... بیار باده که در بارگاه استغنا

چه پاسبان و چه سلطان چه هوشیار و چه مست

از این رباط دو در چون ضرورت است رحیل ...

... که نیستی است سرانجام هر کمال که هست

شکوه آصفی و اسب باد و منطق طیر

به باد رفت و از او خواجه هیچ طرف نبست ...

... حافظ سرود مجلس ما ذکر خیر توست

بشتاب هان که اسب و قبا می فرستمت

... خوش برانیم جهان در نظر راهروان

فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم

آسمان کشتی ارباب هنر می شکند ...

... ذوالفقار نیستی تا آختیم

اسب همت را از این میدان خاک

بر فراز هفت گردون تاختیم ...

اسب من چون همی خورد گه کاه

بار من نیز میی کشد گه گاه

خری بر اسب و عیسی شد پیاده

خر و خر کره شیخ و شیخ زاده

... فضل نهاد بر سرم تاج شرف نسیمیا

اسب و قبا کجا برم تاج و کمر چه می کنم

... ابله از تن پروری آماس کرده همچو گاو

خرده دان پیوسته همچون اسب تازی لاغر است

مایل دنیای دون چون طفل از پستان دهر ...

... مشکوة وجود جمله ذرات

بی اسب و رخ و پیاده و فیل

فرزین تو کرده شاه را مات ...

... که هست ذات مقدس سپهر کوکب ما

بتاختند اسب دل ولی نرسید

سوار هیچ روانی به گرد مرکب ما ...

... پیل بند نفس خود ماندیدریغ

چون پیاده کردت از اسب طلب

بازی ابلیس و نفس بوالعجب ...

... تا نگویی من سخن از لا اله آورده ام

ای مسلمانان درین عرصه ز اسب آرزو

من پیاده گشتم و رخ پیش شاه آورده ام ...

... بود ز روی زمین تا به عرش یک خندق

گهی که شاه رخ آرد بر اسب در عرصه

هزار پیل چو فرزین برد به یک بیدق ...

... تا برت چرخ پیاده شود و رخ بنهد

پیل تن گردد و بر اسب شود شاه سوار

دهر بر پای عدوی تو ببندد زنجیر ...

... تریاک ده که زهر دمادم چشیده ایم

از بهر پای اسب تو در دامن بصر

دردانه ها به خون جگر پروریده ایم ...

... ز چرخ برین سرش بگذشت خواست

به جز اسب هرگز نکرد آرزوی

چنین بود کام یل نیک خوی ...

... همی داد نیکی دهش را درود

به چوپان بفرمود کاسبان بیار

یکایک گذر کن در این مرغزار ...

... بگفت این و برسان باد دمان

به اسب اندر آمد هم اندر زمان

بیامد سپه را به ایران کشید ...

... بپیچید ازو روی و شد تازنان

کشاورز دنبال اسبش گرفت

به تندی زمانی همی داشت تفت ...

... تکاور به روی اندر آمد دمان

دم اسب در دست آن نامدار

بماند و بیفتاد از وی سوار ...

... دو صد خوب رویان ماچین و چین

ز دیبا سراپرده و اسب و زین

دو صد بارگیر تکاور به زین ...

... مشو غره جان را مگردان دژم

به دینار و دیبا و اسب و گهر

فروشد کسی جان و سر ای پسر ...

... یکی تیر پیکان او ده ستیر

یکی اسب کان در خور من بود

قوی گردن و تند و روشن بود ...

... بیاورد ده گرز گنجور شاه

یکی اسب و برگستوان سیاه

کمندی ز ابریشم و چرم شیر ...

... تبیره برآید ز درگاه شاه

به اسب اندر آیند یکسر سپاه

بپوشند گردان به آهن ستور ...

... خروشیدن بوق رویین شنید

بپوشید جامه برآمد بر اسب

بیامد به کردار آذر گشسب ...

... ستاده به زیرش سپهدار تور

پیاده شد و پیش اسبش دوید

چو افراسیابش پیاده بدید ...

... ز نعل ستوران زمین پر ز ماه

مه ومهر از گرد اسبان سیاه

ز بانگ تبیره شده گوش کر ...