هر بلبلی که زمزمه بنیاد می‌کند
اول مرا به برگ گلی یاد می‌کند
از درد رو متاب که یک قطره خون گرم
در دل هزار میکده ایجاد می‌کند
آهی که زیر لب شکند دردمند عشق
در سینه کار تیشهٔ فولاد می‌کند
این ظلم دیگرست که عاشق شکار من
چون مرغ پر شکسته شد آزاد می‌کند
در ناف حسن سعی شود مشک عاقبت
خونی که صید در دل صیاد می‌کند
دیوان عاشقان به قیامت نمی‌کشد
ایام خط تلافی بیداد می‌کند
عاجز چو سبزه ته سنگ است در دلت
آهم که ریشه در دل فولاد می‌کند
خواهد ثواب بت‌شکنان یافت روز حشر
هرکس که در شکست من امداد می‌کند
رنگی که از خزان خجالت شکسته شد
بر چهره کار سیلی استاد می‌کند
پیوسته سرخ رو بود از پاک گوهری
هرکس که چون شراب دلی شاد می‌کند
از پیچ و تاب اهل سخن صائب آگه است
چون سرو هرکه مصرعی ایجاد می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ درد و رنج عشق و تأثیر آن بر دل عاشق می‌باشد. شاعر می‌گوید که هرگاه بلبلی آواز می‌خواند، یاد گل‌ها و زیبایی‌ها می‌افتد. اشعار به عمق احساسات عاشقانه اشاره دارد و از ظلم‌هایی که بر عاشقا تحمیل می‌شود، صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که عشق می‌تواند آثاری ماندگار بر دل بگذارد و گاهی دلی را که در آن عشق وجود دارد، تبدیل به فولاد می‌کند. همچنین، شاعر به سختی‌ها و چالش‌هایی اشاره می‌کند که عاشقان با آن مواجهند و اینکه در نهایت، سزای عشق واقعی در روز قیامت مشخص خواهد شد. در نهایت، شعر به زیبایی و شادی‌ای اشاره دارد که عشق می‌تواند به ارمغان آورد.
هوش مصنوعی: هر پرنده‌ای که شروع به خواندن می‌کند، ابتدا مرا به یاد گل‌های زیبا و خوشبو می‌اندازد.
هوش مصنوعی: از درد رخسار خویش دوری نکن، زیرا که یک قطره خون گرم در دل می‌تواند هزاران میکده و حالت شادمانی ایجاد کند.
هوش مصنوعی: شخصی که در عشق رنج می‌برد، با هر آهی که به آرامی از دلش خارج می‌شود، مانند تیشه‌ای فولادی در دلش نفوذ می‌کند و دردش را عمیق‌تر می‌سازد.
هوش مصنوعی: این یک ظلم دیگر است که عاشق، من را که مانند مرغی با بال‌های شکسته گرفتار شده‌ام، آزاد کند.
هوش مصنوعی: در دل زیبایی تلاشی می‌شود که در نهایت به عشق و غم تبدیل می‌شود، درست مانند صیادی که از دل شکارش به درد و رنج می‌افتد.
هوش مصنوعی: عاشقان در روز قیامت به خاطر عشقشان محاسبه نخواهند شد و زمان، به جای عذرخواهی، فقط بی‌رحمی و سختی را به یاد می‌آورد.
هوش مصنوعی: کسی که ناتوان است مانند گیاهی است که از دل سنگ می‌روید و در دلش احساس درد و ناراحتی دارد که می‌تواند حتی دل فولاد را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
هوش مصنوعی: در روز قیامت، هر کسی که به من در شکستن بت‌ها کمک کند، پاداش بزرگی خواهد گرفت.
هوش مصنوعی: رنگی که از شرم فصل پاییز به وجود آمده، بر چهره ناشی از هنر استاد، به زیبایی جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کس که دارای دل پاک و نیکی باشد، همیشه شاداب و با نشاط است و مانند شراب، دل دیگران را شاد می‌کند.
هوش مصنوعی: صائب به خوبی می‌داند که اهل سخن چگونه در کلمات خود پیچ و تاب می‌زنند، مانند سروی که درختی زیبا و متکامل است، زیرا هر کسی که شعری می‌نویسد، دارای استعداد و originality خاصی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گل چون ز عکس چهرۀ تو یاد می کند
عالم ز بوی ورنگ خود آباد می کند
گفتند غنچه را بدهان تو نسبت است
عمریست تا بدین دل خود شاد می کند
سنگین دل تو هست ز پولاد و نرگست
[...]
هر دم که جان وصال تو را یاد می کند
از غصّه جهان دلم آزاد می کند
چشمت بریخت خون دل مردمان به زجر
آن شوخ دیده بین که چه بیداد می کند
سرو قدت چو بگذرد اندر میان باغ
[...]
می خورده خنده بر من ناشاد می کند
آن ترک مست بین که چه بیداد می کند
دارم چنان خیال که پندارم این زمان
دارد به دست جام و مرا یاد می کند
عاشق چو مور در ته پا رفت و او همان
[...]
دل چون ز بی‌وفایی او یاد می‌کند
پیش خیال او گله بنیاد می‌کند
زان گونه گرم خواهش داد است از تو دل
کش داد می‌دهیّ و همان داد می‌کند
پیغام قتل کز تو رقیب آورد به من
[...]
گاهی به غمزه‌ای دلی آباد می‌کند
گاهی به لطف غم‌زده‌ای شاد می‌کند
آنکو زیاد می‌نرود یک نفس مرا
شادم اگر مرا نفسی یاد می‌کند
بیچاره و شکست اسیر بلای عشق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.