... تخم دین در راه احمد کاشتم

اسب را در راه احمد تاختم

جان خود در راه احمد یافتم ...

... همه با یار اینجا آشنایند

ولی مانند اسب بادپایند

کسی را نیست زهره اندرین سر ...

... جهت آنکه بشهر مایکان زنگ

بپای اسب می بندند خود تنگ

بر آن پر دم چرا بستی تو این را ...

... چو عیاران بهم اندر رسیدند

همه اسباب خودرا پخته دیدند

روان گشتند دردم پیش یاران ...

... تاج سلطانی بدش خود زیر سر

صد هزاران اسب تازی و شتر

بیش بودش با دو صد صندوق در ...

... پی بمعنی برممان تودر مجاز

رو بمیدان معانی اسب تاز

رو نهان کن بر تو گشتم ملتجی ...

... پیش دانا علم معنی خوانده ام

بر دو عالم اسب دولت رانده ام

من ز دانایان معنی بهره مند ...

... راست ناید صوفیی هرگز بکسب

خر کجاگردد بجد و جهد اسب

لیک اگر دولت رسد ازجای خویش

یک خر عیسی بود صد اسب بیش

جد وجهدت را چو رای دیگرست ...

... کای مسلمانان خری با جل که یافت

چه خر و چه اسب آن دلدل که یافت

چون نداد آنجا کسی از خر نشان ...

... عاقبت برخاست شرالدوله مست

کرد از جایی مگر اسبی به دست

برنشست آن اسب و می شد بی قرار

باز گشته بود سنجر از شکار ...

... پیر زالی از پس آن پل بجست

اسب عبدالله سر بر زد ز راه

بر زمین افکند از فرقش کلاه ...

... میرود در پیش آگاهی رسید

اسب داری گر درو خواهی رسید

هرکه او رادید پیدا و نهان ...

... دید صحرای دگر تیره شده

بود زیر اسب صحرایی نهان

اسب گفتی باز میگیرد جهان

گفت این اسبان کراست اینجایگاه

گفت هست آن عمید پادشاه ...

... گوی همچون عشق زیبا باختند

گاه این یک اسب تاخت و گاه آن

گاه این یک گوی باخت و گاه آن ...

... گفت گوی از ما که به بازد بگوی

اسب در میدان که به تازد بگوی

بود آن نظارگی صاحب نظر ...

... در پسر میکرد دزدیده نگاه

شه پسر را گفت از اسب آی زیر

بازکن بند قبا در رو دلیر ...

... واو ز تو بگریزد این نبود روا

گفت اسب اندر عقب زان تازمش

تا بگیرم یا فرو اندازمش ...

... از یکی پیدا شده خیل و حشم

اشتر و اسب و خر وگاو و غنم

از یکی پیدا شده در و گهر ...

... کی شوی در راه عرفان مردکار

با سلاح و اسب و با گنج و گهر

کی رسی در وصل حق ای بی بصر ...

... تخم دین در راه احمد کاشتم

اسب را در راه احمد تاختم

جان خود در راه احمد باختم ...

... چون زده فرسخ بر شیخ آمدند

اسبهاشان جملگی مانده شدند

جهد کردند و بسی سودش نبود ...

... از محبان تو است آن شهریار

اسبهاشان اندر این ره مانده است

هم زده فرسنگ یک دم رانده است ...

... پس بفرمود آن زمان شاه جهان

کل فرود آیید از اسب این زمان

خیمه و خرگاه را در هم کشید ...

... شیخ بر کوهی نشست آن دم روان

رفت آن کوهش چو اسب تکدوان

آن فقیر آن شیخ را دیده ز دور ...