اللٰه لاٰ إلٰه إلاٰ هو لیجمعنکم إلیٰ یوم القیٰامة لاٰ ریب فیه و من أصدق من اللٰه حدیثا ۸۷ فمٰا لکم فی المنٰافقین فیتین و اللٰه أرکسهم بمٰا کسبوا أ تریدون أن تهدوا من أضل اللٰه و من یضلل اللٰه فلن تجد له سبیلا ۸۸ ودوا لو تکفرون کمٰا کفروا فتکونون سوٰاء فلاٰ تتخذوا منهم أولیٰاء حتٰی یهٰاجروا فی سبیل اللٰه فإن تولوا فخذوهم و اقتلوهم حیث وجدتموهم و لاٰ تتخذوا منهم ولیا و لاٰ نصیرا ۸۹ إلا الذین یصلون إلیٰ قوم بینکم و بینهم میثٰاق أو جٰاؤکم حصرت صدورهم أن یقٰاتلوکم أو یقٰاتلوا قومهم و لو شٰاء اللٰه لسلطهم علیکم فلقٰاتلوکم فإن اعتزلوکم فلم یقٰاتلوکم و ألقوا إلیکم السلم فمٰا جعل اللٰه لکم علیهم سبیلا ۹۰ ستجدون آخرین یریدون أن یأمنوکم و یأمنوا قومهم کلمٰا ردوا إلی الفتنة أرکسوا فیهٰا فإن لم یعتزلوکم و یلقوا إلیکم السلم و یکفوا أیدیهم فخذوهم و اقتلوهم حیث ثقفتموهم و أولٰیکم جعلنٰا لکم علیهم سلطٰانا مبینا ۹۱

خدا نیست معبودی بحق مگر او هر آینه جمع خواهد کرد البته شما را بسوی روز قیامت نیست شکی در آن و کیست راستگوی تر از خدا در سخن ۸۷ پس چیست مر شما را در منافقان دو گروهی و خدا برگردانید ایشان را بآنچه کسب کردند آیا می خواهید که هدایت کنید آن را که اضلال می کند خدا و آن را که اضلال می کند خدا پس هرگز نیابی از برای او راه هدایت ۸۸ دوست داشتند که کافر شوید هم چنان که کافر شدند پس بوده باشید یکسان پس مگیرید از ایشان دوستان تا آنکه هجرت گزینند در راه خدا پس اگر رو گردانند پس بگیریدشان و بکشیدشان هر جا بیاییدشان و مگیرید از ایشان دوستی و نه یاوری ۸۹ مگر آنان که به پیوندند بقومی که باشد میانه شما و میان ایشان پیمانی یا آمده باشند شما را تنگ شده سینه هاشان که کارزار کننده با شما یا کارزار کننده با جماعتشان و اگر خواسته بودند خدا هر آینه تسلط می داد ایشان را بر شما پس هر آینه کارزار کرده بودند با شما پس اگر کنار کرده بودند از شما پس کارزار نکرده بودند با شما و انداخته بودند با شما صلح را پس نمی گردانید خدا برای شما بر ایشان راهی ۹۰ بزودی خواهید یافت دیگران را که می خواهند که ایمن شوند از شما و ایمن شوند از جماعتشان هرگاه خوانده شوند بسوی فتنه برگردانیده شوند در آن پس اگر کناره نگیرند از شما و بیندازند با شما صلح را و باز ندارند دستهاشان را پس بگیریدشان و بکشیدشان هر جا بیابیدشان و آنها را گردانیدیم از برای شما بر ایشان تسلطی آشکار ۹۱

چون تحیت داده گردید از کسی ...

... آینه یعنی در او بینند رو

مر شما را در دو رویان چیست راه

که دو فرقه گشتهاید از اشتباه ...

... وآن بود از اهل ایمان اجتناب

یا که خواهید آورید آن را به راه

کش به خذلان هشت و گمراهی اله

آنکه هشتش حق به گمراهی فرو

پس نیابی هیچ راهی بهر او

دوست دارند آن ز دین برگشتگان ...

... تا که در اصلاحشان باشد فلاح

پس بر ایشان مر شما را نیست راه

سوی قتل و نهبشان بیاشتباه ...

و مٰا کٰان لمؤمن أن یقتل مؤمنا إلاٰ خطأ و من قتل مؤمنا خطأ فتحریر رقبة مؤمنة و دیة مسلمة إلیٰ أهله إلاٰ أن یصدقوا فإن کٰان من قوم عدو لکم و هو مؤمن فتحریر رقبة مؤمنة و إن کٰان من قوم بینکم و بینهم میثٰاق فدیة مسلمة إلیٰ أهله و تحریر رقبة مؤمنة فمن لم یجد فصیٰام شهرین متتٰابعین توبة من اللٰه و کٰان اللٰه علیما حکیما ۹۲ و من یقتل مؤمنا متعمدا فجزٰاؤه جهنم خٰالدا فیهٰا و غضب اللٰه علیه و لعنه و أعد له عذٰابا عظیما ۹۳ یٰا أیها الذین آمنوا إذٰا ضربتم فی سبیل اللٰه فتبینوا و لاٰ تقولوا لمن ألقیٰ إلیکم السلاٰم لست مؤمنا تبتغون عرض الحیٰاة الدنیٰا فعند اللٰه مغٰانم کثیرة کذٰلک کنتم من قبل فمن اللٰه علیکم فتبینوا إن اللٰه کٰان بمٰا تعملون خبیرا ۹۴

و نباشد هر مؤمنی را که بکشد مؤمنی را مگر بخطا و کسی که کشت مؤمنی را بخطا پس بر او است آزاد کردن کردنی مؤمن و خونبهای تسلیم کرده شده به اهلش مگر آنکه تصدق کنند پس اگر باشد از جماعتی که دشمنند مر شما را و او مؤمن بوده است پس بر اوست آزاد کردن مؤمنی و اگر باشد از جماعتی که میان شما و میان ایشان پیمانیست پس بر اوست خونبهای فرا سپرده با اهلش و آزاد کردن مؤمنه ای پس کسی که نیاید پس بر اوست روزه دو ماه پی هم توبه دادنی از خدا و باشد خدا دانای درست کردار ۹۲ و کسی که بکشد مؤمنی را از روی عمد پس جزایش دوزخ است جاودانی در آن و خشم خدا بر او و لعنت کرد او را و مهیا کرد برای او عذابی بزرگ ۹۳ ای آن کسانی که ایمان آورده اید چون سفر کنید در راه خدا پس تفتیش کنید و مگویید از برای کسی که القا کند بشما سلام نیستی مؤمن می خواسته باشید مایه برخورداری زندگانی دنیا را پس نزد خداست غنیمتهای بسیار هم چنان که بودید پیش از این پس منت گذاشت خدا بر شما پس تفتیش کنید بدرستی که خدا باشد بآنچه می کنید آگاه ۹۴

قتل مؤمن نیست بر مؤمن روا ...

