... بشادی بخندید در زیر لب

از آن پس بسیج سفر کرد ماه

شب و روز پیمود چون ماه راه ...

... به زاری همی گفت با یار خویش

که ای جان من کرده از تن سفر

و یا روشنایی دور از نظر ...

... بسی منت از داور دادگر

که باز آمدی دوستکام از سفر

بفرمود تا مطرب دلنواز ...

... مجو کام کاین جایگه کام نیست

سفر کن که اینجای آرام نیست

اقامت چه سازی بدر می روی ...

... نبی بر پشت او چون آفتابی

چو از بیت الحرام احمد سفر کرد

به سوی مسجدالاقصی گذر کرد ...

... ببوسد خاک ره چون جرعه ناهید

سفر می کردم اندر هر دیاری

ز چین افتاد بر رومم گذاری ...

... جوابش داد کاین جز اژدها نیست

سفر کردن بر این جا از دها نیست

ازین منزل نمی شاید گذشتن ...

... چو ما باید کناری جستن از ما

گهر جویی بیا در ما سفر کن

امان خواهی ز بحر ما حذر کن ...

... ملک گفتش ز چین بهر تجارت

سفر کردم مرا کردند غارت

چو بشنید این حکایت حاجب بار ...

... چو می کردی به تلخی زندگانی

سفر کردی به سودای تجارت

بسی دیدی ازین سودا خسارت ...

... که چون میرم بود خاکم درین در

بدان نیت سفر کردم من از چین

که سازم آستان شاه بالین ...

... ندانم تا کی ای عمر گداری

چنین تن در سفر فرسوده داری

چو مه روز و شب ای زرین شمایل ...

... ز رنج راه شاهش باز پرسید

کزین رنج سفر چون بودی ای ماه

به صبح و شام چون پیمودی این راه ...

... به رخ مانند گلبرگ تری را

وز آنجا سوی مغرب چون سفر کرد

به غربت بین که چون شد چهره اش زرد ...

ای که نام اشنوده باشی خسرو پرویز را

رو سفر کن تا ببینی خسرو تبریز را

بی گمان عاشق شدی شیرین برو فرهاد وار ...

... تو بدست کرم کنم نزدیک

که بپای من این سفر دور است

یوسف عهدی و منم بی تو ...

... باری بکشد بپشت همت

چون روی بدین سفر نهاده است

بیچاره سری گرفته بر دست ...

... تو بدست کرم کنم نزدیک

کی به پای من این سفر دورست

جهد کردم بسی ولی چه کنم ...

... دلی از سیف فرغانی ببردی

چه آوردی تو ما را از سفر هیچ

... مرا از حال عشق و صبر پرسید

چه گویم این مقیم است آن سفر کرد

خمش کن سیف فرغانی کزین حال ...

... در کوی تو ما را نبود جای اقامت

وآن فند نکردی که توانیم سفر کرد

چندانکه توانم من گریان ز فراقت ...