... هر کرا بینم ز من غمناک تر

بی رخت چون لاله داغم بر دلست

سینه ام از دامن گل چاک تر ...

... زمان سرخوشی آمد پیاله پر میدار

که لاله ساغر خالی همی زند بر سنگ

ز عشق گفتمت ای دل که خون شوی آخر ...

... که پایمال حوادث ز تاب قهر توایم

چو لاله داغ دل از نوبهار عارض تو

چو غنچه خون جگر از لعل نوش بهر توایم ...

... فارغ شو ای طبیب که بگذشت کار از آن

چون دور لاله عهد جوانی گذشت و ماند

در سینه داغهای کهن یادگار از آن ...

... سری بر آستانت گشته اندر خاک در پنهان

به روی لاله گون یک ره به گلگشت چمن رفتی

ز شرم عارضت گل گشت تا سال دگر پنهان ...

ای باد پرده زان گل نو رسته باز کن

گو بر فروز لاله رخ و غنچه ناز کن

باد بهار داغ کهن تازه میکند ...

بر طرف مهت غالیه خم به خم است این

یا بر ورق لاله ز سنبل رقم است این

گفتی که فلان هم ز سگانست در این کوی ...

... در این باغ روزی که نارسته بودم

چو لاله نبودم ز داغ تو رسته

دل شاهی از زلف خوبان هراسد ...

زهی روی تو روشن آفتابی

خطت بر لاله از سنبل نقابی

میانت را که می دیدیم و آن چشم ...

در ماتم تو دهر بسی شیون کرد

لاله همه خون دیده در دامن کرد

گل جیب قبای ارغوانی بدرید ...

از لاله و سبزه نقشبندان بهار

شنگرف برانگیخته انداز زنگار ...

... خوشتر ز هوای تو هوا و هوسی نیست

گر لاله و ریحان نبود ما و خیالت

گل هست چه نقصان بود از خاروخسی نیست ...

... به دور زلف تو آشفته حال و در هم نیست

چو لاله داغ منه بر دل خیالی بیش

کز این متاع ز سوز غم تواش کم نیست

... دید شمع و از خجالت درگرفت

لاله زآن دم ساقی بزم تو شد

کز سرمستی به کف ساغر گرفت ...

... با خیال نرگس مستت خیالی عاقبت

توبه بشکست و چو لاله ساغر صهبا گرفت

لاله را همچو بتان عارض دلجویی نیست

هست رنگی چو گل اما ز وفا بویی نیست ...

آن شاخ گل خرامان در باغ چون برآید

چون لاله از خجالت گل غرق خون برآید

چون در هوای رویش میرم عجب نباشد

هر سبزه ای ز خاکم گر لاله گون برآید

یاران به دور خطش فالی اگر گشایند ...

چو نام مستی نرگس به بزم باغ برآمد

ز خاک لاله رعنا به کف ایاغ برآمد

ندید نرگس صاحب نظر ز روی لطافت ...

... در قدمهای گل و سرو به سر می غلتید

دی گل و لاله همی چید کسی در بستان

چون رخت دید از آنها همه دامن درچید ...

... ساعتی بنشین در او تا بنگری چون می چکد

لاله می روید به یاد روی لیلی تا به حشر

از زمین هرجا که آب چشم مجنون می چکد ...