... ور که مقتول است از قومی لعین

که شما را دشمنند از راه دین

لیک مؤمن باشد آن مقتول پس ...

... گفت لیک از لفظ توحیدم خجل

کو کند سد راه آمرزش به دل

بندهای آزاد کن شاید خدا ...

لاٰ یستوی القٰاعدون من المؤمنین غیر أولی الضرر و المجٰاهدون فی سبیل اللٰه بأموٰالهم و أنفسهم فضل اللٰه المجٰاهدین بأموٰالهم و أنفسهم علی القٰاعدین درجة و کلا وعد اللٰه الحسنیٰ و فضل اللٰه المجٰاهدین علی القٰاعدین أجرا عظیما ۹۵ درجٰات منه و مغفرة و رحمة و کٰان اللٰه غفورا رحیما ۹۶ إن الذین توفٰاهم الملاٰیکة ظٰالمی أنفسهم قٰالوا فیم کنتم قٰالوا کنٰا مستضعفین فی الأرض قٰالوا أ لم تکن أرض اللٰه وٰاسعة فتهٰاجروا فیهٰا فأولٰیک مأوٰاهم جهنم و سٰاءت مصیرا ۹۷ إلا المستضعفین من الرجٰال و النسٰاء و الولدٰان لاٰ یستطیعون حیلة و لاٰ یهتدون سبیلا ۹۸ فأولٰیک عسی اللٰه أن یعفو عنهم و کٰان اللٰه عفوا غفورا ۹۹ و من یهٰاجر فی سبیل اللٰه یجد فی الأرض مرٰاغما کثیرا و سعة و من یخرج من بیته مهٰاجرا إلی اللٰه و رسوله ثم یدرکه الموت فقد وقع أجره علی اللٰه و کٰان اللٰه غفورا رحیما ۱۰۰

برابر نیستند نشستگان از گروندگان غیر صاحبان رنج و جهادکنندگان در راه خدا بمالهای خود و جانهای خود زیادتی داد خدا جهادکنندگان را بمالهاشان و خودشان بر نشینندگان مرتبه و همه را وعده داد خدا به نیکی و زیادتی خدا جهادکنندگان را بر نشینندگان مزد بزرگ ۹۵ مرتبه های از او و آمرزشی و رحمتی و هست خدا آمرزنده مهربان ۹۶ بدرستی که آنان که می میراند ایشان را ملایکه ستمکاران بر خودهاشان گفتند در چه بودید گفتند بودیم ضعیفان در زمین گفتند آیا نبود زمین خدا فراخ پس هجرت می گزید در آن پس آن گروه جایگاهشان دوزخ است و بد است بازنگشت ۹۷ مگر عاجزان از مردان و زنان و فرزندانی که نتوانند چاره و نیابند راهی ۹۸ پس آنها شاید خدا که درگذراند از ایشان و باشد خدا درگذرنده آمرزنده ۹۹ و آنکه هجرت گزیند در راه خدا می یابد در زمین موضعهای بسیار و فراخی و آنکه بیرون رود از خانه اش مسافر بسوی خدا و رسولش پس دریابد او را مرگ پس بتحقیق لازم شد اجرش بر خدا و باشد خدا آمرزنده مهربان ۱۰۰

نیست یکسان قاعدین و جاهدین ...

... تا کنند از خانه و مسکن فرار

راه نشناسند تا غایب شوند

پس ز بطحا خفیه بر یثرب روند ...

... آمد این آیت ز باب اعتلا

کآن که هجرت کرد در راه خدا

پس به زعم قوم خود یابد یقین ...

و من یکسب خطییة أو إثما ثم یرم به برییا فقد احتمل بهتٰانا و إثما مبینا ۱۱۲ و لو لاٰ فضل اللٰه علیک و رحمته لهمت طٰایفة منهم أن یضلوک و مٰا یضلون إلاٰ أنفسهم و مٰا یضرونک من شی ء و أنزل اللٰه علیک الکتٰاب و الحکمة و علمک مٰا لم تکن تعلم و کٰان فضل اللٰه علیک عظیما ۱۱۳ لاٰ خیر فی کثیر من نجوٰاهم إلاٰ من أمر بصدقة أو معروف أو إصلاٰح بین النٰاس و من یفعل ذٰلک ابتغٰاء مرضٰات اللٰه فسوف نؤتیه أجرا عظیما ۱۱۴ و من یشٰاقق الرسول من بعد مٰا تبین له الهدیٰ و یتبع غیر سبیل المؤمنین نوله مٰا تولٰی و نصله جهنم و سٰاءت مصیرا ۱۱۵ إن اللٰه لاٰ یغفر أن یشرک به و یغفر مٰا دون ذٰلک لمن یشٰاء و من یشرک باللٰه فقد ضل ضلاٰلا بعیدا ۱۱۶

و کسی که کسب کند خطایی یا گناهی را پس تهمت زند بآن بیگناهی را پس بتحقیق متحمل شده دروغی و گناهی روشن ۱۱۲ و اگر نبود کرم خدا بر تو و رحمت او هر آینه قصد کرده بودند گروهی از ایشان که اضلال کنند ترا و اضلال نمی کنند مگر خودهاشان را و ضرر نمی رسانند ترا هیچ چیزی و فرو فرستاد خدا بر تو کتاب و حکمت و تعلیم داد ترا آنچه را نبودی که بدانی و باشد فضل خدا بر تو بزرگ ۱۱۳ نیست خیر در بسیاری از راز گفتنشان مگر کسی که امر کند بصدقه یا کار خوبی یا اصلاح میان مردمان و کسی که بکند آن را در طلب رضای خدا پس زود باشد که دهیم او را مزدی بزرگ ۱۱۴ و کسی که زحمت دهد رسول را از بعد آنچه ظاهر شد از برای او هدایت و پیروی کند غیر راه گروندگان را باز بداریمش بآنچه دوست می دارد و می اندازیمش بدوزخ و بد است آنجای بازگشت ۱۱۵ بدرستی که خدا نمی آمرزد که شرک آورده شود باو و میامرزد آنچه فروتر آنست از برای هر که می خواهد و هر که شرک آورد بخدا پس بحقیقت گمراه شد گمراه دوری ۱۱۶

ور کسی جرمی کند بی اشتباه ...

