... نور او یک ذره از ایمان سلطان سنجرست

ورچه دریا در همه وقتی مثل باشد به جود

جود او یک قطره از احسان سلطان سنجرست ...

... از حلب تاکاشغر میدان سلطان سنجرست

از لب دریای مغرب تا لب دریای چین

کیست کاو را زهره عصیان سلطان سنجرست ...

... در هوا قوس قزح از بهر آن چون چنبر است

گر به دریا در سکون کشتی از لنگر بود

این جهان دریا و او کشتی و عدلش لنگر است

ای خداوندی که عالی رایت رای تو را ...

... ای جوادی که گه جود نثار تو شود

هرچه بر چرخ ستاره است و به دریا گهرست

مطیعان را اگرست و مگر اندر سخنان ...

... آفرین او حکیمان را طراز دفترست

کوه بینی زیر دریا هرکجا باشد سوار

زانکه او دریا دل است و اسب او که پیکرست

آب بینی جفت آذر چون زند د ر رزم تیغ ...

... در پیش رای پاکش و در جنب همتش

خورشید چون ستاره و دریا چو فرغرست

پرگار عقل را دل او همچو مرکزست ...

... بر مبارک تو یافتم جهان هنر

دل تو دریا دیدم که اصل جود و سخاست

به گرد دریا بس چون محیط گشت جهان

اگر محیط به گرد همه جهان دریاست

آیا ستوده ولی نعمتی که گاه سخن ...

... با قضای چیره در دنیا چه جای حیلت است

با نهنگ شرزه در دریا چه جای آشناست

گر سلیمانی که جن و انس در فرمان توست ...

... وز نصرت او در همه اسلام نشان است

دریا دل وگوهر سخن و صاعقه تیغ است

باران سپه و بحر کف و برق سنان است ...

... که در زیر زین همسر صرصرست

به دریا چو باد و به خشکی چو خاک

به هامون چو آب و به کوه آذرست ...

... آتش فتوح شعله و نصرت شرار نیست

وانجا که طبع اوست ز دریا مثل مزن

دریا ستاره گوهر و عنبر بخار نیست

قدر بلند او ز بلندی چنان شدست ...

... من دل از جان برگرفتم او دل از من برگرفت

دیدم آن شب گنبد اخضر چو دریای محیط

پیکر دریای اخضر گنبد اخضرگرفت

از سوی خاور برآمد باد و دریا موج زد

روی آن دریای اخضر سربه سر گوهر گرفت

شب چو کشتی بود و موجش لنگر و ملاح ماه ...

... شکر اوگوید هر آن ماهی که در جیحون باد

ور به دریا بگذرد اقبال او آرد برون

هرچه اندر قعر دریا لؤلؤ مکنون بود

از سرشک جود او در باغ ایام بهار ...

... در جلالت نیست پیش بخت توکوه بلند

در سخاوت نیست دریا پیش جود تو جواد

از معالی هست کردارت همیشه منتخب ...

... درخت ملک را جود تو بر باد

ز اقبال تو طبع بنده دریاست

در آن دریا ز مدح تو گهر باد

اگر روزه تو را فرخنده بودست ...

... به روز رزم چوگردون تنش توانا بود

به روز بزم چو دریا دلش توانگر باد

به ترک و روم یسار غنیمت و سپهش ...

... دو دست او سبب نور وگوهرست مگر

دو آفتاب و دو دریا در آستین دارد

بزرگوارا گردون به قدر جاه و شرف ...

... جمال و مرتبت عقد حور عین دارد

به مجلس تو چو دریاست طبع من لیکن

به جای در و گهر مدح و آفرین دارد ...

... لا بلکه بود مر کب او چرخ زود گرد

بر چرخ در میانه دریا لگام کرد

فضل خدای حبل متین است شاه را ...

... باروی خوب هر دو همی درخور آورد

دریاست روی خوبش و دریا هر آینه

هم در پاک زاید و هم عنبر آورد ...

... هر یکی را چون جوان تازه در کار آورد

اعتدالش خاطر گوینده را دریا کند

تا ز دریا هر زمانی در شهوار آورد

چون ز گفتن باز دارد مرد را افراط آن ...

... تا همه سیارگان را زیر پرگار آورد

قطره ای باشد ز دریای ضمیر همتش

هر چه استظهار زیر چرخ دوار آورد ...

... ای بسا غدری که بر او چرخ غدار آورد

اندر آن دریا که از کین تو برخیزد بخار

باد محنت کشتی اعدا نگونسار آورد ...

... بدین معنی درست آمد که یاقوت از حجر خیزد

به دندانش نگه کردم دو چشم من چو دریا شد

مرا دریا زگوهر خاست وز دریا گهر خیزد

یکی دیباست روی او که پیش او شود کاسد ...