... رخت دل سوی تو دارم کز رخ و بالای توست

بر درخت دلبری هم برگ و هم بار آمده

من چرا بی بارم از زلف و رخت کز دود و نور

مشک و مه را ببینم از زلف و رخت بار آمده

کژدم دلبند جرار است مشکین زلف تو ...

... ای ز لفظ فضل تو همچون ز لفظ جد تو

شرع جود و مجد را آثار و اخبار آمده

روزه آمد ناصر و تقوی و خیر و زهد و بر ...

... به یاد لاله و سرو توام دهند سرور

نوای باربدی و نبید قطربلی

چو در غزل صفت سرو و لاله خواهم گفت ...

... مگر ز لاله بیاموختی سیاه دلی

دو لاله داری و یک سرو و ساعتی صد بار

بدان دو لاله و یک سرو جان و دل بخلی ...

... به روزگار فراست ملسم از غلطی

به روز بار سیاست منزه از زللی

چنانکه نامه زاهد زوحشت سیهی ...

... چه بهره باشدش از عیش و لذت دنیی

همه سلامت من باری اندر آن باشد

که باد سوی من آرد سلامی از سلمی ...

... مگر مکارم او هست معجز موسی

بزرگ بار خدایی که در عطا و سخا

بر ابر و بحر کند طبع و دستش استهزی ...

... که هست در سخن او حیات دانایی

بزرگ بار خدایی که جود و مکرمتش

به خاصیت همه ابری کنند و دریایی ...

... زلف تو پیش روی سیه پوش حاجب است

آزرده ام که بار ندادست حاجبم

از لاغری که هستم اگر چند حاضرم ...

... تا نزد گل بود همه پرواز عندلیب

جان را رواست گر بکشد بار عشق دوست

گل را سزاست گر بکشد ناز عندلیب ...

... گویی که روی لاله ز ژاله پر آبله است

و اندر هوا زقطره باران قطارها

گویی زدر طویله و از سیم سلسله است ...

... در رنگ و بوی همچو بنفشه ست آب جوی

از زحمت بنفشه که بر جویبارهاست

چون زلف یار باد صبا را نسیم هاست ...

... از خاک تیره در درفشان کند همی

خورشیدوار قطره باران ز خاک و سنگ

زر عیار و لعل بدخشان کند همی ...

... نقاش قندهار ز نوک قلم نکرد

این نقش ها که قطره باران کند همی

در تن ز باده جان دگر کن که هر شبی ...

... در نعمت تو کافر و کافران نجاست است

تا من ثنای تو به عبارت همی دهم

گویی که در و مشک به غارت همی دهم ...

... گر ز شادی روی ما چون گل نباشد عیب چیست

باده چون گل به دست و پیش ما انبار گل

ای به رنگ خوب و بوی خوش دماغ و دیده را ...

... تن زدل در رنج ماند خویشتن بی دل کنیم

این شب و روز ای پسر یکبارگی بی حاصلند

ما ازین بی حاصلان سرمایه ای حاصل کنیم ...

... اوست در دیوان نظم و نثر سحبان سخن

اوست در میدان مردی از کبار روزگار

عرضش از عرق پیامبر یادگار مردمان ...

... آن تویی کاندر زمان و در زمین مثل تو نیست

رخت ما و بار ما در کاروانی دیگر است

گرچه شعر و شاعری در عهد ما بسیار شد ...

... از بهر دل ربودن من همچو جاودان

یکباره بند و حیلت و مکر و فسون مشو

با من چو دل به مهر و هوای تو داده ام

گر پیش از این شده ستی باری کنون مشو

از اشک دیده پرده اسرار من مدر

یکبارگی به پرده هجران درون مشو

گرچه دلم ز عشق تو در بند بندگی است ...

... در نثر و نظم طبع و زبانم زبهر تو

معنی دقیق گشت و عبارت رقیق شد

بر ریگ خشک وصف رخت خواند خاطرم ...

... غواص بحر مدحت تو صد هزار هست

هر یک هزار بار چو غواص بسدی

ایزد مرا ز بهر ثنای تو هدیه داد ...

