... گدازان کن به یادم عمر را صرف

که آخر زین گدازش جام لاله

دمد زین خاک چون پر می پیاله ...

دوش از درم آمد آن مه لاله نقاب

سیرش نه بدیدیم و روان شد به شتاب ...

گفتم که کنم تحفه ات ای لاله عذار

جان را چو شوم ز وصل تو برخوردار ...

رویت که ز باده لاله می روید از او

وز تاب شراب ژاله می روید از او ...

... عدم یا وجودش دمى بیش نیست

بسى سرو گلچهره ى لاله رنک

که خاکش گرفته در آغوش تنک ...

... یک ذره از آنچه هستی افزون نشوی

گفتم که کنم تحفه ات ای لاله عذار

جان را چو شوم زوصل تو برخوردار ...

... نام رفت از تو بدیوانگیم

لاله سان سوخته ی داغ توام

سبزه وش پی سپر باغ توام ...

... معشوقه چو خانگیست در خانه نشین

دوش از درم آمد آن مه لاله نقاب

سیرش بندیدیم و روان شد بشتاب ...

... نام رفت از تو به دیوانگیم

لاله سان سوخته ی دام توام

سبزه وش پی سپر باغ توام ...

... سویم نکنی نگه که از غصه بمیر

رویت که زباده لاله می روید از او

و زتاب شراب ژاله می روید از او ...

... ز مهری که شد زعفران زرد او

بود سرخی لاله و ورد از او

به قدر ظروف و اوانی خویش ...

... دردا که نرست اندر این باغ

یک لاله که نیست بر دلش داغ

نوبهاران به که عزم عشرت آبادی کنیم ...

... پرده های دل سودا زده ی خونین را

با سرخار کن و لاله ی نعمان مطلب

دل پریشان مکن از ژنده ی صدپاره ی خویش ...

... همچو من در دعای لیلی باش

لاله میخور به جای خار و گیاه

وز خدا سرخ روییش میخواه ...

... و در نهج البلاغه بهمین سه طایفه اشاره دارد که می فرماید مردمان سه گروه اند عالم ربانی کسانی که در راه نجات متعلم اند و نادانان بی قدر

رویت که زباده لاله می روید از او

وز تاب شراب ژاله می روید از او ...

... نیست دل آن دل که در او داغ نیست

لاله ی بی داغ در این باغ نیست

آهن و سنگی که شراری در اوست ...

... ورنه به شیرینی از او بهتر آب

لاله رخان گرچه که داغ دلند

روشنی چشم و چراغ دلند ...

... که ناگه از افق سرزد سفیدی

چو لاله گرچه بودش بر جگر داغ

ز باغ صبحدم بشکفت چون باغ ...

... به افتادن جام در پای خم

به پیچ و خم ساقی لاله رنگ

به اندام مطرب به آواز چنگ ...

... نه از صدق و صفا رنگی نه از مهر و وفا بویی

کسی چون دل بسرو و لاله این بوستان بندد

وفای دوستان گر با رضی این است می ترسم ...

... تو از کجا و گذشتن بجانب گلزار

تو را به گشت گل و لاله چمن چه رجوع

تو را به صحبت چنگ و نی و پیاله چکار ...