... که دارد مر مرا همواره گریان

درود از من بدان خود روی لاله

که دارد چشمم آگنده به ژاله ...

... ببارم تا ببارد ابر بر گل

دو چشم من ز سرخی مثل لاله ست

برو بر اشک من مانند ژاله ست ...

... جهان چون نقش چین و نوبهاران

میان کشت لاله دید بالان

میان شاخ بلبل دید نالان ...

... گهی بودم ز دو نرگس دلازار

گهی بودم ز دو لاله به تیمار

مرا آزار با تیمار خوش بود

که نرگس مست بود و لاله گش بود

چه خوش بود آن جفای دوست چندان ...

... به پیکر نغز چون ماه دو هفته

به مه بر لاله و سوسن شکفته

ز رخ بر هر دلی بارنده آتش ...

... چو آمد نوبهار وصل روشن

برآمد لاله و خیری و سوسن

ز گل بود اندرو صد جای توده ...

... هنوزم هست شکر گوهر آگین

هنوزم بر رخان لاله ست و نسرین

هنوزم در دهان زهره ست و پروین ...

... دریده ماه پیکر جامه بر بر

فگنده لاله گون واشامه از سر

همی گفت ای مرا چون جان گرامی ...

... جهان پیر برنا شد دگر بار

بنفشه زلف گشت و لاله رخسار

چو گنج خسروان شد روی کشور ...

... بنفشه ستان دو زلف خویش بشکست

چو لاله ستان وقایه سرخ بربست

به دشت آمد ز تنگ کوه نخچیر ...

... این برده رنگ بد و آن لون کهربا

بر سرخ لاله باد دریده نقاب سبز

ابرش کنار کرده پر از در پر بها ...

... خیری چو روی عاشق بیچاره از فراق

لاله چو روی دلبر میخواره از حیا

هامون ز سبزه و گل پر طوطی و تذرو ...

... تابان چو ناردانه سرخ از بر پرند

بیجا ده رنگ لاله ز پیروزه گون گیا

اکنون که شد هوا خوش و باغ ایستادء کش ...

... آتش سوزان ضیا دارد نهان زیر ظلم

لاله سوزان آتشی کورا ظلم زیر ضیا

شه زمین رنگین چو رومی دیبه از ابر بهار

شد شمر پرچین چو چینی جوشن از باد صبا

رسته لاله چون بمرجان در نهفته غالیه

کفته نرگس چون بلؤلؤ در گرفته کهربا ...

... بید را از باد بالش سرو را از آب کش

مرغ را از لاله بستر مرغ را از نم نما

شاخ گل گشته دو تا چون عاشقان از بار هجر ...

... گل ز گلبن با نوا شد بلبل از گل با نوا

سرخ لاله چون به مشگ آگنده جام بهرمان

زرد گل همچون زبرجد گشته جفت کهربا ...

... تا جهان باقی بود بادش به پیروزی بقا

روی زرد سایلان چون لاله گرداند به لفظ

زانکه در لفظش نگنجید و نگنجد نی و لا ...

... مگر مهربانی نباشد شما را

ز عشق توام عبهری گشت لاله

ز هجر توام چنبری شد چنارا ...

نگار ناردانی لب بهار نارون بالا

میان لاله نعمان نهفته لؤلؤ لالا

دلش یکتایی اندر مهر و بالا چون دلش یکتا ...

... مگر بگذشت بر صحرا نگارین روی من عمدا

که گشت از لاله و سنبل چو روی و موی او صحرا

گل اندر باغ پیدا گشت و شد بلبل بر او شیدا ...

... ز گلنار و گل و خیری شده یاقوت گون خارا

شکفته لاله در سبزه چو مرجان رسته در مینا

نشسته ژاله بر لاله چو کفک افتاده بر صهبا

چمن چون مذبح عیسی هوا چون چادر ترسا ...

... نثار کرد بشادی فلک بر او کوکب

شکفته لاله بر اطراف جوی چون عناب

رونده آب بجوی اندرون چو آب عنب ...

... رادگاه غمزه چشم و زفت گاه بوسه لب

لؤلؤ لالا شرا از لاله نعمان صدف

لاله نعمانش را از عنبر سارا سلب

چشم او مخمور و من خوردم بجام مهر می ...

... چو مشگ بید بپوشید بر سمن سنجاب

شکفته سرخ و سیه لاله چون رخ و دل و دوست

بنفشه رسته چو زلفین او ببوی و بتاب ...

... ببوستان شده آب غدیر همچو گلاب

ز ژاله لاله چو لؤلؤ شده رفیق عقیق

نوای صلصل و بلبل چو چنک و تار و رباب

خروش رعد بابر اندرون چو ناله دعد

فروغ لاله بجوی اندرون چو روی رباب

ز ابر گشته بکردار روی و شی خاک ...

لاله داری شکفته بر مهتاب

مشگ داری گرفته بر مه تاب ...

... سرشگ ابر بماند بلؤلؤ خوشاب

گرفت باز کنون لاله برک جای ترنج

گرفت باز کنون عندلیب جای غراب ...

... چو دست داماد از روی نوعروس بشرم

همی فرو کشد از روی لاله باد نقاب

شکفته لاله چو جام شراب و ژاله برو

چو کفک رخشان اندر میان جام شراب ...

... آنکسی را کش نیامد خوش بباغ و راغ او

سرو شد همچون گیاه و لاله همچون خار گشت

... نسیم باد بکردار عنبر ساراست

سپاه برف رمید و سپاه لاله رسید

خروش زاغ نشست و خروش فاخته خاست ...

... نسیم عنبر ساراست یا نسیم صباست

ز لاله های دگر گونه باغ چون مینوست

ز سبزه های دگرگونه راغ چون میناست ...

... کسی که دید کنون گلستان سپهر نخواست

شکفته لاله بکردار آتش است ز دور

که دود او ناپیدا و نور او پیداست ...