

لفظ او جان را چنان چون طفل را در کام شیر

عز او خواهد ز ایزد مرغ از آن سازد نوا

[...]

ای به تو روشن دو موضع هم سرای و هم سریر

وی به تو جامع دو جامع هم صغیر و هم کبیر

عزم را سلطان نهادی حزم را شیطان فریب

حلم را خاکی مزاجی علم را پاکی پذیر

قابل مدحی نداری چون خط اول همال

[...]

نه در آید به ذات او تغییر

نه قلم وصف او کند تحریر

از پی یک دو روزه عمر قصیر

چند هیزم کشی به قعر سعیر؟

شه چو ظالم بود نپاید دیر

زود گردد برو مخالف چیر

وان دگر استواء عرش و سریر

کرده در علم خویشتن تقدیر

اعتماد تو بر سگ و زنجیر

بیش بینم که بر سمیع و بصیر

کرده از بهر رهبری شش میر

گربه‌ای را فتی سگی را پیر

حکم فرمان و عقل فرمان‌گیر

نفس نقاش و طبع نقش‌پذیر

بنده‌ای باش بی‌نصیبه و چیر

که فرشته نه گرسنه‌ست و نه سیر

سحره از لطف گفت ان لاضیر

با عزازیل قهر کرد انا خیر

روزی تست بر علیم و قدیر

تو ز میر و وکیل خشم مگیر

صورت آنکه هست بر درِ میر

بادبانی به دست و باد پذیر

یوم و غد ملکت ای به ما بر چیر

هست آنرا که بود دی و پریر

گر در آموختن کند تقصیر

هرچه خواهد سبک ز وی بپذیر

که نماید در آینهٔ تزویر

غرض نکتهٔ علیم و قدیر

هرچه جز حق بود تو آن مپذیر

دل ز اغیار جملگی برگیر