... کرده بودند آن جماعت قصدها

که بگردانندت از راه هدا

می نیندازند لیک از سوء حال ...

... بعد از آنکه شد بر او روشن طریق

پس شود خارج ز راه و از رفیق

پیروی یعنی کند از ضعف دین

بر رهی جز رسم و راه مؤمنین

ما بگردانیم در دیگر سراش ...

إن یدعون من دونه إلاٰ إنٰاثا و إن یدعون إلاٰ شیطٰانا مریدا ۱۱۷ لعنه اللٰه و قٰال لأتخذن من عبٰادک نصیبا مفروضا ۱۱۸ و لأضلنهم و لأمنینهم و لآمرنهم فلیبتکن آذٰان الأنعٰام و لآمرنهم فلیغیرن خلق اللٰه و من یتخذ الشیطٰان ولیا من دون اللٰه فقد خسر خسرٰانا مبینا ۱۱۹ یعدهم و یمنیهم و مٰا یعدهم الشیطٰان إلاٰ غرورا ۱۲۰ أولٰیک مأوٰاهم جهنم و لاٰ یجدون عنهٰا محیصا ۱۲۱ و الذین آمنوا و عملوا الصٰالحٰات سندخلهم جنٰات تجری من تحتها الأنهٰار خٰالدین فیهٰا أبدا وعد اللٰه حقا و من أصدق من اللٰه قیلا ۱۲۲

نمی خوانند از جز او مگر مادگانی و نمی خوانند مگر شیطان سرکش را ۱۱۷ لعنت کرد او را خدا و گفت شیطان هر آینه می گریم از بندگانت بهره مقرر ۱۱۸ و هر آینه گمراه می کنم ایشان را و در آرزو می اندازمشان و می فرمایمشان پس هر آینه بشکافند گوشهای چهارپایان را و می فرمایم ایشان را پس هر آینه تغییر می دهند آفریده خدا را و هر که فرا گیرد شیطان ناصر از جز خدا پس بتحقیق زیان کرد زیانی آشکارا ۱۱۹ وعده می دهدشان و در آرزو می اندازدشان و وعده نمی دهد ایشان را شیطان مگر فریب ۱۲۰ آنها آرامگاهشان دوزخست و نمی یابند از آن گریز گاهی ۱۲۱ و آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته زود باشد که در آوردشان در بهشتهایی که می رود از زیرشان نهرها جاودانیان در آن همیشه وعده دادن خدا براستی و کیست راستگوی تر از خدا در گفتار ۱۲۲

نی پرستند اهل غفلت در پسند ...

... گشته بیس النار شرحش در بیان

میکنم گمراهشان از راه دین

سازم اندر آرزوهاشان رهین ...

لیس بأمٰانیکم و لاٰ أمٰانی أهل الکتٰاب من یعمل سوءا یجز به و لاٰ یجد له من دون اللٰه ولیا و لاٰ نصیرا ۱۲۳ و من یعمل من الصٰالحٰات من ذکر أو أنثیٰ و هو مؤمن فأولٰیک یدخلون الجنة و لاٰ یظلمون نقیرا ۱۲۴ و من أحسن دینا ممن أسلم وجهه للٰه و هو محسن و اتبع ملة إبرٰاهیم حنیفا و اتخذ اللٰه إبرٰاهیم خلیلا ۱۲۵ و للٰه مٰا فی السمٰاوٰات و مٰا فی الأرض و کٰان اللٰه بکل شی ء محیطا ۱۲۶ و یستفتونک فی النسٰاء قل اللٰه یفتیکم فیهن و مٰا یتلیٰ علیکم فی الکتٰاب فی یتٰامی النسٰاء اللاٰتی لاٰ تؤتونهن مٰا کتب لهن و ترغبون أن تنکحوهن و المستضعفین من الولدٰان و أن تقوموا للیتٰامیٰ بالقسط و مٰا تفعلوا من خیر فإن اللٰه کٰان به علیما ۱۲۷ و إن امرأة خٰافت من بعلهٰا نشوزا أو إعرٰاضا فلاٰ جنٰاح علیهمٰا أن یصلحٰا بینهمٰا صلحا و الصلح خیر و أحضرت الأنفس الشح و إن تحسنوا و تتقوا فإن اللٰه کٰان بمٰا تعملون خبیرا ۱۲۸ و لن تستطیعوا أن تعدلوا بین النسٰاء و لو حرصتم فلاٰ تمیلوا کل المیل فتذروهٰا کالمعلقة و إن تصلحوا و تتقوا فإن اللٰه کٰان غفورا رحیما ۱۲۹ و إن یتفرقٰا یغن اللٰه کلا من سعته و کٰان اللٰه وٰاسعا حکیما ۱۳۰ و للٰه مٰا فی السمٰاوٰات و مٰا فی الأرض و لقد وصینا الذین أوتوا الکتٰاب من قبلکم و إیٰاکم أن اتقوا اللٰه و إن تکفروا فإن للٰه مٰا فی السمٰاوٰات و مٰا فی الأرض و کٰان اللٰه غنیا حمیدا ۱۳۱

نیست بآرزوهای شما و نه آرزوهای اهل کتاب کسی که می کند بدی جزا داده می شود بآن و نمی یابد از برایش از غیر خدا دوستی و نه یاری کننده ۱۲۳ و کسی که بکند کارهای خوب از نر یا ماده و او مؤمن باشد پس آنها داخل می شوند بهشت را و ستم کرده نمی شوند مقدار نقیری ۱۲۴ و کیست بهتر در دین از آنکه خالص گردانید وجهش را از برای خدا و او نیکوکار است و پیروی کرد دین ابراهیم را حقگرای و گرفت خدا ابراهیم را دوست ۱۲۵ و مر خدا راست آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمین است و باشد خدا بهمه چیز فرا رسنده ۱۲۶ و فتوی می پرسند از تو در زنان بگوی خدای فتوی می دهد شما را در آنها و آنچه خوانده می شود بر شما در کتاب در و آنکه کارگزاری کنید مر آن یتیمان را بعدالت و آنچه می کنید از خوبی پس بدرستی که خدا باشد بآن دانا ۱۲۷ و اگر زنی گمان برد از شوهرش سرباز زدنی یا روی گردانیدنی پس نیست گناهی بر آن دو تا که اصلاح کنند میان خود بصلحی و صلح بهتر است و حاضر گردانیده شده نفسها را بخل و اگر نیکی کنید و بپرهیزید پس بدرستی که خدا باشد بآنچه می کنید آگاه ۱۲۸ و هرگز نتوانید که عدالت کنید میان زنان و اگر چه بسیار خواسته باشید پس میل نکنید تمام میل پس واگذارید او را چون محبوس و اگر باصلاح آرید و بپرهیزید پس بدرستی که خدا باشد آمرزنده مهربان ۱۲۹ و اگر جدا شوند بی نیاز گرداند خدا هر یک را از توانگریش و باشد خدا فراخ زحمت درست کردار ۱۳۰ و مر خدا راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و بحقیقت وصیت کردیم آنان را که داده شدند کتاب را پیش از شما و شما را که بپرهیزید از خدا و اگر کافر شوید پس بدرستی که مر خدا راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و باشد خدا بی نیاز ستوده ۱۳۱

بر نیاید کار در نظم و حساب ...

