... که نبود به بالای او یک کمند

همی بار جوید ز لهراسپ شاه

چه جوید جهان جوی با دستکاه ...

... که سیمرغ رستمش کرد است نام

نیاید بیک بار از مات یار

ندانم چو زید از من آن نیکزاد ...

... درآمد چه کوهی همان دم ز جای

دگر باره آمد یکی نره پیل

چنان کآید از کوه دریای نیل ...

... به جمهور گفت آن زمان نامدار

درخت امیدت برآورد بار

از آن بیشه شیران برون تاختند ...

چه روز دگر شد جهان عطر بار

رسیدند در دامن کوهسار ...

... سپهبد بدو گفت از بادپا

چنان پیکر باره در هم فشرد

به نیروی دم استخوان گشت خرد ...

... جهان جوی تن شست اندر شتاب

دگر باره کرد او سپاس از خدای

خداوند روزی ده رهنمای ...

... بدیده بدان لوح گوهر فشاند

ببارید از دیدگان آب زرد

بنالید بر مژگان ناله کرد ...

... بپوشید روشن دل نامدار

ببارید آب و بنالید زار

ز سردابه آمد برون نامور ...

... مرآن قلعه هر چند هر سو شتافت

شب تیره زآنجا به بستند بار

چه جمهور گرد آن یل شهریار ...

... هزیمت شدن را برافراخت بال

بنه در شب تیره گون بار کرد

هر آنکس که بد خفته بیدار کرد ...

... بپوشید و شد با هزاران سپاس

چهل اشتر از لعل و در بار کرد

همی نام خود قهر تجار کرد ...

... ز پیش پری شد نهان اهرمن

سحرگه از آنجای بربست بار

شتر کرد زنجان زنگی قطار ...

... بیامد یکی خواجه سرفراز

ورا بار یکسر جواهر بود

جواهر شناس است و ماهر بود

... بدین کهنه ویرانه تخمی مکار

که آرد سرانجام افسوس بار

چه در منزل فهر تجار شد ...

... که آمد به نزدیک خرگاه شاه

فرود آمد ازباره تند راه

نه آگه بد از گردش آسمان ...

... تاگرد سپاه تو برآمد ز خراسان

یک باره به ادبار فرو شد سر اعدا

زین نصرت و زین فتح که دیدند و شنیدند ...

... آن به که کند با سر تیغ تو مدارا

گر تعبیه سازی به سوی روم دگر بار

زنار چو افسار کنی بر سر ترسا ...

... سه شکر را بدهم من به همه حال بها

که به یک بار بهای سه شکر زان دو لبش

به عطا یافتم از همت فخرالامرا ...

... داد سعد فلکی کار مرا نور و نوا

نقطه همتش آورد به یک بار برون

دل رنجور من از دایره خوف و رجا ...

... گهی چون تل خاکستر فراز کوه پر مینا

گهی کافور بار آید چه بر کوه و چه بر هامون

گهی لؤلؤ فشان آید چه بر خار و چه بر خارا ...

... کشیده بر گل سوری اش عنبر سارا

ز بهر لعل شکربار او همی بارند

ز چشم خویش گهر عاشقان ناپروا ...

... گشایش سخن توست عقل را مبدا

هزار بار فزون گفت خسرو ماضی

که داد داد هنر یک به یک به مجلس ما ...

... به خدمت آمد و ازکارگاه خاطر خویش

به بارگاه تو آورد حله دیبا

جه حله باسد ازین به که تا زمانه بود ...

... عارض دنیا جمال دین ثقه الملک

بار خدای نژاد آدم و حوا

خواجه ابوجعفر آن که از هنر او ...

... زانکه به کینت بود تفاخر ترسا

بار خدا ز فر جود تو شعرم

هست کشیده علم به عالم اعلا ...

... از غمزه تو در دلم افتاد وسوسه

با وسوسه جگونه توان بود بارسا

پرهیز کرده بودم و سوگند خورده نیز ...

