حرف آخر قافیه

قصیده شماره ۱: از تتق کبریا صورت لطف خدا

قصیده شماره ۲: تا ز نور روی او گشته منور آفتاب

قصیده شماره ۳: از نور روی اوست که عالم منور است

قصیده شماره ۴: مرد مردانه شاه مردان است

قصیده شماره ۵: گر نه آب است اصل گوهر چیست

قصیده شماره ۶: عمر بی عشق می گذاری هیچ

قصیده شماره ۷: بنازم جان روح افزای سید

قصیده شماره ۸: خوش رحمتیست یاران صلوات بر محمد

قصیده شماره ۹: در دو عالم چون یکی دارنده اشیا بود

قصیده شماره ۱۰: دل چو سلطان ملک جان گردد

قصیده شماره ۱۱: هرچه مقصود تو است آن گردد

قصیده شماره ۱۲: رند مستی که گرد ما گردد

قصیده شماره ۱۳: رندان باده نوش که با جام همدند

قصیده شماره ۱۴: نقطه ای در الف هویدا شد

قصیده شماره ۱۵: چو تو به ما نرسیدی تو را ز ما چه خبر

قصیده شماره ۱۶: بیا ای مومن صادق بگو صلوات پیغمبر

قصیده شماره ۱۷: داد جاروبی به دستم آن نگار

قصیده شماره ۱۸: حی و قیوم و قدیم لم یزل

قصیده شماره ۱۹: عیسی گردون نشین تابع تو در ازل

قصیده شماره ۲۰: درد دردش خورده ام تا صاف درمان یافتم

قصیده شماره ۲۱ (مهدی نامه): قدرت کردگار می‌بینم

قصیده شماره ۲۲: گفتیم خدای هر دو عالم

قصیده شماره ۲۳: عاشقانه گر بیابی جام جم

قصیده شماره ۲۴: سالها در سفر به سر گشتیم

قصیده شماره ۲۵: در راه خدا بسی دویدیم

قصیده شماره ۲۶: دم به دم دم از ولای مرتضی باید زدن

قصیده شماره ۲۷: ای دل ار عاشقی بیا از جان

قصیده شماره ۲۸: نقش رویش خیال تا بسته

قصیده شماره ۲۹: ظهوری لم یزل ذاتی بذاتی

قصیده شماره ۳۰: حبیبی سیدی یا ذالمعالی

قصیده شماره ۳۱: آن امیرالمؤمنین یعنی علی

قصیده شماره ۳۲: جام گیتی نما علی ولی

قصیده شماره ۳۳: هر که دارد با علی یک مو شکی

قصیده شماره ۳۴: گر در این بحر آشنا یابی

قصیده شماره ۳۵: خرد پیمانه انصاف اگر یک بار بردارد