... در آن ره ز آدمی کس نیست ساکن

سراسر بیشه و کوه است و دریا

کنام اژدها و جای عنقا ...

... نداند کس به جز دانای بی چون

اگر خواهی خلاص از موج دریا

چو ما باید کناری جستن از ما ...

... چو خورشید فلک در برج جوزا

چهل روز اندر آن دریا براندند

شبی در موج گردابی بماندند ...

... همی گشت اندران گرداب حیران

چو ما در موج این دریای گردان

هر آنکس کو در این دریا نشیند

طریقی جز فرورفتن نبیند

در آن دریا به بوی آشنایی

ملک می زد به هر سو دست و پایی ...

... به آب دیده نقش تخته می شست

سه روز آن تخته بر دریا روان بود

ملک ملاح و بادش بادبان بود ...

... دلم زین جمله غمها بازپرداز

خلاصم ده ازین دریای خونخوار

مرا روزی بکن دیدار آن یار ...

... چهارم روز چون آن چشمه زر

بجوشید از لب دریای اخضر

ملک را ناگه آمد بیشه ای پیش ...

... ملک جم را از آنجا ناز پرورد

پیاده تا لب دریا بیاورد

در آمد باد پایی بحر پیما

چو باد نوبهار از روی دریا

پری گفت ای براق باد رفتار ...

... پری از پیش می رفت و جم از پی

به یک ساعت ز دریا در گذشتند

تو گفتی آب دریا درنوشتند

فرود آمد ز اسب و روی بر خاک ...

... کریمان را همه کس دوست دارد

اگر خواهی بزرگی همچو دریا

لب خود را به آب کس میالا ...

... به روح اندر لقای حور می دید

به دریای قدح در ماه غواص

در آن دریا هزاران زهره رقاص

به هر جامی که گردانید ساقی ...

... که گلبرگ تری خارش برآرد

از آن ابر آب رو ریزد به دریا

که آب او شود لؤلوی لالا ...

... به بزم آورد ساقی کشتی می

چو دریا غوطه خوردی در دل وی

نهاد آن جام را بر دست جمشید

ز شادی خورد جم بر یاد خورشید

از آن دریا نمی نگذاشت باقی

دوم کشتی به شادی داد ساقی ...

... به کام اندر کشید آن کشتی می

زد آن دریای آتش موج در وی

درون معده جای خود نمی دید ...

... ز خاک درگهت ابرام دور می دارم

که آب درنفزاید ز سیل دریا را

به وصف حسنت اگر دم نمی زنم شاید ...

... سیف فرغانی رو وصف ره عشق مکن

چون بپیمانه کسی کیل کند دریا را

... موج برخاسته را جوش فرو بنشاند

ابر کز قطره خود آب زند دریا را

روز وصل توکه احیای من کشته کند ...

... ریسمان آورد و پا بر دست بست

قصه دریا و در شد پایمال

چون گهر کان صفا بر دست بست ...

... بمروارید چون قطره است خوش دل

صدف کز آب دریا تلخ کامست

بشعر اندر میان دوستانش ...

... تو اگر آن منی هر دوجهان آن منست

آب دریا ننشاند پس ازین شعله او

گربآتش رسد این سوز که درجان منست ...

... من در میان بحر و بر اندر تردد مانده ام

موجم برون می افگند سیلم به دریا می برد

با آن رقیب نیکخو دشمن مباش از هیچ رو ...

... آن کو بعشق میرد اندر لحد نخسبد

گور شهید دریا اندر زمین نباشد

الا بعشق جانان مسپار سیف دل را ...

... زو قدم بیرون زده سر در گریبان فارغند

گر ز طوفان بلا دریا شود روی زمین

کشتی نوحست عشق ایشان ز طوفان فارغند ...

... جانان ز ما دلی به غم عشق منشرح

از پارگین فراخی دریا طلب کند

از همچو ما فسرده دلان شوق موسوی ...

آنچه عشقت با دل ما می کند

موج در اطراف دریا می کند

آنچه دارم عشق تو از من ببرد ...

... چون مگس آهنگ حلوا می کند

چون صدف از آب دریا سیر نیست

قطره می بیند دهن وامی کند ...

... بر در جانان نشین تا قدر تو افزون شود

کآب در دریا شود در خاک در معدن گهر

خدمت پیوسته کن تا روی بنماید قبول ...