گنجور

 
صفی علیشاه
صفی علیشاه » تفسیر منظوم قرآن کریم » ۴- سوره نساء »

۲۶- آیات ۱۳۶ تا ۱۳۹

یٰا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ وَ اَلْکِتٰابِ اَلَّذِی نَزَّلَ عَلیٰ رَسُولِهِ وَ اَلْکِتٰابِ اَلَّذِی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِاللّٰهِ وَ مَلاٰئِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاٰلاً بَعِیداً (۱۳۶) إِنَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا ثُمَّ اِزْدٰادُوا کُفْراً لَمْ یَکُنِ اَللّٰهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لاٰ لِیَهْدِیَهُمْ سَبِیلاً (۱۳۷) بَشِّرِ اَلْمُنٰافِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذٰاباً أَلِیماً (۱۳۸) اَلَّذِینَ یَتَّخِذُونَ اَلْکٰافِرِینَ أَوْلِیٰاءَ مِنْ دُونِ اَلْمُؤْمِنِینَ أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ اَلْعِزَّةَ فَإِنَّ اَلْعِزَّةَ لِلّٰهِ جَمِیعاً (۱۳۹)

ای آن کسانی که گرویدید ایمان آورید بخدا و رسول او و بکتابی که فرو فرستاد بر رسولش و کتابی که فرو فرستاد از پیش و هر که کافر شود بخدا و فرشتگان او و کتابهای او و رسولان او و روز بازپسین پس بحقیقت گمراه شد گمراهی دور (۱۳۶) بدرستی که ایمان آورند پس کافر شدند پس گرویدند پس کافر شدند پس افزودند کفر را نباشد خدا که بیامرزد ایشان را و نه راه نماید ایشان را راهی (۱۳۷) مژده ده منافقان را بآنکه از برای ایشانست عذابی دردناک (۱۳۸) آنان که می‌گیرند کافران را دوستان از جز گروندگان آیا می‌جویند نزد ایشان عزت را پس بدرستی که عزة مر خدا راست همه (۱۳۹)

ای گروه مؤمنان می بشنوید

بر خدا و بر رسولش بگروید

باشد این مقصود از اکمال دین

تا که ظن تکمیل یابد بر یقین

چون ز دل دارید بر حق اعتراف

در عمل آرید آن را بی خلاف

یا پس از تکمیل اعمال بدن

گشت بر اخلاق باید ممتحن

یا پس از تعظیم امر ذوالجلال

رو کنید از فرق بر جمع وصال

بعد تصدیق زبانی بر حدود

رو کنید از دل به توحید شهود

باشد ایمان، اول اقرار زبان

پس بر آن گفتار تصدیق جان

پس نمودن سعی در اعمال شرع

پس شدن در اصل مستغنی ز فرع

اصل چبود در عمل تطهیر قلب

تا شود از قلب جز حق جمله سلب

یافتن از فرق بر جمع ارتقاء

رفته رفته تا فناء و تا بقاء

شرح آن را گفته ایم از پیش و باز

جای خود گوییم چون آید نیاز

گفت زآن رو گر مطیع و رهروید

بعد ایمان سوی ایمان بگروید

بر خدا آرید ایمان در قبول

همچنین از راه عرفان بر رسول

یعنی او را بر کمال خویشتن

واشناسید از نشان عقل و فن

همچنین آرید ایمان بر کتاب

کز حق آورد آن رسول مستطاب

وآن کتابی کز حق آمد پیش از این

با رسولان از پی تعظیم دین

وآنکه کافر شد به حق هم بر ملک

بر کتاب و بر رسل از ریب و شک

هم به روز آخرت پس گمره است

در ضلالی بس بعید آن ابله است

دور از مقصود و راه است و رفیق

ره نیابد از نشانی بر طریق

آن کسانی که به ایمان آمدند

بعد ایمان باز پس کافر شدند

وآن به موسی بود ایمان یهود

کافر از گوساله ای گشتند زود

توبه پس کردند و هم مؤمن شدند

باز پس کافر به عیسی آمدند

کفرشان پس شد زیاد از ناقبول

یعنی از انکار سلطان عقول

نیست آن کآمرزد ایشان را خدای

زآنکه توبه ناورند از ناروای

نه نمایدشان هدایت بر رهی

ره به حق کی یابد اینسان ابلهی

دِه دو رویان را بشارت بر هلاک

باشد ایشان را عذابی در دناک

کافران را آن کسان گیرند دوست

بهر خود جز مؤمنان وین نی نکوست

ارجمندی می کنند آیا طلب

نزد ایشان یا که قوّت این عجب

ارجمندی هست حق را بالتمام

هر که را خواهد دهد عزّ و مقام