... شد بری از غیر او از ماخلق

پیروی بر کیش ابراهیم کرد

جسم و جان در راه او تسلیم کرد

زآن گرفت او را خدا بر خود خلیل ...

... پخت نان از بهر اتباع و فقیر

سر آن از ساره ابراهیم جست

گفت ز ارسال خلیل مصر توست ...

... در ره آمد امتحان کردگار

یک مریضی در میان راه دید

بی غذا وز زندگانی ناامید ...

... خواند زآن حق بهر خویش او را خلیل

چون بد اندر راه مهر حق دلیل

در شرایط جود ...

... سوی دشت افکند کوه پیکرش

گفت این افزون بود در راه دین

از ثواب اولین و آخرین ...

... حب دنیا تا نپردازی ز دل

نیست راهت بر ولای معتدل

حب حیدر ع شرط مقصود و ره است ...

... این بود توحید محض اندر اصول

پیروی کن کیش ابراهیم را

جویی از توحید اگر تعلیم را ...

... ور زنی ترسد که اندر بسترش

سر زند باز از کراهت شوهرش

وز قرینه یابد او را بی وثوق ...

... بس کسان را صبح بودی جاه و گاه

شامشان می بود جا در خاک راه

حق بر این ایجادها و اعدام ها ...

یٰا أیها الذین آمنوا آمنوا باللٰه و رسوله و الکتٰاب الذی نزل علیٰ رسوله و الکتٰاب الذی أنزل من قبل و من یکفر باللٰه و ملاٰیکته و کتبه و رسله و الیوم الآخر فقد ضل ضلاٰلا بعیدا ۱۳۶ إن الذین آمنوا ثم کفروا ثم آمنوا ثم کفروا ثم ازدٰادوا کفرا لم یکن اللٰه لیغفر لهم و لاٰ لیهدیهم سبیلا ۱۳۷ بشر المنٰافقین بأن لهم عذٰابا ألیما ۱۳۸ الذین یتخذون الکٰافرین أولیٰاء من دون المؤمنین أ یبتغون عندهم العزة فإن العزة للٰه جمیعا ۱۳۹

ای آن کسانی که گرویدید ایمان آورید بخدا و رسول او و بکتابی که فرو فرستاد بر رسولش و کتابی که فرو فرستاد از پیش و هر که کافر شود بخدا و فرشتگان او و کتابهای او و رسولان او و روز بازپسین پس بحقیقت گمراه شد گمراهی دور ۱۳۶ بدرستی که ایمان آورند پس کافر شدند پس گرویدند پس کافر شدند پس افزودند کفر را نباشد خدا که بیامرزد ایشان را و نه راه نماید ایشان را راهی ۱۳۷ مژده ده منافقان را بآنکه از برای ایشانست عذابی دردناک ۱۳۸ آنان که می گیرند کافران را دوستان از جز گروندگان آیا می جویند نزد ایشان عزت را پس بدرستی که عزة مر خدا راست همه ۱۳۹

ای گروه مؤمنان می بشنوید ...

... بر خدا آرید ایمان در قبول

همچنین از راه عرفان بر رسول

یعنی او را بر کمال خویشتن ...

... در ضلالی بس بعید آن ابله است

دور از مقصود و راه است و رفیق

ره نیابد از نشانی بر طریق ...

و قد نزل علیکم فی الکتٰاب أن إذٰا سمعتم آیٰات اللٰه یکفر بهٰا و یستهزأ بهٰا فلاٰ تقعدوا معهم حتٰی یخوضوا فی حدیث غیره إنکم إذا مثلهم إن اللٰه جٰامع المنٰافقین و الکٰافرین فی جهنم جمیعا ۱۴۰ الذین یتربصون بکم فإن کٰان لکم فتح من اللٰه قٰالوا أ لم نکن معکم و إن کٰان للکٰافرین نصیب قٰالوا أ لم نستحوذ علیکم و نمنعکم من المؤمنین فاللٰه یحکم بینکم یوم القیٰامة و لن یجعل اللٰه للکٰافرین علی المؤمنین سبیلا ۱۴۱ إن المنٰافقین یخٰادعون اللٰه و هو خٰادعهم و إذٰا قٰاموا إلی الصلاٰة قٰاموا کسٰالیٰ یرٰاؤن النٰاس و لاٰ یذکرون اللٰه إلاٰ قلیلا ۱۴۲ مذبذبین بین ذٰلک لاٰ إلیٰ هٰؤلاٰء و لاٰ إلیٰ هٰؤلاٰء و من یضلل اللٰه فلن تجد له سبیلا ۱۴۳ یٰا أیها الذین آمنوا لاٰ تتخذوا الکٰافرین أولیٰاء من دون المؤمنین أ تریدون أن تجعلوا للٰه علیکم سلطٰانا مبینا ۱۴۴ إن المنٰافقین فی الدرک الأسفل من النٰار و لن تجد لهم نصیرا ۱۴۵ إلا الذین تٰابوا و أصلحوا و اعتصموا باللٰه و أخلصوا دینهم للٰه فأولٰیک مع المؤمنین و سوف یؤت اللٰه المؤمنین أجرا عظیما ۱۴۶ مٰا یفعل اللٰه بعذٰابکم إن شکرتم و آمنتم و کٰان اللٰه شٰاکرا علیما ۱۴۷

