... اگر پشت پایی زنی بر طلب

ز دریا گذشتن توان تشنه لب

بر آنکه طبعش طمع بنده نیست ...

... مباش ایمن از خویش و پیوند خویش

که دریا خورد لطمه از موج بیش

گهی بی خطر کارت افتد به راه ...

... ز پیوستگان باش پیوسته دور

صدف را که لنگر به دریا درست

خرابیش از نسبت گوهرست ...

... ز دستش کرم شد کرامت مآب

به دریا نسب می رساند سحاب

سحاب از گوهر آب برداشته ...

... ببند از رگ گریه بر دیده آب

خجل شو ز دریا که گردد سراب

سرشکت کریم است و دامن گدا

چرا بخل در آب دریا چرا

چه افسانه ای بی غمی گفته است ...

... به دوران زدن جام بخشد شراب

به دریا کند موج ابرو تنک

که چون زهد خشک است و خشکی خنک ...

... که از خاک مشرق زمین زاد مهر

ز دریا چو شد قطره ای بی نصیب

نپاید بسی بس که باشد غریب ...

... نشانه شکست آورد بر ورق

به دریا مکن بهر ساحل تلاش

به گرداب ده کشتی و امن باش ...

... یه خواهش مکن تنگ چشمی شعار

که دریای بخشش ندارد کنار

نبینی که هر خانه از آفتاب ...

... بیا ساقی آن جام مردآزمای

که دریاکشان را درآرد ز پای

به من ده که بی هوشی ام آرزوست ...

... به بخشایش مکن ممنون رحمت

ز دریا آب می بخشی چه منت

بجز لطف تو موری جم نگردد ...

... ز بحر قدرتش گردون حبابی

ز نیل رحمتش دریا سرایی

چنان رحمت به لطف او گواه است ...

... به توحید تو خاکی را چه یارای

ز بیکاری زنم خشتی به دریای

ترا نشناخت غیر از تو دگر کس ...

... گهی چون ابر بر بادش مصلا

گهی چون باد بر دریا نهد پا

کشد هشیار جام شوق پیوست ...

... بران تیغی که گیرد ربع مسکون

به دریا شسته باید از جگر خون

نه مدحی گفته ام صاحبقران را

به دریا شسته ام تیغ زبان را

ولی کو بخت آنم کز روایی ...

... فلک صید من و من دل کبابم

به دریا گوهری محتاج آبم

خجل از خود چو ناز بی خریدار ...

... مرا هم چون سخن هند است م اوا

که هم در هم صدف خیزد ز دریا

دلم را با خرد شد چون سر و کار ...

... نه ز آدم کز فرشته برتر آمد

محال است این که کس بر روی دریا

ببندد پل گشاید شهر لنکا ...

اگرچه خاطرم دریای رازست

که دریا را به غواصیم نازست

نگویم خسروم یا خود نظامی ...

... شود ز انکارشان اندیشه کافر

به غواصان دریای خدایی

چه لافد خاک بیزی در گدایی ...

... چو غواصی که آرد در شهوار

ز دریا باز کم سازد به بازار

سپه حیران ز روبه بازی دهر ...

... ز سر باگیرتی افتاد نامش

به دریا رفت از آنجا در ته خاک

شده سیراب خاک قوم غمناک ...

... ز سهمش نیمه جان با خود برون برد

به دریا رفت پنهان شد ز بیمش

ز سهم او دل و جان شد دو نیمش ...

... قوی شد قول های هند مانا

که ماه آمد برون بی شک ز دریا

به رفتن شعله زد آب روان را ...

... بود مهمان پرستی فرض آداب

خردمندی ز من این نکته دریا ب

ز عابد بعد از آن رام جهانگرد ...

... ز عشق آن تشنگی دیدی سراپا

کزان شد قطره ای بر تا به دریا

الل باتاب را نابود کردی ...

... نباشد مرکب دجال جز خر

سواره بر ارابه سوی دریا

روان گردید راون لیک تنها ...

... به زیرش عابدان را بود مسکن

ز دریا زان گذر بگذشت چون باد

گذر بر منزل ماریچش افتاد ...

... هیونی پیل زوری شیر جنگی

پلنگی گشته در دریا نهنگی

سمندر مشربی ز آتش درون ریش ...

... زمین بوس تو نور چشمۀ ماه

خلاف عادت از دریا گذشتن

بساط حلم باشد در نوشتن ...