در راه فرید کاتب فرزانه

بگشاد شبی در تناسل خانه ...

... گر سلیمان هدهدی را ار جست این طرفه نیست

که آب دار و پرده دارش بود در راه سبا

محض لطفست اینکه بیشایستگی خدمتی ...

... گاهی بلور ساده و گه در پر بها

گه یار نفس ناطقه از راه تربیت

گه جان نفس نامیه در نشوو در نما ...

... وز شعر نشان ندهد هیچکس هجا

چونانکه من برم بمعانی بکر راه

هرگز نبرده راه سوی آشیان قطا

انصاف من بده که همی خواهم از تو داد ...

... وی زننک فسخ ایمن عزم تو وقت مضا

ای چو ابراهیم آزر کرده فرزندی فدی

وی چو ابراهیم ادهم کرده ملکی رارها

ای مسلم منصب میمونت از آسیب غدر ...

... دامنش هرگز نگیرد ملکت دارالفنا

توزراه خواجگی بر خاستی از بندگی

لاجرم کشتی برآز وخشم و شهوت پادشا ...

... در جوانی باورع در پادشاهی پارسا

فرخ آنساعت که بربستی کمر در راه دین

سایقت توفیق ایزد قایدت عون خدا ...

... چون همه هم تو مقصور است در دین پروری

لاجرم دایم بود همراه عزم تو قضا

چون رکاب اشرف تو کرد قصد بادیه ...

... گر نه علف زار اوست از چه فلک را

خرمن ماهست و راه کهکشانست

ختم سخن را دعای ملک تو گویم ...

... تا نپندارد کسی کاین عشق آسان یافتست

وصل او در راه و عده صبر گر یاز داشتست

عشق او در کوی عشوه مرک خندان یافتست ...

... کو باستحقاق علمی جای نعمان یافتست

رای او در کارهای خیر وراه مکرمت

قاید وسایق هم از توفیق یزدان یافتست ...

... ترا خزانه اسرار پادشا کردست

زوال راه نیابد بساحت تو که چرخ

حریم جاه تو را باره از بقا کردست ...

این مژده شنیدی که به ناگاه برآمد

زین تنگ شکرخای که از راه برآمد

آن همچو دم صبح که از گل خبر آورد ...

... کان اختر سعد از فلک ماه بتابید

وان کوکب اقبال دگر راه برآمد

آن یونس دولت ز دم حوت به در رفت ...

... آن روز که آن روز مبیناد دگر کس

حقا که دم صبح به اکراه برآمد

تاریک نمود آینه مهر در آن روز ...

... چرخ اگر جز بحگم او گردد

بسته راه و شکسته چنبر باد

دولت آباد پنج نوبت ملک ...

... زشیر رایتش آن لرزه اوفتد بر چرخ

که گاو گردون از راه کهکشان بجهد

پرآب گردد از لفظ او دهان صدف ...

... زگاو ساری گرزت چنان بلرزدچرخ

که گاوگردون ازراه کهکشان بجهد

زبیم زهره شیران جنک خون گردد ...

... در دل بادیه قرا ر کنند

سهم ان راههای مردم خوار

پیش چشم امید خوار کنند

جان و جاه و سر و زر اندازند

خرج آن راه از ین چهار کنند

هرکجا عشق لایزال آمد ...

... چون بموقف رسند از پس شوط

سنگ آن راه اشکبار کنند

دستهای نیاز وقت دعا ...

... سیر نادیده هیچ چهره وصل

مرکب هجر راهوار کنند

لاجرم از برای محملشان ...

... بهر تشریف گوشوار کنند

زانسپس سالکان راه خدای

چون سوی قبله پاقرار کنند ...

... بنده را لطف طلب کردست لیک

هیبتت میگویدش کز راه برد

ای سلیمان فر زبلبل یاد کن ...

عشقت سوی هر که راه بر گیرد

اول غم تو گواه برگیرد ...

... بنمای خود آن چه زنخدان را

تا یوسف راه چاه برگیرد

بگشای چو گل قبای زنگاری ...

... گر رنجه شود شبی خیال تو

سوی رهی تو راه بر گیرد

رنجی ز تن ضعیف بردارد ...

... ای آنکه سخایت ارتفاع کان

هر روز هزار راه بر گیرد

گردون کبودکی دلش آید ...

... گر رأی تو بر فلک زند شعله

مه زحمت خود زراه برگیرد

ور خود غلط افتد آفتاب ازوی ...

... پیل را از پشه صدرنج اینت عدل روزگار

شمع راهر روز مرگ و لاله را هر شب ذبول

باغرا هر سال عزل و ماه را هر مه سرار ...

... چند بر بوی فزونی از پی ده یازده

گاه قندوگاه هار و گاه راه قندهار

از پی روزی چه باید تاختنها تاختن ...

... عافیت جویی نیابی دربن دندان مار

تاکی اینحال مزور راه باید رفت راه

تا کی این قال محرف کار باید کرد کار ...

... اصل اخبارست مشنو قصه اسفندیار

صد هزاران غول در راهند و توحیرت زده

شاهراه از چشم مگذار الله الله زینهار

دوزخ تو چیست میدانی زبان و دست تو ...

... که جهانی نهاده اند ترا

چشم بر راه و گوشها بر در

دیده راضی نمی شود بخیال ...

... تو اسیر حزن و از بهرت سرور اندر سرور

صد هزارت فتح در راه و تو دربند فتوح

صد هزارت کسر دردین و تو دربند کسور ...

... ملک عزلت جوی ووحدت گر خدا خواهیشناخت

کانبیا از زحمت راه آمدند اینجا صبور

دانکه تو دوری ز حق چندانکه نزد یکی بخلق ...

... دیده اندیشه بر دوز از جلال کبریا

تا نگردداندرین راهت حجاب دیده نور

قوت میدان عزت چون تو اند داشت عقل ...

... عمر باقی طلب و دولت جاویدان جوی

راه رادی سپر و سوی نکونامی تاز

منصب لایق جویی زبر گردون جوی ...

... بجای آب ببارد ز دیدگان آتش

بسوخت قهر تو در چرخ راه کاهکشان

چنین بودچو درافتد بکاهدان آتش ...

... تو جاودانه بزی شاد همچو گل خندان

که دشمنان تراهست جاودان آتش

نشسته بردر احباب تو کمین اقبال ...

... ره مکاشفه پوی و زخود مجرد شو

که زحمتند در این راه در سکون و حراک

ز چیست شانه و مسواک هر دو را بشکن ...

... در کلامش نیست طغیان و تباهی را مجال

عقل اندر راه او دیده بچشم معرفت

وهم را در منزل اول شکسته پر و بال ...

... همچو ما آفتت پذیرستی ز دور ماه و سال

هست در راهش ز بهر امر و نهی شرع او

علم از بهر عقیله عقلت از بهر عقال ...