و بتحقیق فرستاد بر شما در کتاب آنکه چون بشنوید آیتهای خدا را که کفر ورزیده می شود بآن یا استهزاء کرده می شود بآن پس ننشینید با ایشان تا آنکه شروع کنند در سخنی جز آن بدرستی که شما آن گاه مانند ایشانید بدرستی که خدا جمع کننده منافقان و کافرانست در دوزخ همه ۱۴۰ آنان که چشم می دارند بشما پس اگر باشد مر شما را فتحی از نزد خدا گویند آیا نبودیم با شما و اگر باشد مر کافران را بهرۀ گویند آیا غالب نشدیم بر شما و باز نداشتیم شما را از مؤمنان پس خدا حکم می کند میان شما روز قیامت و هرگز نمی گرداند خدا از برای کافران بر گروندگان راهی ۱۴۱ بدرستی که منافقان فریب می ورزند با خدا و اوست فریب دهنده ایشان را و چون برخیزند به نماز برخیزند سنگینان می نمایند مردمان را و یاد نمی کنند خدا را مگر اندکی ۱۴۲ مترددان در میان آن نه بسوی آیتها و نه بسوی آنها و کسی را که اضلال کند خدا پس هرگز نیابی از برایش راهی ۱۴۳ ای آن کسانی که گرویدید فرا مگیرید کافران را دوستان از غیر روندگان آیا می خواهید که بگردانید از برای خدا بر شما حجتی آشکار ۱۴۴ بدرستی که منافقان در طبقه زیرترند از آتش و هرگز نمی یابی برای ایشان ناصری ۱۴۵ مگر آنان که توبه کردند و باصلاح آمدند و توسل جستند بخدا و خالص گردانیدند دینشان را برای خدا پس آنها باشند با مؤمنان و زود باشد که بدهد خدا مؤمنان را مزدی بزرگ ۱۴۶ چه می کند خدا بعذاب شما اگر شکر کردید و گرویدید و باشد خدا شکرپذیر دانا ۱۴۷

بر شما فرمود نازل در کتاب ...

... کافران را حق نگرداند یقین

غالب از راه حجج بر مؤمنین

تا کنند الزام ایشان زآن حجج ...

... هر که را حق واهلد در گمرهی

پس نیابی بهر او راه از بهی

می نگیرید ای گروه مؤمنان ...

لاٰ یحب اللٰه الجهر بالسوء من القول إلاٰ من ظلم و کٰان اللٰه سمیعا علیما ۱۴۸ إن تبدوا خیرا أو تخفوه أو تعفوا عن سوء فإن اللٰه کٰان عفوا قدیرا ۱۴۹ إن الذین یکفرون باللٰه و رسله و یریدون أن یفرقوا بین اللٰه و رسله و یقولون نؤمن ببعض و نکفر ببعض و یریدون أن یتخذوا بین ذٰلک سبیلا ۱۵۰ أولٰیک هم الکٰافرون حقا و أعتدنٰا للکٰافرین عذٰابا مهینا ۱۵۱ و الذین آمنوا باللٰه و رسله و لم یفرقوا بین أحد منهم أولٰیک سوف یؤتیهم أجورهم و کٰان اللٰه غفورا رحیما ۱۵۲ یسیلک أهل الکتٰاب أن تنزل علیهم کتٰابا من السمٰاء فقد سألوا موسیٰ أکبر من ذٰلک فقٰالوا أرنا اللٰه جهرة فأخذتهم الصٰاعقة بظلمهم ثم اتخذوا العجل من بعد مٰا جٰاءتهم البینٰات فعفونٰا عن ذٰلک و آتینٰا موسیٰ سلطٰانا مبینا ۱۵۳

دوست نمی دارد خدا صدا بلند کردن ببدی از گفتار مگر کسی که ظلم کرده شده باشد خدا شنوای دانا ۱۴۸ اگر آشکار کنید خوبی را یا پنهان کنیدش یا درگذرید از بدی پس بدرستی که خدا باشد درگذرنده توانا ۱۴۹ بدرستی که آنان که کافر می شوند بخدا و رسولان او و می خواهند که جدایی اندازند میان خدا و رسولانش و می گویند می گرویم ببرخی و کافر می شویم ببرخی و می خواهند که فرا گیرند میان آن راهی را ۱۵۰ آن گروه ایشانند کافران براستی و مهیا کرده ایم از برای کافران عذابی خوارکننده ۱۵۱ و آنان که گرویدند بخدا و رسولانش و جدایی نینداختند میان احدی از ایشان آنها زود باشد که بدهیم ایشان را مزدهاشان و باشد خدا آمرزنده مهربان ۱۵۲ در می خواهند از تو اهل کتاب که فرو فرستی بر ایشان کتابی از آسمان پس بتحقیق سؤال کردند از موسی بزرگتر از آن را پس گفتند بنمای بما خدا را معاینه پس گرفت ایشان را صاعقه بسبب ظلمشان پس فرا گرفتند گوساله را از بعد آنچه آمد ایشان را معجزات روشن پس در گذشتیم از آن و دادیم موسی را حجتی پیدا ۱۵۳ و برداشتیم زیرشان طور را بسبب پیمانشان و گفتیم مر ایشان را که در روید از در سجده کنان و گفتیم مر ایشان را از حد در مگذرید در شنبه و گرفتیم از ایشان پیمانی درشت ۱۵۴

حق ندارد دوست بر وجه عیان ...

... عفو پس کردیم ز ایشان این گناه

بازشان بر توبه بنمودیم راه

حجتی دادیم بر موسی عیان ...

... بر رموز علم الله ناقدیم

نی ز کس از راه دانش فاقدیم

یا مراد از غلف آن باشد که نیست ...

... فرقهای گفتند او باشد اله

کی تواند کس به قتلش یافت راه

فرقهای گفتند او ابن الله است ...