رونق گرفت کار می از روزگار گل

خوبی و دلبری است همه کار و بار گل

لطف رحیق یافت مزاج می لطیف ...

... با گل رخی که چون گل رخسار او به رنگ

یک گل نبود در همه خیل و تبارگل

گل را به باغ اگر نبود جاودان مقام ...

... ای عجب فضل تو روا دارد

کز لب تشنه بار گیرد آب

... گوشم از گوهر الفاظ تو تا محروم است

همچو الفاظ تو چشمم همه گوهر بار است

گرچه یادم نکنی هیچ فراموش نه ای ...

مدار بسته در خویش و تنگ بار مباش

که این دو عیب بزرگ از بزرگواری نیست

بر آن گشاده کفی شرط نیست در بستن

بر آن فراخ دلی جای تنگ باری نیست

یارب درخت عمر مرا بار و برگ ده

گرچه درخت عمر مرا بار و برگ نیست

دخلم تمام کن که مرا وجه خرج هست ...

قوتم با نام برنایی برفت

بار ضعف از وام پیری می کشم

نیستم یک لحظه بی رنج خمار ...

... حاصل شود مراد دو عالم به یک نظر

آن را که دید طلعت تو روز بار تو

ایزد گواست بر من و بر اعتقاد من ...

... پیوسته مدح گویم و دایم ثنا کنم

بر دست مال بخش و دل بردبار تو

روشن مباد دیده و شادان مباد دل ...

... آنجا که هست خدمت و فرمان و کار تو

گر هست بر دل تو غباری ز کار من

آورده ام دعا و تضرع نثار تو

خشنود شو زمن که ندارد سپهر و کوه

اندازه تحمل بار غبار تو

آنجا زنم نفس که بود اتفاق تو ...

نیست با بار و برگ شاخ بقا

شاخ را بار و برگ بایستی

تا برستی ز مرگ عمر عزیز ...

... وامی که مرا بر دو لب توست بتوز

صد بار مرا بسوخت آن عاشق سوز

از بهر سه بوسه زآن دو لب در یک روز

... هوای انگبین و ناردان است

ز بار عشق تو گیتی بنالد

که بار عشق تو بار گران است

گرانجانی به ما با آنکه دانی ...

... گر زانکه نوبهار ندارد به زیر زلف

پس در چمن به زلف چرا گشت مشکبار

بستان و باغ گاه نظاره به چشم خلق ...

... بر بوستان به چشم بزرگی نگاه کرد

سلطان اهل بیت نبی خسرو تبار

عاشق به یاد دلبر گل رخ همی خورد ...

... آبی که بی وسیلت او بر درخت جان

چشم امید خلق ندیده است روی بار

روزی که در حجاب شود آفتاب چرخ ...

... ماهی که از خیال رخ او بر آسمان

بفکند آفتاب سپر صد هزار بار

گرچه دلم قرار ندارد ز عشق او ...

... یک ساعت از کنار دلم کی کند کنار

جانم چو بارنامه او دید در خیال

غم در دلم ز قوت سودا فکند بار

از هجر او فکند فلک بیخ بی غمی ...

... اندر دلم عزیز و گرامی است عشق او

چون مهر سید اجل اندر دل کبار

شاه شرف محمد بن حیدر آنکه هست ...

... اجرام چرخ را ز مساعیش حل و عقد

اسلام و شرع را ز ایادیش کار و بار

شرع از حصول فطنت او مانده نیک روز ...

... در حضرت خجسته او مجد را سکون

بر درگه مبارک او بخت را مدار

ای روح را به هدیه اکرام حق شناس ...

... احباب تو ز راحت اقبال شادمان

اعدای تو ز آفت ادبار سوگوار

... که هست منزل ملکش زبلخ تا در طوس

بزرگ بار خدایی که متفق شده اند

به دوستیش قلوب و به کهتریش نفوس ...

... گه سخن قلمش را فصاحت قابوس

کریم بار خدایا منم که تا باشم

به نعمت تو بود مر مرا یمین غموس ...