کو دماغ جهد تن در خاکساری داده را

ناتوانی سخت افشرده ست نبض جاده را

وصل نتواند خمار حسرت دلها شکست ...

... بی تکلف شعله جولان تمنای توایم

نقش پای ما به رنگ شمع سوزد جاده را

شوخی چشمت هم از مژگان توان دیدآشکار ...

سطر یقین به حک داد تکرار بی حد ما

این دشت جاده گم کرد از رفت و آمد ما

افسرد شمع امید در چین دامن شب ...

... ربشه تخم وحدتیم از تک وپوی مامپرس

صرف هزار جاده است منزل ناپدید ما

خاک مزار عبرتیم پرده ساز غیرتیم ...

... در خور هرسطر بیدل باید ازخود رفتنی

جاده ها بسته ست بر سر قاصد از طومار ما

... درتپش آباد دل قطع نفس می کنیم

نیست ز منزل برون جاده و فرسنگ ما

پرده سازنفس سخت خموشی نواست ...

شرم از خط پیشانی ما ریخته شق ها

زین جاده نرفته ست برون نقب عرق ها

درس همه در سکته تدبیر مساوی ست ...

... تو راحت بسمل و غافل که در وحشتگه امکان

چو شمع از جاده می جوشد پر پرواز منزل ها

نوای هستی از ساز عدم بیرون نمی جوشد ...

خواجه ممکن نیست ضبط عمر و حفظ مال ها

جاده بسیار دارد آب در غربال ها

گر همین کوس و دهل باشد کمال کر و فر ...

... این وادی غرورست فهمیده بایدت رفت

در جاده است اینجا خواباندن سنان ها

جوش بهار جسم است آثار سخت جانی ...

... برخاسته است از صف مژگان بوریا

زین جاده انحراف ندارد فتادگی

مسطر زده است صفحه میدان بوریا ...

... تا نفس باقی ست ما را باید ازخود رفت وبس

جاده های موج دایم در نظر می دارد آب

در محبت گر هجوم گریه را این قدرت است ...

... صاف طبعانند بیدل بسمل شوق بهار

جاده رگهای گل دارد سراغ خون آب

... دل درخور شکست به اقلیم انس تاخت

چینی همان به جاده مو رفت چین طلب

شبنم وصال گل طلبید آب شد ز شرم ...

... نه ای آگه از تپش نفس که چه بیضه می شکند پرت

همه راست جاده پیچشی همه راست خجلت گردشی

توچنان مروکه ز لغزشی به کجی زند خط مسطرت ...

... باید اول گام از هستی گذشت

جاده دشت محبت اژدهاست

می فزاید وحشت انداز کمند ...

... از خویش برآ منزل تحقیق نهان نیست

صد جاده درین دشت به یک گام سفید است

چون دیده قربانی ات از ترک تماشا ...

... بیدل به فرق خاک نشینان دشت عجز

چون جاده نقش پایی اگر هست افسر است

... بیدل آخر به سر خویش قدم باید زد

جاده منزل تحقیق خط پرگار است

... هرچند ناله هیچ ندارد مرا بس است

گر مدعا ز جاده اوهام جستن است

یک اشک لغزش تو فنا تا بقا بس است ...

... آخرسری به منزل مقصود می کشیم

افتادگی چو جاده در این ره عصا بس است

یارب مکن به بار دگر امتحان ما ...

... سطر خونی ز پرافشانی بسمل خواندیم

که گر از خویش روی جاده روشن تیغ است

زین ندامت که به وصلی نرسیدم بیدل ...