... شد به اوج غم بسی رد و بدل عرفی نهاد

کین محیط از موج سالم بود طوفان بر نخاست

... پرده باف دریچه ی دل ماست

عرفی از موج غم ترا چه غم است

موج خیز ملال ساحل ماست

... خیز ای شمال بخت که زورق برون بریم

زین موج خیز فتنه که سرها درو گم است

کی مرد ماست هر که نهد داغ بر جگر ...

موج زن در دل خیال آن لب میگون گذشت

آب حیوان بین که از دریای آتش چون گذشت ...

... عافیت خوش تکیه ها بر بالش سنجاب زد

موج توفان سایه هر گه بر سر کشتی فکند

منعم از بهر تسلی تکیه بر اسباب زد ...

... که دیده بی نم و آب در کنار می گذرد

مخواب در دل شب ها که موج قافله ای ست

که از کسی که به شب های تار می گذرد ...

... صبر دشوار است با رضوان نزاعی می کنیم

در سماع ای شیخ موج از آستین ما بریز

در شهادت گاه او ما هم سماعی می کنیم ...

از شش جهتم شکوه زند موج خموشم

در زهر زنم غوطه و سرچشمه نوشم ...

... ور نه ندامتم ز چه عین ناملم

دل موج خیز درد و جبین صاف از گره

دریای اضطرابم و کوه تحملم ...

... صد بار لب گشودم و بر کس نریختم

آن ها که موج می زند از سینه تا لبم

لب وعده کرده بود که گوید غمم به دوست ...

... به کرشمه ای بنازم که ز باد دامن او

زده موج زهر آفت به گلوی نوشخندان

چه دل است آه از آن دل که ز حسن و عشق در وی ...

کو می شوقی که دل مست جنون آید برون

هر نگاه از دیده با صد موج خون آید برون

ناله تا نزدیک لب صد جا شود پا مال او ...

... زخمه از باد گوشه دامن

موج در نغمه تر اندازد

از رگ و ریشه دلم بکشد ...

... چون بمیدان تکاور اندازد

رمح فولاد عرض موج زند

تیغ الماس جوهر اندازد ...

... جای تعزیر است اما گویمش معذور باد

در محیط عشق موسایی که موجش دایم است

لجه قرب ترا هر موج کوه طور باد

عشقت از بازیچه در بزمی اگر مستی کند ...

... غبار صحن و سرای تو اوج هفت اورنگ

شکنج زلف سخای تو موج دریا بار

اگر نه قهر تو یاد آرد آسمان شاید ...

... همه نوازش ناموسی و گذارش عار

محیط بر کف جود تو کرد موج فدا

سپهر بر سر جاه تو کرد اوج نثار ...

... بجزر و مد محیط عطای او که کشد

بنیم موجه دو عالم گناه را بکنار

بکنه او که تعجب نشد گران مایه ...

... من آن دریای پرآشوبم از تأثیر خاصیت

که تسکین است موج انگیز و آرام است طوفانش

عنان ار عرصه صورت بگردان کاندرین وادی ...

... روید از نور نگاهش در دم دیدار گل

سایه گردد موج زن بی جنبش گل از نسیم

چون کند با این رطوبت سایه بر دیوار گل ...

... آهنین پنجه تیغش باجل گفت که من

موج بر موج شکستم چو بعمان رفتم

رمح وی گوید اگر جنگ وگر صلح که من ...

... بر فراز بام نیسان می زنم

بحر طوفان خیز دردم موج خون

از تحرک های شریان می زنم ...

... دم به دم چون کشتی از شوق شکست

سینه را بر موج طوفان می زنم

می فشاند بر لبم خون مراد ...

... لبش چو نوبت خویش از نگاه باز گرفت

فتاد سامعه در موج کوثر و تسنیم

بخنده گفت که در عذر این گناه بزرگ ...