لاله رویی بر گل سرخی نگاشت

کز سیه چشمان نگیرم دلبری ...

... ناگهان باد صبا دامن کشان

سوی سرو و لاله و شمشاد رفت

فارغ از پیمان نگشته نازنین ...

... ز پیری چو افسرد جان در تنم

تهی از گل و لاله شد گلشنم

سیه کاری اختر سیه فام ...

... گل یخ گر آورد بستان به دست

مرا آتشین لاله ای چون تو هست

ز گلچهرگان سر بر افراختی ...

... خسته دل داند بهای ناله را

شمع داند قدر داغ لاله را

هر دلی از سوز ما آگاه نیست ...

... چیستم من آتشی افروخته

لاله ای از داغ حسرت سوخته

شمع را در سینه سوز من مباد ...

... قضا چون زند جام عمرم به سنگ

به داغم شود دیده ها لاله رنگ

به خاک سیه چون شود منزلم ...

... که گیری پای سروی دست یاری

وگر یاری ندارد لاله رخسار

بود یکسان به چشمت لاله و خار

چمن بی هم نشین زندان جان است ...

... وجود خسته و جان ستم کشیده من

به روی تربت من برگ لاله افشانید

به یاد سینه خونین داغ دیده من

... تو را که دل به فغان جرس نمی سوزد

ز بس که داغ تو دارم چو لاله بر دل تنگ

دلم به حال دل هیچکس نمی سوزد ...

سحر به دامن کهسار لاله گفت به سنگ

ز رنگ و بوی جوانی چه بود حاصل ما ...

... ندیده رهگذری جلوه شمایل ما

ز حرف لاله برآشفت سنگ خاره و گفت

که ای مصاحب خودبین و یار غافل ما ...

... نه سخن آفرینی و نه ادیب

نه تو را چهره ای است لاله فروش

نه تو را منظری است دیده فریب ...

... دیدگانم به شب زنده داری

خیره بر مجمری لاله گون است

من خموشم ز افسرده جانی ...

آن لاله نام لاله فروش از دو زلف خود

بر ماه و زهره غالیه پوشی کند همی ...

... گر خویشتن به سیم فروشد عجب مدار

کان سیم چهره لاله فروشی کند همی

... وینک ز مهد نظم وز اقلیم شاعران

آمد رهی که لاله فشاند به خاک تو

هستی میان ما ز هنرهای خود پدید ...

... تا بشکفد گل ز خارم

ای روی تو لاله زارم

وی موی تو سوسن من ...

... چو گل خندم ز بی دردی

دلی چون لاله با داغ

محبت آشنا خواهم ...

ز خون رنگین بود چون لاله دامانی که من دارم

بود صدپاره همچون گل گریبانی که من دارم ...

... عاشقی ها با سر سر زلف نگونساری کنم وای وای

نیست با ما لاله و گل را سر الفت رهی سر الفت رهی

می روم تا آشیان در سایه خاری کنم

... او سرو و من در پای او

چون لاله ام خونین دل

او شمع و من در عشق ...

... مطرب بزن آن نی را

که پای لاله پیاله خوش باشد

دل اسیران به ناله خوش باشد ...

... از تار مویش جانم جدا نیست

زین چمن چو لاله دل زار مرابهره به جز داغ وفا نیست

هر که را به جان نبود آتش غم باخبر از فریاد ما نیست ...

... ساقی به کجایی کز داغ جدایی

چون لاله و گل خونین جگرم

وز باد صبا سرگشته ترم ...