... مرهمی باید نهادن بر سرش نرم از وفا

راست گوی و راه جوی و از هوا پرهیز کن

کز هوا چیزی نزاد و هم نزاید جز عنا ...

... وز آتش آب از چه گرد گرما

دانش بجوی اگرت نبرد از راه

این گنده پیر شوی کش رعنا ...

... در زیر بر و برگ تو گریزد

گمراه ز سرمای جهل و گرما

چون خار تو خرما شد ای برادر ...

... از چاه سقر زی بهشت ماوا

تا راه دبستان خط ندانی

خط را نشود پاک جانت جویا ...

... منبر ویران و مساجد خراب

مطرب قارون شده بر راه تو

مقری بی مایه و الحانش غاب ...

... پند شاید دیو جهلت را طناب

بر فلک باید شدن از راه پند

ای برادر چون دعای مستجاب

... جمله آسان شود ای پور پدر بر تو صعاب

چون نباشدت عمل راه نیابی سوی علم

نکند مرد سواری چو نباشدش رکاب ...

... ورچه یکیست میان من و تو حکم کتاب

نه سوی راه سداب است ره لاله لعل

گرچه زان آب خورد لاله که خورده است سداب ...

... نیکی الفنج و ز پرهیز و خرد پوش سلاح

که بر این راه یکی منکر و صعب اژدرهاست

بهترین راه گزین کن که دو ره پیش تو است

یک رهت سوی نعیم است و دگر سوی بلاست ...

... به میان قدر و جبر رود اهل خرد

راه دانا به میانه دو ره خوف و رجاست

به میان قدر و جبر ره راست بجوی ...

... چو مرا کار نباشد نبوم اهل جزا

اندر این قول خرد را بنگر راه کجاست

چون بود عدل بر آنک او نکند جرم عذاب ...

... نه حکیم است که سازنده گردنده سماست

اندر این راه خرد را به سزا نیست گذر

بر ره و رسم خرد رو که ره او پیداست ...

... هر کسی را زیر این چادر درون

خاطر جویا به راهی رهبر است

اینت گوید کردگار ما همه ...

... جمله اندر خانه پیغمبر است

گر به خانه در ز راه در شوید

این مبارک خانه را در حیدر است ...

... خوردن ما سوی باز او خوش و خوار است

قافله هرگز نخورد و راه نزد باز

باز جهان ره زن است و قافله خوار است ...

... ماه منیر است و این جهان شب تار است

روح قدس را ز فخر روزی صد راه

گرد درو مجلسش مجال و مدار است ...

... ناچار از اینجات برد آنکه بیاورد

این نیست سرای تو که این راه گذار است

بنگر که به چشمت شکم مادر پورا ...

... از رفتن ازین جای چرا دلت فگار است

ای مانده در این راه گذر راحله ای ساز

از علم و ز پرهیز که راهت به قفار است

تو خفته و پشتت ز بزه گشته گران بار ...

... کار تو تسبیح و نماز و دعاست

بر پی و بر راه دلیلت برو

نیک دلیلا که تو را مصطفاست ...

... گرچه مر او را به ستوری رضاست

راه سوی دینت نماید خرد

از پس دین رو که مبارک عصاست ...

... بد را سوی او جز بدی جزا نیست

آن روز دو راه است مردمان را

هرچند که شان حد و منتها نیست

یک راه همه نعمت است و راحت

یک راه به جز شدت و عنا نیست

من روز قضا مر تو را هم امروز ...

... ای کام دلت دام کرده دین را

هش دار که این راه انبیا نیست

نعلین و ردای تو دام دیو است ...

... کو مرین هر دو پود را تار است

طاعت و علم راه جنت اوست

جهل و عصیانت رهبر نار است ...

... گر در کفتان از خرد عنان است

زیرا که بر این راه تاختن تان

بس ژرف یکی چاه بی فغان است

زین راه به یک سو شوید هر کو

بر جان و تن خویش مهربان است ...

... زان می نرود بر ره تو حجت

کز چاه بر آن راه بی گمان است

... که اینجای بس ناخوش و بی نواست

جهان گرچه از راه دیدن پری است

ز کردار دیو است و نر اژدهاست ...

... نه نومید باش و نه ایمن بخسپ

که بهتر رهی راه خوف و رجاست

دروغ ایچ مسگال ازیرا دروغ ...

... مردم آن را دان کزو آزاده را آزار نیست

این جهان راه است و ما راهی و مرکب خوی ماست

رنجه گردد هر که از ما مرکبش رهوار نیست ...

... خشم یک سو نه سخن گستر که شهر آوار نیست

راه بنمایم تو را گر کبر بندازی ز دل

جاهلان را پیش دانا جای استکبار نیست ...

... برگیر زاد و زاد تو پرهیز و طاعت است

زین راه سر متاب که این راه اولیاست

چون بی بقاست این سفری خانه اندرو ...

... وزانجا در جهان مردمت خواند

ز راه مام و باب مهربانت

به دل داد از شکوفه و برگ و میوه ...

... زبر و زیر همه جمله به زیر قمر است

نظر تیره در این راه نداند سرخویش

ورچه رهبر به سوی عالم عقلی نظر است ...

... وگرت رهبر باید به سوی سیرت او

زی ره و سیرت اویت پسرش راهبر است

روی یزدان جهاندار و خداوند زمان ...

... کسی که داد بر این گونه خواهد از یزدان

بدان که راه دلش در سبیل داد گم است

ببین که بهره آن پادشا ز نعمت خویش ...