... در جوانیم عمرگشت پیر

دهر پنبه کرد چرخ هرچه رشت

خواهم از خدا در همه جهان ...

... ظلم باشدکه حدیث ازگل و شمشاد رود

وقت آنست که تا سنبله چرخ مرا

از غم سنبل گیسوی تو فریاد رود ...

... یار وفادار ار به چنگ من افتد

باک ندارم ز دور چرخ جفاکار

چرخ جفاکار پای بند غمم کرد

کیست که رحمت کند به حال گرفتار ...

ای آفتاب بنده تابنده رای تو

گردنده چرخ گرد سم بادپای تو

تو سایه خدایی از آن روی چشم عقل ...

... چو ادوار آسمان چو اطوار روزگار

بر حکم نافذش اگر چرخ دم زند

سرانجام دست غم بسر از ندم زند ...

... چو ابروی مهوشان کمان را کنی بزه

همی چرخ گویدت که احسنت باد و زه

ازین یال و بال و برز و زین فر و گیر و دار

بدانگه که از زمین همی خون بجوشدا

تن چرخ را غبار به اکسون بپوشدا

ز تف سنان و تیغ به یم نم بخوشدا ...

... همی چون ستارگان عرق ریزی از جبین

به چرخ آفتاب و ماه نمایندت آفرین

که بخ بخ ازین دلیرکه هی هی ازین سوار ...

... چو تیره زاغی سحاب بر آسمان پر گرفت

ز چرخ اختر ربود ز نجم زیور گرفت

که تاکند جمله را به فرق نسرین نثار ...

... مطالب صرف و نحو ز بر بخواند همی

شدن به چرخ برین می بتواند همی

ز علمهای غریب سخن براند همی

به رای سیاره سیر به فکر گردون سپار

ار ز علا قدر تو به چرخ پهلو زده

طعنه ز خلق جمیل به باغ مینو زده ...

... عقلی در زیرکی خلدی در ایمنی

دهری در کین کشی چرخی در دشمنی

خاکی در احتمال آبی در روشنی ...

... بر روی زین ستاره سیاره بینمت

نایب مناب چرخ ستمکاره دانمت

قایم مقام هر جفا کاره بینمت ...

... از لحن فکرت تو مغانی ترانه ای

خورشید چرخ بزم ترا آفتابه ای

ایوان عرش کاخ ترا آستانه ای ...

... فکرت چو بحر عشق ندارد کرانه ای

از لطمه عتاب تو در جنبشست چرخ

با موج آسکون چکند هندوانه ای ...

... یا از سواد دیده حورا سرشته ای

آن رخ ستاره است و تو چرخ ستاره ای

یا نی فرشته است و تو بال فرشته ای ...

... گر جویی از جمال به مهرش تفاخرست

ور گویی از جلال به چرخش تقدمست

گیهان به بحر جودش چون قطره یمست ...

... آن کوه ره نوردکه رخشش نهاده نام

چرخ مدورش چو یکی گوی در دمست

البرزکوه با همه برز و همه شکوه ...

... در اهتزاز و وجد سریر از سرور تو

ای چرخ پیش کاخ تو چون بیت عنکبوت

بیتی از خداست لقب اوهن البیوت ...

... خاک سیاه جرده غباری ز موکبش

چرخ کبود جامه دخانی ز مجمرش

با یک جهان سعادت جبریل خادمش

با یک فلک شرافت میکال چاکرش

بر چرخ هرچه انجم کیلی ز خرمغش

بر خاک هرچه مردم خیلی ز لشکرش ...

... طاقیست قدر او که بود شمس شمسه اش

طوقیست حکم اوکه بود چرخ چنبرش

گویی سپهر از چه ز جیب جلالتش ...

... انی ز دور بعثت ده ر مخلدش

نانی بخوان دعوت چرخ مدورش

هر هشت باغ رضوان نامی ز مجلسش ...

... کز رنگ ارغوان به اثر زعفرانیا

هنگام رقص چونکه به چرخ افتدت سرین

پندارمت به روی زمین آسمانیا ...

... زینسان که بینمت مه و خورشید در بغل

دارم گمان که چرخی از آنرو خمیده ای

شیطان شنیده ام که برون شد ز خلد و تو ...

... وقتست کاردشیر به اقبال شهریار

از چرخ و ماه پیل و عماری کند همی

چرخش ز پی علم کشد از خط استوا

مهرش ز پیش غاشیه داری کند همی ...

... هرگه که دست همت او درفشان شود

دامان چرخ پر ز دراری کند همی

گوینده را مدیحش ابکم نمایدا ...

... چشمک زند از گرد سپه نوک سنان ها

چون بر زبر چرخ کواکب به شب داج

هر کاو ز بر زین نگرد شخص تو داند ...

... ز طور و جور دور مهرگان شد

ز اوج چرخ و فوج موج یاران

زمین چون قطره در دریا نهان شد ...

... رواقش فتنه را دارالسیاسه

حریمش چرخ را دارالامان باد

نتاجی کاو نزاید با وفاقش ...

... جای اول روح را در استخوان آراستند

تا حمل را باز نشناسد ز جدی آهوی چرخ

جشن نوروزی دو مه پیش از کمان آراستند ...

... نوجوان تر گشت بخت شه به عالم ای شگفت

کز مدار مدت او چرخ گردان پیر شد

دید خم خام شه بر یال خود در خواب خصم ...

... بس که از رشک ضمیرت گریه کردست آفتاب

اشک چشمش رهگذار چرخ را گل ساخته

طعنه بر رایت مگر زد کز مدار آفتاب ...

... خویش را بر پیکر خورشید حایل ساخته

رفعت کاخت اگر می دید چرخ چنبری

از ازل در دل نمی آورد فکر برتری ...

... تا دو صد فرسنگ سنگ مرج مرجان ای ملک

لاجرم زآن هردو تاری دل یکی را کرد چرخ

چون برهمن بسته زنجیر رهبان ای ملک ...

... جسم حوتش صید قلاب ستم ناگاه باد

ور زحل در چرخ دولایی ز بهر مطبخش

جدی را بریان نسازد دلوش اندر چاه باد ...

... تریاق به کف دارم از زهر نیندیشم

گر چرخ زند ناچخ ور دهرکشد خنجر

از چرخ نپرهیزم وز دهر نیندیشم

دوشیزه صهبا را من عقد بخواهم بست ...

... فصل ادب اصل جود صدر هدی روی دین

خازن گنج وجود خواجه چرخ برین

ای صنم سرخ لب روزه ترا زرد کرد ...

... بزم شه عرشست آنگه ما در او جوییم بار

کز جلالت پشت پا بر چرخ پر اختر زنیم

عاقبت محمود بادا ناصرالدین شاه را ...

... هرشب از سیمین رسن آویخته قندیل ها

بر مجره چرخ گویی ماه و پروین بسته اند

زلف مشکین از دو سوی افکنده رقاصان به دوش ...

... در ذلت هرکه برکشد طغرا

نه در ید اوست چرخ را قدرت

نه در رد اوست دهر را یارا ...

... در آن زمان که جهان را به جان وداع کند

به مال و دولت او سفله ای گمارد چرخ

که نان او خورد و با زنش جماع کند