... گویی برد از شیمت او مشک همی شم

بحریست دلش جز همه حکمت نزند موج

ابریست کفش جز همه گوهر ندهد نم ...

... تا هیبت و جودش ندهد مایه به هر دو

نه تیز بود آتش و نه موج زند یم

بربستۀ رنج از دل او یابد راحت ...

... دو دستش ببین تا ببینی عیان

دو بحر گهر موج شمشیر زن

پرستیدنش رکن آزادگیست ...

... که باد مرکب او را گرفته بود عنان

ز موج آب چو بگذشت رایت منصور

فکند دولت او مر فتوح را بنیان ...

... اگر حمله پذیری کوه و سنگی

وگر حمله بری موج بحاری

بجای صلح مهر دوستانی ...

رکاب عالی بگذشت و لشکر از پس او

چنان کجا برود فوج فوج موج بحار

فزو نشان همه کم کرد و رویشان همه پشت ...

تنی چند از موج دریا برست

رسیدند نزدیکی آبخوست

شمید و دلش موج بر زد ز جوش

ز دل هوش و از جان رمیده خروش

بر سر باد تند و موج بلند

تا بیک آبخوستشان افکند

... هر گوش صدف حلقه چشمیست پر آب

هر موج اشاره ای ز ابروی کسیست

سودای توام در جنون می زد دوش

دریای دو دیده موج خون می زد دوش

در نیم شبی خیل خیال تو رسید ...

... زلفت عنبر صدف دهان در دندان

ابرو کشتی و چین پیشانی موج

گرداب بلا غبغب و چشمت طوفان

بحریست وجود جاودان موج زنان

زان بحر ندیده غیر موج اهل جهان

از باطن بحر موج بین گشته عیان

بر ظاهر بحر و بحر در موج نهان

... به گفتار او از غم آزاد شد

همی راند چون موج دریا بخشم

سوی یار دل سوی بدخواه چشم ...

... چوزی خیمشان بخت بدره نمون

همه خیمه دیدند پر موج خون

سر غالب از تن گسسته به تیغ ...

بگرد وی اندر سواری هزار

خروشان به کردار موج بحار

همه تیغها از نیام آخته ...

... اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار

از عجایب خیمه شان با شد چو دریا وقت موج

وز غنایم خانه شان چون کشتی آکنده ز بار ...

... همی نماید هیبت همی فزاید شور

همی بر آید موجش برابر محور

سه بار با تو بدریای بیکرانه شدم

نه موج دیدم و نه هیبت و نه شور ونه شر

نخست روز که دریا ترا بدید بدید ...

... زنگ کفر از روی بیدینان به صمصام صقیل

پشت اورا موج آن دریا بدریا در فکند

کز پس پشتش پدید آوردی از خون قتیل ...

... ز پیش آنکه نشابور شد بدو مسرور

پذیردش آمد فوجی بسان موج بحار

شریف تر ز نبوت مدان تو هیچ صفت ...

... و اعراض علم را به معانی جواهرند

بر موج بحر فتنه و طوفان رود جهل

باد خوش بزنده و کشتی و لنگرند ...