... گه از رقص در شمال گه از وجد در جنوب

گه از باد مستوی گه از بار منحنی

همی از بنفشه ام پرست از شگفت دل ...

... و گرجان بدن شود تو در وی روانیا

بارض اندر از علو دگر آسمانیا

دل چرخ پیر را تو بخت جوانیا ...

... هرچه کار ملکتش انجم به همراهی کنند

هرچه بار شوکتش گردون به تنهایی کشد

از قدومش ازض را آن مایه حاصل شد که چرخ ...

... ارخورش دیهیم لعل از چرخ تخت عاج کرد

کلک او در نثر آب از ابر گوهر بار برد

طبع او در نظم کار لجه مواج کرد ...

... گرتو گردی جلوه گر انسان کت ایزد آفرید

آدمی بار امانت آسمان ناف افکند

زآسمان اقبال بارد از زمین نصرت دهد

هر کجا معمار عدلت طرح انصاف افکند ...

... سرگرانست اگر زلف تو با ما چه عجب

بدوش از دل ما بار گرانی دارد

تا قرین با قمر چهر توشد عقرب زلف ...

کی دست زدامنت بدارم

صد بار زنند اگر بدارم

بالای تو گربلاست ایکاش ...

... دستم نرسد چو خط برآن زلف

بر باد اگر رود غبارم

دل پیش تو باختم بیک خال ...

... موکنان مویه کنان جامه دران نوحه سرا

قامت از بار یتیمی شده یکباره دو تا

وزغم در بدری گرد بسر خار بپا ...

... هردم از مهر پدر روی بدیوار گریست

در و دیوار هم از آنمه خونبار گریست

ام کلثوم پی تسلیتش زارگریست

زینب از دیدن این هر دو به یکبار گریست

دایم ازگریه اش اندر اسرا ولوله بود ...

... ای پدر خود که بدین کودکیم کرده یتیم

این چه حالیست که یکباره دلم گشت دونیم

بچه روبر سر دور است دگر عرش عظیم ...

... چند از این مال و منالت افتخار

کاین منال و مال را نی اعتبار

کس بمال ارمرد کارآگه بدی ...

... گفت من کز سرگذشتم سر ز هوش

خود بار سر بود سربار دوش

چون نمودم ترک جان تن گو مباش

تن چو بیجان گشت جوشن گو مباش

بر تن استم بارش سنگ وکلوخ

همچو گل از دست یاری شنگ و شوخ ...

... گفت آنسر کو نثار یار گشت

برتن خود بار و بر ما عار گشت

این وهب بر شاهدین موهوب شد ...

... لیک چه سود کز برت برد و بزد موکلم

بار فراق دوستان بسکه نشسته بردلم

میرود و نمیرود نافه بزیر محملم ...

... یارب کس بروز من هیچ مباد مبتلا

پرده دریده هوا بارکشیده جفا

راه به پیش و دل به پس واقعه ایست مشکلم ...

... زین همه بدترآنکه نی وصل ترا وسایلی

بار بیفکند شتر چون برسد بمنزلی

بار دل است همچنان در بهزار منزلم

چون سرت از بداختران مهر صفت به نی شود ...

... گل تو سر زند هر ساله از نو

گل فایز نمی روید دگر بار

عجب دارم ز سرو قامت یار

که مشک و لعل و گوهر آورد بار

دو گیسوهاش فایز مشک ناب است ...

نخستین بار باید ترک جان کرد

سپس آهنگ روی گلرخان کرد ...

مسلسل زلف عنبر بار دارد

مکحل نرگس خمار دارد ...

... دل عاشق ز هجر یار سوزد

سهیل اندر یمن سالی به یک بار

دل فایز دمی صد بار سوزد

عجب دارم ز سرو قامت یار

که مشک و لعل و گوهر آورد بار

دو گیسوهاش فایز مشک نابست ...

... گل تو سر زند هر ساله از نو

گل فایز نمی روید دگر بار

... شکسته قامت فایز ز پیری

دگر شاخ شکسته کی دهد بار

... اگر از آن عرق یک قطره فایز

چکد بر تو جوان گردی دگر بار

... شدم پیر و حزین و زار و رنجور

بت فایز تجلی کرد یک بار

همان نوری که بد در وادی طور

شب ابر است و باران گهر بار

سگان خاموش و در خوابند اغیار ...