... آواره آب و گل دریاب مقام دل

گنجیده بجامی بین این قلزم بی ساحل

از موج بلند تو سر بر زده طوفانم

... ماهی بچه را سوز سخن چهره برافروخت

شاهین بچه خندید و ز ساحل به هوا خاست

زد بانگ که شاهینم و کارم به زمین چیست ...

... درون سینه چو من گوهر دلی داری

تپید و از لب ساحل رمید و هیچ نگفت

به کوه رفتم و پرسیدم این چه بیدردیست ...

ساحل افتاده گفت گرچه بسی زیستم

هیچ نه معلوم شد آه که من چیستم ...

... آتش شوق سلیمی نه تو داری و نه من

خزفی بود که از ساحل دریا چیدیم

دانه گوهر یکتا نه تو داری و نه من ...

... به سراغ صبح فردا روش زمانه دارم

یم عشق کشتی من یم عشق ساحل من

نه غم سفینه دارم نه سر کرانه دارم ...

... دختری هست که در مهد فرنگ است هنوز

ای که آسوده نشینی لب ساحل بر خیز

که ترا کار بگرداب و نهنگ است هنوز ...

... گهی باشد که کار ناخدایی میکند طوفان

که از طغیان موجی کشتیم بر ساحل افتاد است

نمیدانم که داد این چشم بینا موج دریا را

گهر در سینه دریا خزف بر ساحل افتاد است

نصیبی نیست از سوز درونم مرز و بومم را ...

... دل سنگ از زجاج من بلرزد

یم افکار من ساحل نورزد

نهان تقدیر ها در پرده من ...

... چنین جوینده و یابنده کس نیست

گهی وامانده و ساحل مقامش

گهی دریای بی پایان بجامش ...

... سؤال دوم

چه بحر است این که علمش ساحل آمد

ز قعر او چه گوهر حاصل آمد ...

... آنکه در قعرم فرو آید کجاست

یک جهان بر ساحل من آرمید

از کران غیر از رم موجی ندید ...

... زرتشت

نور دریای است ظلمت ساحلش

همچو من سیلی نزاد اندر دلش

اندرونم موجهای بیقرار

سیل را جز غارت ساحل چه کار

نقش بیرنگی که او را کس ندید ...

... موجها درنده مانند پلنگ

از نهیبش مرده بر ساحل نهنگ

بحر ساحل را امان یک دم نداد

هر زمان که پاره یی در خون فتاد ...

... چند در قلزم به یکدیگر زنیم

خیز تا یک دم بساحل سر زنیم

زاده ما یعنی آن جوی کهن ...

... این همه از ماست نی از دیگری است

زیستن اندر حد ساحل خطاست

ساحل ما سنگی اندر راه ماست

با کران در ساختن مرگ دوام ...

... زندگی جولان میان کوه و دشت

ای خنک موجی که از ساحل گذشت

ایکه خواندی خط سیمای حیات ...

... این کار حکیمی نیست دامان کلیمی گیر

صد بنده ساحل مست یک بنده دریا مست

دل را به چمن بردم از باد چمن افسرد ...

... او نگنجد در جهان چون و چند

تهمت ساحل به این دریا مبند

چون ز روی خویش بر گیرد حجاب ...

... فکر من گردون مسیر از فیض اوست

جوی ساحل ناپذیر از فیض اوست

پس بگیر از باده من یک دو جام ...

... به دین ما حرام آمد کرانه

به موج آویز و از ساحل بپرهیز

همه دریاست ما را آشیانه

دلن بحر است کو ساحل نورزد

نهنگ از هیبت موجش بلرزد ...

به ساحل گفت موج بیقراری

به فرعونی کنم خود را عیاری ...

... میان مسیو و آقا چه فرقست

که او در ساحل این در دجله غرقست

به شرع احمدی پیرایه بس نیست ...

... جست برون چون گهر آب دار

پای جوان بر لب ساحل رسید

چند نفس پشت هم از دل کشید ...