... دو هفته به نسناس شنگاوه شاه

برآراست رزمی به آیین راه

در گنج بگشاد و زر دادشان ...

... که ارژنگ آمد ابا دار و گیر

پس از هیجده ماه آمد به راه

بیاورد زی من به کین یک سپاه ...

... چه دارمش دربند زین گونه خوار

چو ارژنگ ازین دل شکسته ز راه

بگردد برد باد پس آن سپاه ...

... در بارگه را گرفتند سخت

بند راه کاید برون نیکبخت

بسر برش آن خیمه انداختند ...

... نهاد از بر نامه چون مهر شاه

نوندی سوی سیستان گرد راه

فرستاده چون پیش دستان رسید ...

... به ژوبین دو شش مرد هیتال شاه

بیفکند بصوح بر خاک راه

جهان گشت در چشم هیتال تار ...

... چنین تاز گردان هیتال شاه

دوده گرد افکند بر خاک راه

دگر کس نیامد به میدان اوی ...

... تو چنگش مگو کان الماس بود

بدیدی در آن چنگ از خاره راه

در آخر نه چنگ و نه سنگ سیاه ...

... همی راند مرکب چو باد بهار

بدان راه بر تند چون باد شد

چنین تا بر حصن بهزاد شد ...

... ز گردان نامی دوره صدر هزار

برفتند از آنجا می دردم براه

رسیدند شادان بدان رزمگاه ...

... به توپال گفتا سپهدار شاه

برو بر سر راه ارژنگ زود

بر او کن ره کینه گه تنگ زود ...

... که گردش صبا کرده در پویه گم

سر راه بگرفت بر زردپوش

چه دریا که از باد آمد بجوش ...

... سر هفته فرمود ارژنگ شاه

بسوی سراندیب آمد ز راه

به بستند بر کوهه پیل کوس

ز گرد سپه شد زمین آبنوس

بسوی سراندیب آمد ز راه

ز ماهی همی جوش شد سوی ماه ...

... بشد با دلیران سه ره ده هزار

شب تیره بگرفت راه حصار

به جمهور شه گفت بس آن دلیر ...

... بشد گرد جمهور یل با سپاه

سه دروازه را بست سرهای راه

شنیدم که ده داشت دروازه شهر ...

... نه در سر یلان را بکین در خور است

چو آمد مرآن لشکر از گرد راه

دلیری برون آمد از آن سپاه ...

... دو دیگر کزین جای تا جای اوی

بسی هست راه ای جهان جنگجوی

به مغرب ورا جای در کوهسار ...

... بسیج ره رزم مضراب کن

کنون راه بنماد شو راهبر

مرا بر سر دیو بدخواه بر

بدو گفت جمهور کای نامدار

دو راهست ایدر مغرب دیار

یکی از ره ژرف دریا بود ...

... ز دریا توان بر بریدن دو ماه

به شش ماه صحرای راه هست راه

بدین راه رو کانت نیکوتر است

ازین دو کدامت ببین در خور است

بگفتا که دور است از این هر دو راه

شکیبا نباشد دلم بر دو ماه ...

... دو دشمن بدینسان توانا بود

نشانی که از راه نزدیک هست

مرا روشن این روز تاریک هست

بدو گفت جمهور کای پاکزاد

یکی راه نزدیک دارم بیاد

ولیکن مر آن راه دارد خطر

ز عفریت و از شیر و غولان نر ...

... همه جای دیوان بد کاردان

توان رفت زین راه هر شب و روز

ایا نامور گرد گیتی فروز ...

... ز هر بیشه تا بیشه ای بیست میل

چنین است نه بیشه در پیش راه

که گفتم ابا پهلوان سپاه ...

... بکن با دو صد مرد پرخاشخور

که در راه هر یک چو شیر نوند

نبرده سوار دلیران بوند ...

... سپه بر سوی کوه کش کن حصار

بدان تا من آیم از این راه باز

چو کوهست با درد و رنج دراز ...

... بخود برمکن روزگارت درشت

بدین راه هرگز نرفت آدمی

ازین رو ندید است کس خرمی ...

... کنون من ازآن تخمه دارم نژاد

نترسم از آن راه با کین و زاد

یکی پاسخ افکند زی سرخ پوش ...

... به بینیم تا چیست انجام کار

بگفت این سروری راه آورید

ز ره گرد بر اوج ماه آورید ...

... ابا تحفه و هدیه آن ذوفنون

بهمراه او صد جوان دلیر

همان باج گیرسر و ارده شیر ...

... دل از درد و اندوه خرسند کن

بدان تا که من باز آیم ز راه

دگر نامور پهلوان سپاه ...

... سپردش به بهزاد چون باد تفت

وز آن جایگه راه را برگرفت

دو گنج و دو شاه گران مایه زود ...

... نگشتی چنین تیره از آب من

یکی دام افکند بر راه شاه

بپیچید دیوش سر از دار راه

طلب کرد بهزاد را پیش خویش ...

... چنین بسته با حلقه های کمند

مبادا سپهبد برآید ز راه

شود خواستار جهان جوی شاه ...

... کسی کو بپیچد سر از رای شاه

سرش باد افکنده بر خاک راه

بدو گفت خسرو که لهراسپ را ...

... چرا سرنیاری بر شه فرود

دلش می کنی تیره از راه دود

برو زود فرمان لهراسپ بر ...

... بهر گه که فرمان دهد شاه نو

کمر بندم از کین دین راه نو

بدو گفت لهراسپ کای نامدار ...

... چنین گفت کای شهریار وزین

نباید بدین راه لشکر کشید

که راهست در پیش من ناپدید

بس است آنکه آید سپهدار شیر ...

... نشست از بر زین جهان بخش شاد

دو صد مرد همراه او کرد شاه

دو منزل به همراه او شد براه

... بلرزید بر خود چه شاخ درخت

طلایه فرستاد بر سوی راه

که گر آید از راه توران سپاه

از آن آگهی پیش شاه آورند ...

... تهی ماند ایران ز گرد گزین

سپاهی ز ترکان فراهم کشید

کاز گردشان شد جهان ناپدید ...

... خدنگش نهان در دل سنگ بود

ورا نیز ارجاسپ همراه بود

ز کین بر سر شاه لهراسپ بود ...

... بر اولاد رستم شکست آورم

تهمتن اگر باز آید ز راه

برو نیز سازم جهان را سیاه ...