بل رفعه اللٰه إلیه و کٰان اللٰه عزیزا حکیما ۱۵۸ و إن من أهل الکتٰاب إلاٰ لیؤمنن به قبل موته و یوم القیٰامة یکون علیهم شهیدا ۱۵۹ فبظلم من الذین هٰادوا حرمنٰا علیهم طیبٰات أحلت لهم و بصدهم عن سبیل اللٰه کثیرا ۱۶۰ و أخذهم الربوا و قد نهوا عنه و أکلهم أموٰال النٰاس بالبٰاطل و أعتدنٰا للکٰافرین منهم عذٰابا ألیما ۱۶۱ لٰکن الرٰاسخون فی العلم منهم و المؤمنون یؤمنون بمٰا أنزل إلیک و مٰا أنزل من قبلک و المقیمین الصلاٰة و المؤتون الزکٰاة و المؤمنون باللٰه و الیوم الآخر أولٰیک سنؤتیهم أجرا عظیما ۱۶۲ إنٰا أوحینٰا إلیک کمٰا أوحینٰا إلیٰ نوح و النبیین من بعده و أوحینٰا إلیٰ إبرٰاهیم و إسمٰاعیل و إسحٰاق و یعقوب و الأسبٰاط و عیسیٰ و أیوب و یونس و هٰارون و سلیمٰان و آتینٰا دٰاود زبورا ۱۶۳

بلکه بلند کردش خدا بسوی خود و هست خدا غالب درست کردار ۱۵۸ و نیست از اهل کتاب مگر که گروند البته باو پیش از مردنش و روز رستاخیز باشد بر ایشان گواه ۱۵۹ پس بسبب ستمی از آنان که یهود شدند حرام کردیم بر ایشان پاکیزه هایی که حلال شده بود ایشان را و بسبب بازداشتشان از راه خدا بسیاری را ۱۶۰ و گرفتنشان افزونی مال را و بدرستی که نهی شده بودند از آن و خوردنشان مالهای مردمان را بناحق و مهیا کردیم برای کافران از ایشان عذابی دردناک ۱۶۱ لیکن استواران در دانش از ایشان و گروندگان می گروند بآنچه فرو فرستاده شد بتو و آنچه فرو فرستاده شد پیش از تو و برپادارندگان نماز و دهندگان زکاة و گروندگان بخدا و روز بازپسین آنها زود باشد که دهیمشان مزدی بزرگ ۱۶۲ بدرستی که ما وحی کردیم بسوی تو هم چنان که وحی کردیم بسوی نوح و پیغمبران پس از او و وحی کردیم بسوی ابراهیم و اسماعیل و اسحق و یعقوب و فرزندزادگان و عیسی و ایوب و یونس و هارون و سلیمان و دادیم داود را زبور ۱۶۳

می نکشتندش یهودان بالیقین ...

... که شناسند امر مبدأ تا معاد

واقفند از راه و منزل جا به جا

تا به آخر گام کآن باشد فنا ...

... عمر و توفیق از خداوند احد

وز ره منعی که از راه خدا

بودشان بر خلق بسیار از عمی ...

... و اکل اموال خلایق بی حساب

از هر آن راهی که آن بر باطل است

همچو غصب و رشوه کآن را شامل است ...

... بعد از او هم بر رسولان در فتوح

هم به ابراهیم و اسماعیل راد

هم به اسحاق و به یعقوب از رشاد ...

و رسلا قد قصصنٰاهم علیک من قبل و رسلا لم نقصصهم علیک و کلم اللٰه موسیٰ تکلیما ۱۶۴ رسلا مبشرین و منذرین لیلاٰ یکون للنٰاس علی اللٰه حجة بعد الرسل و کٰان اللٰه عزیزا حکیما ۱۶۵ لٰکن اللٰه یشهد بمٰا أنزل إلیک أنزله بعلمه و الملاٰیکة یشهدون و کفیٰ باللٰه شهیدا ۱۶۶ إن الذین کفروا و صدوا عن سبیل اللٰه قد ضلوا ضلاٰلا بعیدا ۱۶۷ إن الذین کفروا و ظلموا لم یکن اللٰه لیغفر لهم و لاٰ لیهدیهم طریقا ۱۶۸ إلاٰ طریق جهنم خٰالدین فیهٰا أبدا و کٰان ذٰلک علی اللٰه یسیرا ۱۶۹ یٰا أیها النٰاس قد جٰاءکم الرسول بالحق من ربکم فآمنوا خیرا لکم و إن تکفروا فإن للٰه مٰا فی السمٰاوٰات و الأرض و کٰان اللٰه علیما حکیما ۱۷۰

و پیغمبرانی چند که بدرستی که قصه خواندیمشان بر تو از پیش و پیغمبرانی که نخواندیم قصه ایشان را بر تو و سخن کرد خدا با موسی سخن کردنی ۱۶۴ فرستادگانی مژده دهندگان و بیم کنندگان تا نباشد مر مردمان را بر خدا بهانه پس از ارسال رسولان و باشد خدا غالب درست کردار ۱۶۵ لیکن خدا گواهی می دهد بآنچه فرو فرستاد بتو فرستادش بدانش خود و فرشتگان گواهی می دهند و کافیست خدا بگواهی ۱۶۶ بدرستی که آنان که کافر شدند و باز داشتند از راه خدا بحقیقت گمراه شدند گمراهی دور ۱۶۷ بدرستی که آنان که کافر شدند و ستم کردند نباشد خدا که بیامرزد ایشان را و نه که راه نماید ایشان را راهی ۱۶۸ مگر راه دوزخ جاودانیان در آن همیشه و باشد آن بر خدا آسان ۱۶۹ ای مردمان بحقیقت آمد شما را پیغمبر براستی از نزد پروردگارتان پس بگروید بهتر است مر شما را و اگر کافر شوید پس بدرستی که مر خدا راست آنچه در آسمانها و زمین است و باشد خدا دانای درست کردار ۱۷۰

وآن رسولانی که از هر یک قصص ...

... وز ره حق مردمان را ره زدند

مردمان را داشتند از راه باز

از پی کتمان حق از حرص و آز ...

... بر صفات دیگر و خوی دگر

گمرهند این فرقه گمراهی بعید

که نباشد هیچشان مقصد پدید ...

... نیست حق کآمرزد ایشان را به خواست

هم بننماید بر ایشان راه راست

جز به دوزخ نیست ایشان را رهی ...

یٰا أهل الکتٰاب لاٰ تغلوا فی دینکم و لاٰ تقولوا علی اللٰه إلا الحق إنما المسیح عیسی ابن مریم رسول اللٰه و کلمته ألقٰاهٰا إلیٰ مریم و روح منه فآمنوا باللٰه و رسله و لاٰ تقولوا ثلاٰثة انتهوا خیرا لکم إنما اللٰه إلٰه وٰاحد سبحٰانه أن یکون له ولد له مٰا فی السمٰاوٰات و مٰا فی الأرض و کفیٰ باللٰه وکیلا ۱۷۱ لن یستنکف المسیح أن یکون عبدا للٰه و لا الملاٰیکة المقربون و من یستنکف عن عبٰادته و یستکبر فسیحشرهم إلیه جمیعا ۱۷۲ فأما الذین آمنوا و عملوا الصٰالحٰات فیوفیهم أجورهم و یزیدهم من فضله و أما الذین استنکفوا و استکبروا فیعذبهم عذٰابا ألیما و لاٰ یجدون لهم من دون اللٰه ولیا و لاٰ نصیرا ۱۷۳ یٰا أیها النٰاس قد جٰاءکم برهٰان من ربکم و أنزلنٰا إلیکم نورا مبینا ۱۷۴ فأما الذین آمنوا باللٰه و اعتصموا به فسیدخلهم فی رحمة منه و فضل و یهدیهم إلیه صرٰاطا مستقیما ۱۷۵

