... زمین تیره گون کوه چون نیل شد

ستاره به کردار قندیل شد

تو گویی که شمعست سیصدهزار ...

... ز تیره شب اندر گذشته سه پاس

بفرمود تا شد ستاره شناس

بپرسیدش از تخت شاهنشهی ...

... تنم اختر بد به پی نسپرد

ستاره شمر گفت کای شهریار

ازین گردش چرخ ناپایدار ...

... چو زین باره دانش نیاید به بر

چه باید شمار ستاره شمر

بر مست شمعی همی سوختند ...

... چو شب برکشید آن درفش سیاه

ستاره پدید آمد از گرد ماه

فراز آمد از هر سوی لشکری ...

... ز گرد سپه کوه شد ناپدید

ستاره همی دامن اندرکشید

سراپرده قیصر بی هنر ...

... چه پرنده و چند تازان به تگ

ستاره زدند از پی خوابگاه

چو چیزی بخورد و بیاسود شاه ...

... که کس باد ازان سان ندارد به یاد

فروبرده چوب ستاره بکند

بزد بر سر شهریار بلند ...

... ازان کودک خرد شد شادکام

به در بر ستاره شمر هرک بود

که شایست گفتار ایشان شنود ...

... کسی را که دانا بود بشکنیم

ستاره شمر نیست چون ما کسی

که از هندسه بهره دارد بسی ...

... همه کام و زیبایی و فرهی

ازان دو ستاره یکی چنگ زن

دگر لاله رخ چون سهیل یمن ...

... که پژمرده گردد گل شهریار

ستاره شمر گفت کاین خود مباد

که شاه جهان گیرد از مرگ یاد ...

... همی بود تا چرخ پوشد سیاه

ستاره پدید آید از گرد ماه

چو نان خورده شد آرزو را بخواند ...

... به بوم و به دشت آتش اندر زدند

ستاره همی دامن ماه جست

پدر بر پسر بر همی راه جست ...

... به هر دانش از کرده کردگار

ستاره ست رخشان ز چرخ بلند

که بینا شمارش بداند که چند ...

... بماند شگفت اندرو تیز ویر

ستاره همی بشمرد ز آسمان

ازین خوارتر چیست ای شادمان ...

... وگر خاک و من همچو دریای آب

کسی با ستاره نکوشد به جنگ

نه با آسمان جست کس نام و ننگ ...

... وگر گیری از تیغ و جوشن شمار

ستاره شود پیش چشم تو خوار

زمین بر نتابد سپاه مرا ...

... چو پیدا شد این چادر مشک رنگ

ستاره بروبر چو پشت پلنگ

بکردند میخوارگان خواب خوش ...

... زر و گوهر و جامه ها بشمرد

که بااو ستاره شمر گفته بود

ز گفتار ایشان برآشفته بود ...

... بباشم مگر باشدم رهنمای

ستاره شمر شست و سه سال گفت

شمار سه سالش بد اندر نهفت

ز گفت ستاره شمر جست گنج

وگرنه نبودش خود از گنج رنج ...

... تو گفتی ز تیزی وز راستی

ستاره برآرد همی زآستی

به کسری چنین گفت کای شهریار ...

... روان درخشنده بگزیندش

ستاره زند رای با چرخ و ماه

سخنها پراگنده کرده به راه ...

... چنان بدکزان موبدان و ردان

ستاره شناسان و هم بخردان

همی دانش آموخت و اندر گذشت ...

... چو شاپور وچون یزدگرد دبیر

ستاره شناسان و جویندگان

خردمند و بیدار گویندگان ...

... که آن راکه اکنون تو بینی بداد

ستاره ندیدست و خورشید و باد

شبستان بهشتی شد آراسته ...

... برفتند با زیج رومی بدست

ستاره شناسان و کندآوران

هرآنکس که بودند ز ایشان سران ...

... یکی گردش آسمان بلند

ستاره بگوید که چونست وچند

فلک رهنمونش به سختی بود ...

... چنان بینی اکنون ز من دستبرد

که روزت ستاره بباید شمرد

ندانی جز افسون و بند و فریب ...

... به شبگیر برزین بشد با سپاه

ستاره شناسی بیامد ز راه

چنین گفت کای مرد گردن فراز ...

... ز جوش سواران زرینه کفش

ستاره توگفتی به آب اندرست

سپهر روان هم بخواب اندرست ...