یکی بهتر ببینید ایها الناس

که می دیگر شود عالم به هر پاس

دمی از گردش حالات عالم

نمی‌یابم نجات از بند وسواس

چو دل در عقدهٔ وسواس باشد

[...]

چو خواهم کرد زرق و هزل و ریواس

نخواهم نیز عاقل بود و فرناس

مرا چون نیست بر کس هیچ تفضیل

چه خواهم کرد زهد و فضل عباس

بیاور طاس می بر دست من نه

[...]

نیست از راه عقل و وهم و حواس

جز خدای ایچ کس خدای شناس

با تقاضای عقل و نفس و حواس

کی توان بود کردگار شناس

برتر از وهم و عقل و حسّ و قیاس

چیست جز خاطر خدای شناس

کرمش گفت مر مرا بشناس

ورنه کِشناسدش به عقل و حواس

تو نبینی جز از خیال و حواس

چون نه‌ای خط و سطح و نقطه‌شناس

خویشتن بینی از نهاد و قیاس

گرد خود گشته همچو گاو خراس

عشق را گفت جز زمن مهراس

عقل را گفت خویشتن بشناس

مر ورا هست جای خوف و هراس

خوانده در نص هم وقودالناس

بهر یک مشت کودک از وسواس

نامش اعشار کرده‌ای و اخماس

می نداری خبر تو ای نسناس

که به صد بند و حیلت و ریواس

هست با شرع کار رای و قیاس

همچو پیش کلام حق وسواس

چار تکبیر کن چو خیرالناس

بر که بر چار طبع و پنج حواس

آز مانند خوک و خرس شناس

آز بگذار و از کسی مهراس

عقل را از عقیله باز شناس

نبود همچو فربهی آماس

سخن عاقل از طریق قیاس

دُرِّ دین است و ذهن او الماس

عقل برتر ز وهم و حسّ و قیاس

برترست از فلک ستاره‌شناس

عقل کل را بسان بام شناس

نردبان پایه سوی بام حواس

قُبله اول ز قِبله باز شناس

تا بدانی تو فربهی ز اماس