ای اهل کتاب غلو مکنید در دینتان و مگویید بر خدا مگر حق را جز این نیست که مسیح عیسی پسر مریم رسول خداست و سخن او افکندش بسوی مریم و روحی از او پس بگروید بخدا و رسولانش و مگویید سه تا بازایستید بهتر است مر شما را نیست خدا مگر خدای یگانه منزه است او از آنکه بوده باشد مر او را فرزندی مر او راست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و کافیست خدا کارگزار مهمات ۱۷۱ هرگز ننگ ندارد مسیح از آنکه بوده باشد بنده خدا و نه فرشتگان نزدیک گروندگان و آنکه ننگ دارد از پرستش او و گردن کشی کند پس زود حشر کندشان بسوی او همه ۱۷۲ پس اما آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته پس تمام دهد ایشان را مزدهاشان و زیاد دهد ایشان را از کرم خود و اما آنها که ننگ داشتند و گردنکشی کردند پس عذاب کند ایشان را عذابی پر درد و نباشد از برای ایشان از جز خدا دوستی و نه یاری کننده ای ۱۷۳ ای مردمان بحقیقت آمد شما را حجتی از پروردگارتان و فرستادیم بشما نوری پیدا ۱۷۴ پس اما آنان که گرویدند بخدا و چنگ در زدند باو پس زود باشد در آورد ایشان را در رحمتی از خود و فضلی و راه نماید ایشان را بسوی او راهی راست ۱۷۵

ای یهود و ای نصاری از عتو ...

... راست گویی نی که با او ملحق است

با عددها جمله همراه است و یار

نی که باشد مر عدد را در شمار ...

... غافلی از وحدتش یا مشرکی

راهتان خواهد شد از تثلیث گم

گفت زآن رو انتهوا خیرا لکم ...

... کی کلید گنج بدهد پادشاه

یا به خاین یا که بر دزدان راه

گر که حجاجش شناسند نیم دم ...

... هر زمانش ان رحمتی افزون کند

هم نماید راهشان بر سوی خود

راست راهی تا لقای روی خود

راه عشق است آن گرت میل و هواست

رهنمای او علی مرتضاست ...

... عقد بیع و عقد شرکت یا نکاح

یا عقود دیگر از راه صلاح

بر شما گشته حلال از هر نشان ...

... کآب باشد از شما بر دورتر

بیم خصم و جانور باشد به راه

یا که باشد آب اندر قعر چاه ...

... تا بگردانید رو از عدل و داد

حمل آن دور است از راه سداد

عدل بر تقوی شما را اقرب است ...

و لقد أخذ اللٰه میثٰاق بنی إسرٰاییل و بعثنٰا منهم اثنی عشر نقیبا و قٰال اللٰه إنی معکم لین أقمتم الصلاٰة و آتیتم الزکٰاة و آمنتم برسلی و عزرتموهم و أقرضتم اللٰه قرضا حسنا لأکفرن عنکم سییٰاتکم و لأدخلنکم جنٰات تجری من تحتها الأنهٰار فمن کفر بعد ذٰلک منکم فقد ضل سوٰاء السبیل ۱۲ فبمٰا نقضهم میثٰاقهم لعنٰاهم و جعلنٰا قلوبهم قٰاسیة یحرفون الکلم عن موٰاضعه و نسوا حظا ممٰا ذکروا به و لاٰ تزٰال تطلع علیٰ خٰاینة منهم إلاٰ قلیلا منهم فاعف عنهم و اصفح إن اللٰه یحب المحسنین ۱۳ و من الذین قٰالوا إنٰا نصٰاریٰ أخذنٰا میثٰاقهم فنسوا حظا ممٰا ذکروا به فأغرینٰا بینهم العدٰاوة و البغضٰاء إلیٰ یوم القیٰامة و سوف ینبیهم اللٰه بمٰا کٰانوا یصنعون ۱۴ یٰا أهل الکتٰاب قد جٰاءکم رسولنٰا یبین لکم کثیرا ممٰا کنتم تخفون من الکتٰاب و یعفوا عن کثیر قد جٰاءکم من اللٰه نور و کتٰاب مبین ۱۵ یهدی به اللٰه من اتبع رضوٰانه سبل السلاٰم و یخرجهم من الظلمٰات إلی النور بإذنه و یهدیهم إلیٰ صرٰاط مستقیم ۱۶ لقد کفر الذین قٰالوا إن اللٰه هو المسیح ابن مریم قل فمن یملک من اللٰه شییا إن أرٰاد أن یهلک المسیح ابن مریم و أمه و من فی الأرض جمیعا و للٰه ملک السمٰاوٰات و الأرض و مٰا بینهمٰا یخلق مٰا یشٰاء و اللٰه علیٰ کل شی ء قدیر ۱۷ و قٰالت الیهود و النصٰاریٰ نحن أبنٰاء اللٰه و أحبٰاؤه قل فلم یعذبکم بذنوبکم بل أنتم بشر ممن خلق یغفر لمن یشٰاء و یعذب من یشٰاء و للٰه ملک السمٰاوٰات و الأرض و مٰا بینهمٰا و إلیه المصیر ۱۸ یٰا أهل الکتٰاب قد جٰاءکم رسولنٰا یبین لکم علیٰ فترة من الرسل أن تقولوا مٰا جٰاءنٰا من بشیر و لاٰ نذیر فقد جٰاءکم بشیر و نذیر و اللٰه علیٰ کل شی ء قدیر ۱۹ و إذ قٰال موسیٰ لقومه یٰا قوم اذکروا نعمت اللٰه علیکم إذ جعل فیکم أنبیٰاء و جعلکم ملوکا و آتٰاکم مٰا لم یؤت أحدا من العٰالمین ۲۰ یٰا قوم ادخلوا الأرض المقدسة التی کتب اللٰه لکم و لاٰ ترتدوا علیٰ أدبٰارکم فتنقلبوا خٰاسرین ۲۱

