... برآشفت زین گفته گودرز گرد

برفت و تهمتن به همراه برد

گزین کرد آنگاه زال سوار ...

... بپوشید در دم سلیح همچو باد

تن یک تنه راه اندر گرفت

پی لشکر زال زر برگرفت ...

... گرفت آن زمان پهلو پیل تن

چو دو روزه راه دگر تاختند

به نزدیک خود اندر انداختند ...

... بگو کز چه مرز و چه آباد بوم

سر ره گرفتی و راه تو چیست

ندانی که این لشکر و پیل کیست ...

... همان زال با لشکر هم گروه

کشیدند لشکر دو منزل به راه

همه غرق آهن چو کوه سیاه ...

... شما را کنم آشکارا از آن

جهان دیده دستان به همراه رای

دو هفته در آن دشت کردند جای ...

... تهمتن که او بود لشکر پناه

سوی شهر ایران گرفتند راه

به ایران رسیدند با آن سپاه ...

... ز هر خوب و زشتش نگهدار باش

به خواب و به راه و به بزم و شکار

مبادا که تنها بود نامدار ...

... نمودی چو کردندی عزم شکار

یکی روز هر دو سواران به راه

برفتند ماند خورشید و ماه ...

... بدان صورتش دل چو خوشنود کرد

پسندیدش آن راه و بدرود کرد

چو شب سوی ایوان گاه آمدند ...

... همه روز نخجیرگاهش بدی

فرامرز همراه آن ماه بود

که دلخواه آن ماه و آن شاه بود

یکی روز همراه چون ماه و مهر

برافروخته هر دو چون ماه چهر ...

... ز نخجیر دشت این زمین بگذرید

دگر دشت آن راه را می برید

که اینجای تورانیان را شکار ...

... گریزد در او شیر جنگی پلنگ

بدان سرزمین راه را بسپرید

ز پند و ز اندرز من مگذرید ...

... همه روزشان دشت دلخواه بود

بدان خرم آبادشان راه بود

به رستم چنین گفت یک روز زال ...

... برفتند از آن پس به آرامگاه

ببستند بر دیده ها خواب راه

چو شب دست در دامن خاک زد ...

... بیامد بر ما به رستم نبرد

اگر ما چو گرگیم او میش راه

همان به که ناید دگر پیش ماه ...

... فرامرز حیران در آن کار بود

دو چشمش بدان راه مروار بود

سوار دلاور بغرید باز ...

... به قدر و به اعزاز پیغمبران

که هستند در راه دین سروران

که دشمن نسازی به ما شادمان ...

... نیارد کسی دست من زیر دست

کنون پست کردیم خون خاک راه

ازین نیستت پیش یزدان گناه ...

... در این گفتگو بود توران سپاه

که آن هر دو گرد از پس گرد راه

تو گفتی به کین جنگ ساز آمدند ...

... تو را بنده ام هر چه فرمان دهی

نباشد به از صلح در راه دین

که گوید که نفرین به از آفرین ...

... ره دور بر خویش کوتاه کن

بزودی تو اندیشه راه کن

تمرتاش از این گفته دل شاد کرد ...

... به جان و سر و افسر و تخت شاه

من اکنون بگیرم بر آن ماه راه

به نیروی بازوی گرز گران ...

... ز هر مرز چندان بیامد سپاه

که پوینده را گشت دشوار راه

زخشکی پلنگ و ز دریا نهنگ ...

... سپه دید چندان که که شد ستوه

که هرچند بیننده را بود راه

درفش و سنان بود و پیل و سپاه ...

... زشاهان کدامین کند خواستار

برون آمد از شهر دستان به راه

ابا نامداران زابل سپاه ...

... زمین زیر سمش نیاورد تاب

چو بشنید رخش اندر آن راه تیز

همی کرد چون آتش گرم خیز ...

... به زابلستان برد شاه و سپاه

سراپرده زد بر دو فرسنگ راه

یکی تخت فیروزه آن شهریار ...

... بپیمود ره سوی مرغ و درخت

دو روز و دو شب چون بریدند راه

بدیدند آن گنبد و جایگاه ...

... تو را باید اکنون شدن جنگجوی

فرامرز و گرگین و بیژن به راه

کشیدند زان پس بدان جایگاه ...

... به فرمان والای کیهان خدیو

بشد تیز گرگین برآن شاه راه

چو دیده بدیدش هم از دیدگاه ...

... سرش پیش دادار خورشید و ماه

نهاد و برآمد ببرید راه

چو آمد سوی پهلوان گزین ...

... به الماس ضحاک تازی تنش

ببرم کنم لعل پیراهنش

بفرمود تا در کران آمدند ...

... دوان گشت بیژن به سوی سپاه

چو گستهم دیدش هم از گرد راه

بیامد به نوشاد هندی بگفت ...

... گله گشته به هر سویی ده هزار

یکی بیشه بینی سه فرسنگ راه

بدان بیشه کردن که آرد نگاه ...

... که من بسپرم هند را زیر پی

سر بدسگالان به راه آورم

گرفته همه نزد شاه آورم ...

... رسیدند گیتی بشد تیره روز

فراسان بکشت و فراهان گرفت

وزو این چنین ها نباید شگفت ...

... جهان پهلوان بود اندر سپاه

به نیزه ز زین برگرفتش ز راه

به تیغ جهان گیر سام سوار ...

... بسا سر کزان رزمگه شد تباه

بشد کید و بگرفت راه گریز

برآورد با لشکران رستخیز ...

... که من تاج و مهد سرافراز شاه

هم اکنون فرو پیچم از گرد راه

بگفت و بشد از پسش گستهم ...

... شود رام و آید بدین بارگاه

بجز آشتی نیستمان هیچ راه

اگر سر بپیچم هم از راستی ...

... از ایدر به کید است فرسنگ صد

نخستین بیابان بیراه وبد

چو زین صد گذشتی همه بوم اوست ...

... بدان تا نیابد از آن سو گروه

چو زو در گذشتی به دو روز راه

یکی مرغزار است و آب و گیاه ...

... که آرد زگفتار او سرگذشت

ازو چون گذشتی به دو روز راه

پدید آید آن مرز اروند شاه ...

... مرا آگه آمد که اندک سپاه

ز ایران بدین مرز پیموده راه

تو دانی که هرکو به گیتی بر است ...

... همه دل پر از کین چو پیلان مست

بریدند فرسنگ زان راه شصت

از آن آگهی شد به شهر برنج ...

... جهان پهلوان برد پیشش نماز

بپرسید پیرش ز راه دراز

بدو گفت کای بچه پهلوان ...

... به بالا ز شیوست تن و موی و ریو

درو بافته راه واژونه دیو

رخ ماه تابان هویدا شود ...