... در این محیط که جز گرد عجز ساحل نیست

مگر چو موج ببندید برشکستن خویش

چو گل نه صبح کمینیم و نی بهار پرست ...

... که تا ز خود نتوان رست نیست امکان رقص

تپش ز موج گهر گل نمی کند بیدل

نکرد اشک من آخر به چشم حیران رقص

... از صبح این چمن نکشی ساغر فریب

خمیازه موج می زند از خنده های فیض

نام کرم اگر شنوی در جهان بس است ...

... فریب زندگی از شوخی نفس نخوری

که تیغ را نکند کس به موج آب غلط

شکست شیشه به چشمت بساط عشرت چید ...

... که راه خانه خود کرد آفتاب غلط

نداشت آینه ای موج آب غیر محیط

به جلوه خوردم از اندیشه نقاب غلط ...

... بهره آسایش دانا ز گردون روشن است

از حباب و موج دارد بالش و بستر محیط

صاف طبعان را به پستی می نشاند چرخ دون ...

... کرد دل را پایمال آرزو سعی نفس

موج آخر از هوا افتاد غالب بر محیط

هرکسی را در خور اسباب تشویش است و بس

از هجوم موج بر خود می کشد لشکر محیط

عالمی را می کشی زیر نگین اعتبار ...

... بی ندامت نیست هستی هر قدر بالد نفس

موج تا باقیست دستی می زند بر سرمحیط

بیدل از وضع قناعت بار دوش کس نی ام ...

... قاصدان شوق یکسر ناخدایی می کنند

موجها دارد ز چشمم تا در دلبر محیط

دل به هر اندیشه فال انقلابی می زند ...

... شوخی برگ نگه در دیده آیینه نیست

همچو گوهر موج ما را گشت چشم تر محیط

طبع چون ممتاز اعیان شد وطن هم غربتست ...

... آنچه نتوان دید تاریکیست در نور چراغ

زشت هم از قرب خوبان موج خوبی می زند

خار را جوهر کند آیینه دیوار باغ ...

... عارف ز اعتبار تعین منزه است

دریا حباب نیست که بالد ز موج و کف

وهم فضول دشمن یکتایی است و بس ...

... عزلت از حادثه دهر برون تاختن است

موج دریا نشود دست و گریبان صدف

نیست در عالم بی مطلبی اسباب دویی ...

... ظرف بیتابی یک قطره ندارد این بحر

موج گوهر شو و میتاز به میدان صدف

جهد افسوس طلب آبله واری دارد ...

... از گفت و گو به خاک مزن گوهر وقار

این موج بحر را به کران می کند طرف

تا کی ز چارسوی تعلق خرد کسی ...

تا نمی گردد تب و تاب نفس ها برطرف

می دود اجزای ما چون موج دریا هر طرف

بسته اند از شوخی اضداد نقش کاینات ...

... جز تبسم با لب او هیچکس را تاب نیست

موج می باید که گردد با خط ساغر طرف

ای بهشت آرزو بر چشم گریان رحمتی ...

... گل همان در غنچگی دارد دل بلبل به کف

محو گشتن می کند دریا حباب و موج را

جزو از خود رفته دارد دستگاه کل به کف ...

... بی جگر خوردن میسر نیست پاس اعتبار

آبرو در موج خون دل نهان دارد عقیق

اعتبارات جهان پر بی نسق افتاده است ...

... برق حسن تو در ابروی اشارت دارد

خم موجی که کند خون دل دریا خشک

در تماشاکده جلوه که چشمش مرساد

موج آیینه زند هرکه شود برجا خشک

چون حیا آب رخ گوهر ما وقف تریست ...

... طبع دانا می خورد خون از نشاط غافلان

خنده موج است بیدل بر دل دریا نمک

... خجلت نیاز بیهده کوش شکست رنگ

چون موج برصحیفه نیرنگ این محیط

نتوان نمود غیر نقوش شکست رنگ ...

... چندین سحر شکسته ام از انتظار رنگ

موج طراوت چمن نا امیدی ام

دارم شکستنی که ندارد هزار رنگ ...

... مزرع دیوانه ما بسکه آفت پرور است

آبیارش موج زنجیر است و بارانش ز سنگ

نیست آسان ره به کهسار ملامت بردنت ...

... عمریست که گم گشت در این قلزم نیرنگ

از موج و حباب انجمن دور و تسلسل

در عشق جنون خیز پرافشانی کاهی ست ...