و بدرستی که گرفتیم پیمان بنی اسراییل را و برانگیزانیدیم از ایشان و دوازده سالار و گفت خدا که من با شمایم هر آینه اگر بپا دارید نماز را و بدهید زکاة را و بگروید برسولانم و نیرو دهید ایشان را و وام دهید خدا را وامی نیکو هر آینه درگذرانم از شما بدیها شما را و در آورم شما را در بهشتها که می رود از زیرشان نهرها پس آنکه کافر شد پس از آن از شما پس بدرستی که گم شد میان راه ۱۲ پس بسبب شکستن ایشان بپیمانشان را لعنت کردیمشان و کردیم دلهای ایشان را سخت می گردانند سخنان را از جاهایش و فراموش کردند بهره از آنچه پند داده شدند بآن و همیشه دیده ور شوی بر ناراستی از ایشان مگر اندکی از ایشان پس درگذر از ایشان و رو بگردان بدرستی که خدا دوست دارد نیکوکاران را ۱۳ و از آنان که گفتند بدرستی که ما ترسایانیم گرفتیم پیمانشان را پس فراموش کردند بهره از آنچه پند داده شدند بآن پس برآغالاندیم میانشان دشمنی و کینه تا روز قیامت و زود باشد که آگاه گرداندشان خدا بآنچه بروند می کردند ۱۴ ای اهل نامه بدرستی که آمد شما را فرستاده ما که بیان کند برای شما بسیاری از آنچه بودید پنهان می داشتید از نامه و درگذرد از بسیاری بحقیقت آمد شما را از خدا نوری و کتابی روشن ۱۵ راه می نماید بآن خدا کسی را که پیروی می کند رضایش را براههای سلامتی و بیرون میارد ایشان را از تاریکیها بروشنایی باذنش و هدایت می کند ایشان را براه راست ۱۶ بتحقیق کافر شدند آنان که گفتند بدرستی که اوست مسیح پسر مریم بگو پس کیست که منع کند از خدا چیزی را اگر خواهد که هلاک کند مسیح پسر مریم و مادرش و هر که در زمین است همه و مر خدا راست پادشاهی آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست می آفریند آنچه خواهد و خدا بر همه چیزی تواناست ۱۷ و گفتند یهودان و ترسایان ماییم پسران خدا و دوستان او بگو پس چرا عذاب می کند شما را بگناهانتان بلکه شما انسانید از جمله آنکه آفرید می آمرزد مر آن را که خواهد و عذاب می کند آن را که خواهد و مر خدا راست پادشاهی آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست و بسوی اوست مرجع ۱۸ اهل اهل کتاب بتحقیق آمد شما را رسول ما بیان می کند برای شما بر فاصله از رسولان مبادا که بگویید نیامد ما را هیچ مژده دهنده ای و بیم کننده پس بدرستی که آمد شما را مژده دهنده و بیم کننده و خدا بر همه چیزی تواناست ۱۹ و هنگامی که گفت موسی مر قومش را ای قوم یاد کنید نعمت خدا را بر شما چون گردانید در شما پیغمبرانی و گردانید شما را پادشاهان و داد شما را آنچه را که نداد به هیچ یک از جهانیان ۲۰ ای قوم من داخل شوید آن زمین پاک گردانیده را که نوشت خدا برای شما و باز پس مروید بر پشتهاتان پس بگردید زیانکاران ۲۱

حق ز اسراییلیان بگرفت چون ...

... قرض نیکو یعنی از وجه حلال

قرض انفاق است اندر راه حق

از خلوص و بندگی بر مستحق ...

... پس هر آن کو بعد از این عهد اکید

گشت کافر غیر گمراهی ندید

گمرهی را کرده بر خویش اختیار ...

... یا ولی ای کو به دانایی سر است

تابع رضوان او راه سلام

هست باز از هر طرف بر وی تمام ...

... این بود با اذن او یعنی که خواست

بهر ایشان تا نماید راه راست

وآنکه کافر گشت و گفت از ناروا ...

... اندر آیید از هر آن سو بی درنگ

راه ندهید آنکه بر صحراء روند

گر کنید این در زمان بی پا شوند ...

... باشم از توفیق و عمر امیدوار

ای خدا از راه احسان و کرم

کش یکی بر سییات من قلم ...

... زآنکه اول از تو سر زد این گناه

خلق را بر فعل بد دادی تو راه

پس تو باشی زین عمل ز اصحاب نار ...

إنمٰا جزٰاء الذین یحٰاربون اللٰه و رسوله و یسعون فی الأرض فسٰادا أن یقتلوا أو یصلبوا أو تقطع أیدیهم و أرجلهم من خلاٰف أو ینفوا من الأرض ذٰلک لهم خزی فی الدنیٰا و لهم فی الآخرة عذٰاب عظیم ۳۳ إلا الذین تٰابوا من قبل أن تقدروا علیهم فاعلموا أن اللٰه غفور رحیم ۳۴ یٰا أیها الذین آمنوا اتقوا اللٰه و ابتغوا إلیه الوسیلة و جٰاهدوا فی سبیله لعلکم تفلحون ۳۵ إن الذین کفروا لو أن لهم مٰا فی الأرض جمیعا و مثله معه لیفتدوا به من عذٰاب یوم القیٰامة مٰا تقبل منهم و لهم عذٰاب ألیم ۳۶ یریدون أن یخرجوا من النٰار و مٰا هم بخٰارجین منهٰا و لهم عذٰاب مقیم ۳۷

نیست پاداش آنان که حرب می کنند با خدا و رسولش و می کوشند در زمین از راه فساد مگر آنکه کشته شوند یا برادر کرده شوند یا بریده شود دستهاشان و پاهاشان از خلاف یکدیگر یا رانده شوند از زمین آن مر ایشان راست خواری در دنیا و از برای ایشانست در آخرت عذابی بزرگ ۳۳ مگر آنان که توبه کردند پیش از آنکه دست یابید بر ایشان پس بدانید بدرستی که خدا آمرزنده مهربانست ۳۴ ای آن کسانی که ایمان آوردید بترسید از خدا و بجویید بسوی او وسیله و جهاد کنید در راه او باشد که شما رستگار شوید ۳۵ بدرستی که آنان که کافر شدند اگر آنکه مر ایشان را آنچه در زمین است همه و مانند آن باشد با آنکه خود را باز خرند بآن از عذاب روز رستخیز که پذیرفته نشود از ایشان و از برای ایشانست عذابی دردناک ۳۶ می خواهند که بیرون روند از آتش و نیستند ایشان بیرون روندگان از آن و مر ایشان راست عذابیست دایمی ۳۷

آمد آیت که جزای حاربین ...