... مقصد آرام است ای کوشش مکن آزار ما

بی دماغان طلب را جاده هم سر منزلی ست

عقل را در ضبط مجنون آب می گردد نفس ...

سرمنزل ثبات قدم جاده ساز نیست

لغزیده ایم ورنه ره ما دراز نیست ...

... عکس چون حیرت مقیم خانه آیینه نیست

در محبت رهنورد جاده ی دردیم و بس

چون سحرجولان ما بیرون چاک سینه نیست ...

... قطع کردیم به تدبیر خموشی چون شمع

جاده ای را که ادب در دل منزل می داشت

داغم از حوصله شوخ نگاهان بیدل ...

... مو کرد سیاهی دم خاموشی چینی

شد سرمه خط جاده ز راهی که صدا رفت

چون رنگ عیان نیست که این هستی موهوم ...

... بیدل دلیل مقصد عزت تواضع است

زبن جاده ماه نو به جهان کمال رفت

... کاوارگی سری ست که در زیر پر نرفت

از هیچ جاده منزل عشق آشکار نیست

فرسود سنگ وپی به سراغ شررنرفت ...

... کسی در ین دشت بی سر و پا برون منزل نمی خرامد

به خط پرگار جاده دارد تردد کاروان حادث

غم و طرب نعمت است اما نصیب لذت که راست اینجا ...

... سر تیغ اگر به درآ وری که خم است پیش فسان کج

ز غبار جاده ی معصیت نشدیم محرم عافیت

به کجاست منزل غافلی که فتد به راه روان کج ...

... گردون که ندارد به جز این کهنه ردا هیچ

منزل عدم و جاده نفس ما همه رهرو

رنج عبثی می کشد این قافله با هیچ ...

... غبار عجز من و دامن خط تسلیم

ز پا فتادگی از جاده سر نمی تابد

نگاهم از کمر یار فرق نتوان کرد ...

... وحشتی هست درپن دشت که چون رشته شمع

جاده بر شعله آواز درا می پیچد

دل به غفلت نه و از رنج خیالات برآ ...

... تأملی که نفس رفته رفته آه نگردد

گر انفعال خطا نگذرد ز جاده عبرت

بسر درآمده را پا کفیل راه نگردد ...

... به صد جا کرده سعی نارسا منزل تراشیها

و گرنه جاده دشت طلب کی انتها دارد

که می خواهد تسلی از غبار وحشت آلودم ...

... آنچه نادیده توان دید تماشا دارد

جاده در دامن صحرای ملامت چاکی ست

که سر بخیه ز نقش قدم ما دارد ...

... به ظاهرگر زمینگیرم زمقصد نیستم غافل

که چشم نقش پا از جاده بر منزل نظر دارد

بقدر اعتبارات است ضبط خویش مردم را ...

... علاجی نیست غیر از داغ زخم خاکساران را

که چاک جاده یکسر بخیه نقش قدم دارد

بود خونریزتر گر راستی شد پیشه ظالم ...

... پیچیده در و دشت ز بس لغزش رفتار

تا موج گهر جاده هموار ندارد

اقبال دنایت نسبان خصم بلندیست ...

... که غیر شیشه پری هیچ دستگاه ندارد

نفس به جاده طرازی اگر فضول نیفتد

سراسر دو جهان منزل است راه ندارد ...

... آینه درای عرق از نفسم غبار برد

جز خط جاده ادب قاصد مدعا نبود

لغزش پا به دامنم نامه به کوی یار برد ...