در مجالس گر سخن زان لعل میگون می‌رود
کز چه می‌خندد صراحی از دلش خون می‌رود
زورقی می‌سازم از بحر خیالش دیده را
کیم شب از نوک پیکان نیل و جیحون می‌رود
در شب دیجور زلفش هر که دید آن قرص ماه
گرچه آید با کمال عقل مجنون می‌رود
دل کز آن زلف مسلسل می‌کشد سوی لبت
گوییا افعی گزیدش بهر معجون می‌رود
شاهدی چون بند آن چشمان مست از بی‌خودی
می‌دواند کو به سوی خانه‌اش چون می‌رود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
بی‌لبت هردم ز چشم درفشان خون می‌رود
پاره‌های دل ز راه دیده بیرون می‌رود
یک شب ای شمع بتان، در کنج تاریک من آی
تا ببینی حال تنها ماندگان چون می‌رود
خون که از زخمی رود، داغش نهی باز ایستد
[...]
بر رخ زردم نه اشک است این که گلگون می‌رود
شد دلم ریش از غمت وز ریش دل خون می‌رود
گر دلم شد رخنه از تیغ جفایت باک نیست
جانم از زندان غم زان رخنه بیرون می‌رود
بر تن زارم زمین شد بی‌تو تنگ ای کاش دست
[...]
هرکه چون باد از سر کوی تو بیرون می‌رود
کس نمی‌داند که از آشفتگی چون می‌رود
پای رفتن نیست عاشق را کزین در بگذرد
می‌فشاند سیل اشک از چشم و در خون می‌رود
پیش لیلی گر رود از چشم مجنون خون چه شد
[...]
در چمن چون حرف آن بالای موزون می‌رود
سرو چون دزدان ز راه آب بیرون می‌رود
دیده اهل بصیرت کاروانگاه بلاست
هرکه زخمی می‌خورد، از چشم ما خون می‌رود
عشق بالا دست از معشوق دامن می‌کشد
[...]
روز بی‌معشوق و شب بی‌جام گلگون می‌رود
می‌رود عمر سبک‌خیز و ببین چون می‌رود
از ملاقات سرشکم عمرها رفت و هنوز
چون گلوی صید بسمل ز آستین خون می‌رود
در بیابان جنون از بس که گرم جستجوست
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور ثبت نام کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.