... دلم ز رنج تفکر دمی نیاسوده ست

که آن دو لاله رویش چگونه پژمرده ست

که آن دو نرگس مستش چگونه بغنوده ست ...

... سرو را خاطرم شکفت گلی

همچو لاله که بشکفاند راغ

از تو خواهم گرفت عاریتی ...

... نسیم لطف تو بر کوه اگر گذار کند

برآورد ز دل خاره لاله خودرو

سموم قهر تو گر در هوا صعود کند ...

... غنچه در خال لب لعل تو افکند قبل

لاله در پای سر زلف تو افکند کلاه

گردش این فلک بوقلمون کرد بدل ...

... بدان لشکر فروریزند بی مر

بمیرند و رخان لاله گونشان

ز روی زنگیان گردد سیه تر ...

چون لاله مرا دلی ست پرخون پیوست

برکنده شکوفه وار چون نرگس مست ...

... خون گرید جام و دیده نرگس مست

چون ساغر لاله باد پرخون دل آنک

در ماتم تو شراب گیرد در دست

بی روی توام ز لاله زار آزار است

بی چشم تو نرگس بر چشمم خوار است ...

دیدار تو مونس همه ساله کیست

زلف و رخ تو بنفشه و لاله کیست

شبها ز تو می نالم و تو می شنوی ...

... ور گل ز رخت بوی به گلزار برد

بر یاد رخ تو لاله ساغر گیرد

... بی چهره تو باغ چه رنگ آمیزد

بی عارض تو لاله چرا برروید

بی قامت تو سرو چرا برخیزد

تا چرخ زمین را مدد از خور ندهد

گل لاله نرویاند و کان زر ندهد

در بی برگی بر هنر چون دهمت ...

تا سوسن آزاد زبان در تو کشید

خون جگرم چو لاله بر چهره کشید

پشتم چو بنفشه لب چو نیلوفر شد ...

... چون بینم سرو قامتش بر بستر

یا لاله رخش زرد شده بر بالش

خون کرد دلم را چو دل لاله فراق

بر من بگماشت گریه و ناله فراق ...

برخیز که غنچه در قماط است ای دل

در هر چمن از لاله بساط است ای دل

آنرا بنشان پیش که من دانم و تو ...

... کی در چمن به جلوه کند قد عرعری

هر چند لاله صحن چمن را دهد فروغ

پهلو کجا زند به بهی با گل طری ...

... رفتن به روی آتشم از آب خوش تر است

ز آب روان و سبزه و صحرا و لاله زار

با من مگو که چشم در احباب خوش تر است ...

... برو که هر که نه یار منست بار منست

به لاله زار و گلستان نمی رود دل من

که یاد دوست گلستان و لاله زار منست

ستمگرا دل سعدی بسوخت در طلبت ...

در من این هست که صبرم ز نکورویان نیست

از گل و لاله گزیرست و ز گل رویان نیست

دل گم کرده در این شهر نه من می جویم ...