ما را ازین چمن صنمی گلعذار بس

زیبا رخی چو لاله ازین نوبهار بس

مویی سیاه چون شب و رویی بسان روز ...

به وقت فصل بهار از چمن مکن اعراض

جهان ز لاله و گل بین به رنگ و بوی ریاض

میان حوضه چشمم ز خون برست گیاه

چنانکه لاله سیراب بر کنار حیاض

شمامه ی سر زلفت که شام رعناییست ...

... در جگر غنچه ز درد تو خون

بر دل لاله ز جفای تو داغ

سر مکش از گفته ابن حسام ...

... انیس قلب حزینی و جان برای تو دارم

کفی بخدک وردی چه جای لاله ی سیراب

کذا و ایه ورد که من به جای تو دارم ...

... گفتم از خون دلم گلگونه رنگین کرده ای

گفت بر نسرین نشان لاله حمراست این

گفتمش چشمت برد از من دل و آرام و هوش ...

... به باغ بگذر و آرایش چمن بشکن

به رنگ عارض گلرنگ آب لاله بریز

به بوی سنبل تر نکهت سمن بشکن ...

ترا که گفت که بر برگ گل کلاله فکن

بنفشه تاب ده و بر رخ چو لاله فکن

به غمزه صید دل عاشقان کن و آنگه ...

... بر آستان تو امشب ز آب دیده من

برست لاله رنگین و بر دمید گیاه

حدیث شوق تو پنهان نمی توانم کرد ...

... باد سحر از نسیم عنبر می گفت

لاله صفت کلاه دارا می کرد

نرگس سخن از تاج سکندر می گفت

لاله ز دم باد صبا می خندد

گویی لب و لعل دلربا می خندد ...

لاله به کرشمه بر چمن می خندد

در باغ شقایق و سمن می خندد ...

چون لاله و سبزه باهم آمیخته شد

از لؤلؤی تر زمرد انگیخته شد ...

بنشست به ناز سرو در دامن باغ

لاله ز کرشمه برداشت ایاغ

تا خرم و خوش بود شبستان چمن

در پای درخت لاله بر گرد چراغ

سرو آمد و بنشست به رعنایی باغ

لاله ز دگر طرف به لالایی باغ

بخرام به باغ تا که خوبان چمن ...

تا نرگس یار لاله گون می بینم

چشمم به میان آب و خون می بینم ...

... وز بوی عبیر شد هوا نافه گشای

از لاله زرد و سرخ بر پشته کوه

عالم علم دو رنگ بر کرد بپای

... ای که بر صحن چمن گل نه به زیبایی توست

لاله را با همه خوبی سر لالایی توست

گر شود با رخ خوب تو برابر لاله

بنهد سرکشی و خرمی از سر لاله

گر کله داری جاه تو ببیند روزی

بیش بر سر ننهد تاج مزور لاله

مگر از شمع رخت مشعله داری آموخت

که برافروخت به سر شمع منور لاله

باد عنفت بنشاند به فلک بر مشعل

آب لطفت بدماند به چمن بر لاله

گر به صحرا بخرامی به تماشای بهار

در سم اسب تو ریزد ورق زر لاله

ور به جولان فکنی تازی خارا سم را

در گریبان کند از نعل تو عنبر لاله

دوش بر صفحه گل مرغ دلاویز سحر

می نوشت از ورق من غزل تر لاله

صفت حسن تو مرغان چمن می دانند ...

... تکمه درعه تو سبز و عقیقی و کبود

غنچه صد ورق و لاله دگر نیلوفر

ای ریاض چمن جان ز دم مشکینت ...

... بهار لطف تو بخشد به ابر نیسان سان

به لاله کسوت لعل و به ارغوان مرجان

منم که بهر نثار تو طبع غواصم بر آرد ...

... گل شمشاد بی تو خار و گیاست

نرگس و یاسمین و لاله برست

ساقی و مطرب و پیاله کجاست ...

... نرگس پرخمار می جوییم

عکس روی تو لاله می تابد

زان جهت لاله زار می جوییم

بی کنار تو در میان غمیم ...

... ز قد و روی تو شرمنده باغبان می گفت

که آب و رنگ ندارند سرو و لاله ما

به روز وصل تو از بیم هجر می ترسم ...