... از عمر گذشته حاصلم پشت خمی است

موجی از باد در کف دریا ماند

... مرجع خاک نهادان صدحیف

مضطرب حال تپیدی دریا

که از آن ابر در افشان صدحیف ...

... شاهنشه گردون خیم لشکر کش انجم حشم

دریا دل احسان شیم آن مایه امن و امان

فرمانروای ماء وطین ظلمت زدای کفر و دین ...

... شهنشاهی که رای و همت و حلم وی آموزد

خرد را عقل و دریا را سخا و کوه را تمکین

جلال و عدل و احسان و جهانبانی و دینداری ...

... که شاه ملک خیل انجم سپاه

جهانبخش دریا دل دین پناه

ندانم چه در مدح آن شه سزاست ...

... چو مظلومی عاجزان کرد گوش

درآمد چو دریای رحمت بجوش

بدل عزم کین خواستن ساز کرد ...

... که خاقان شد از حیرتش نقش چین

ز بس همچو دریا سپه جوش کرد

گهر را صدف پنبه گوش کرد ...

... روان گشت چو آن سپه فوج فوج

تو گفتی که دریا درآمد به موج

قطار شترها پی یکدگر ...

... دگر باره از لشکر پر شکوه

سراسر چو دریا شد آن دشت و کوه

... به پا خاست زآن لشکر بی حساب

بسی خیمه ها چون ز دریا حباب

به هرسو طنابی ز خرگاه ها ...

... ز بس موج هوایش آبدار است

ز هرجا بگذری دریا کنار است

از آن باشد تلاش موج دریا

که شاید افگند خود را بآنجا

چه گوید خامه از دریا کنارش

که حیرت میبرد هر دم ز کارش ...

... بسان رشته از گلدسته پیدا

عیان از زیر تل دریاچه آن

چو چین غبغب از گوی زنخدان ...

... فتاده زلف چین چین تا به پایش

همایون تپه و دریاچه آن

یکی چون گوی و آن دیگر چو چوگان ...

... بر او افگنده روزی شاه مسند

چرا دریاچه بر گردش نگردد

بر او وقتی مگر شه پا نهاده

از آن دریاچه در پایش فتاده

شه صاحبقران عباس ثانی ...

... عالم از سرو و صنوبر عالم بالا شده

سبزه از موج طراوات چهره با دریا شده

شاخ گل جاروب گرد خانه دل ها شده ...

... یاد گیرد مهر تابان عالم آرایی ازو

بحر همت ها فرا گیرند دریایی ازو

کوه رفعت ها همه یابند والایی ازو ...

... می جهد کهسار از جا چون پلنگ از تیغ او

می خزد در خویش دریا چون نهنگ از تیغ او

می رمد گیرایی شیران ز چنگ از تیغ او ...

محض دنیا شده با سعی ز دنیا نگذشت

موج هرچند شنا کرد ز دریا نگذشت

گر تویی لیلی ز حسنت کوهها دریا شود

ور منم مجنون ز شورم شهرها صحرا شود

ز لطف حق شمر با خویشتن احساس مردم را

اگر ریزش کند ابر ای گلستان شکر دریا کن

... به هر رگ بسته دست نیشتر را

برآید گرد اگر دریا و ازکان

شکستی کی رسد آب گهر را ...

... شرطه شوقم را دلیل راه ساحل می کند

گر در این دریا نباشد آرزو لنگر مرا

می کند خاکستر خاکسترم پروانگی ...

... می دهد دل ترجمان آیینه را

قطره آشوب دریا کردن است

با دل ما امتحان آیینه را ...

... دل مستان در این میخانه جام و باده می نوشد

ز دریا دود برخیزد گر اندازی سفالی را

همای بیزبانی استخوان از مغز دل دارد ...

... بسوزد گفتگو گر بر زبان آرم ملالی را

به دست موج اگر دریا دهد دل را خطر دارد

کتابی می کند اندیشه هر فکر محالی را ...

... عالم تمام میکده انتعاش ما

خون می خوریم و منت دریا نمی کشیم

از پهلوی دل است چو ساغر معاش ما ...

... بی سرو پا قطره ایم اما خروشی می کنیم

اینقدر هم بس که بر دریا گشود آغوش ما

توبه می فرماید اما می کشد پنهان شراب ...