کنون کافتاد دور حسین با این زلف و چوگانها

سر ما و براه عشق بودن گوی میدانها

درین درگه محرم مزن بهر گشایش دم

که اینجا بش سهان را سرشکست از چوب دربانها

از این دریای پهناور به زودی رخت بیرون بر

که عمری بایدت سر کوفت بر سنگ بیابانها

مرو در طورای موسی بیا در کوی مشتاقان

بسی انوار طالع بین از این چاک گریبانها

گذشت آن عهد نوح و قصه دریا و طوفانش

که او یک بار طوفان دید ماهر لحظه طوفانها

نسیم صبحگاهی کن گذر ز آنجا که می‌دانی

بگو ای دوستان آخر چه شد آن عهد و پیمانها

شما ساکن به گلشن‌ها و ما سرگرم گلخنها

ز (صامت) هم به یاد آرید در طرف گلستانها