... پشتم دو تا نه از پی آن شد که عشق تو

باری برو نهاد زاندیشه و عنا

گم شد دلم ز دست و به خاک اندر اوفتاد ...

... گویی که هست فطرتش از فطنت و ذکا

اندر کف مبارک او نی صدف شدست

ز انسان که چوب درکف موسی شد اژدها ...

... وانکس که بر خلاف تو آرد به رزم روی

او را بود نحوست و اد بار در قفا

ور بایدت گواهی از یار تاکنون ...

... خورشید راکه گفت که چون است یاکجا

باران همت تو گسست از زمانه قحط

باد سعادت تو ببرد از جهان غلا ...

... ظهیر دولت و پیرایه اولوالالباب

کریم بار خدایی که اهل حکمت را

به حکم عقل ز درگاه او سزد محراب ...

... کف جواد تو او را کفایت است جواب

اگر تراب ز دست تو یابدی باران

به جای سبزه زبرجد برون دمد ز تراب ...

... اگر قبول کنی خویشتن به موسم حج

کنم ز بهر تو قربان برین مبارک باب

اگرچه هست به چشمت مرا ز تو اعزاز ...

... فزوده حشمت اسلاف و دولت اعقاب

بزرگ بار خدایی که رسم و سیرت اوست

فذلک خرد اندر جریده آداب ...

... سپاس دارم از ایزد کنون که شاد شدم

بدین همایون بیت و بدین مبارک باب

گذشته رفت و زین پس مرا نخواهد بود ...

... خواب من بگسست آری بگسلد وسواس خواب

زان نهفته در شکر بار تو در یاقوت سرخ

چشم من همچون سحاب و لعل باران چون سحاب

گر به چشم اندر سرشکم لعل گون شد باک نیست ...

... حق گزاری همچو آب و کامکاری همچو باد

سرفرازی همچو آتش بردباری چون تراب

ذوالفقار بوتراب از آسمان آمد به زیر ...

... وانکه کمتر چاکر او برتر از افراسیاب

از مبارک نام او دارد معالی انشقاق

وز موید بخت او دارد سعادت انشعاب ...

... دیده اندر چشم خون گشت و دل اندر بر کباب

گر به خدمت قصد کردم گفت د ربان بار نیست

ور فرستادم یکی مدحت ندادندم جواب ...

... تا که جان دارم خداوندا بدین عالی بساط

بارم از دریای خاطر هر زمان در خوشاب

دولت پاینده را گویم که اسجد و ا قترب ...

... زان مکرمت خورند ندم ابر و آفتاب

باریدنی به شرط و شعاعی به اعتدال

کردند قسم تو ز قسم ابر و آفتاب ...

... کردند جنگیان تو خم ابر و آفتاب

گفتی عذاب صاعقه بار است و خصم سوز

از بلخ تا به کالف زم ابر و آفتاب ...

... وین طرفه تر که جان و دلم راگسسته اند

در زیر بار شکر و نعم ابر و آفتاب

بردی به جود تیرگی از طبع من چنانک ...

... جون از مزاج دهر سقم ابر و آفتاب

بارنده شد زبانم و رخشنده خاطرم

گویی مراست در دل و فم ابر و آفتاب ...

... از راه عقل و روی حکم ابر و آفتاب

شخص مبارک تو حکم باد درکرم

راضی شده به حکم حکم ابر و آفتاب ...

... که دست بد ز تو و دولت تو کوتاه است

شمار ملک تو صد بار صد زیادت باد

که حد عمر تو پنجاه بار پنجاه است

... که فخر ملک زمین است و سید زمن است

یکی مبارک سروست باغ دولت را

که صدر ملک و بساط وزارتش چمن است ...

... بتی که چون به رخ و قامتش نگاه کنند

گمان کنند که گلنار بار نارون است

بهار چین کن از روز بزم خانه خویش ...