گاهی به غمزه‌ای دلی آباد می‌کند
گاهی به لطف غم‌زده‌ای شاد می‌کند
آنکو زیاد می‌نرود یک نفس مرا
شادم اگر مرا نفسی یاد می‌کند
بیچاره و شکست اسیر بلای عشق
دل را درین قضیه که امداد می‌کند؟
گم‌گشتگان وادی خونخوار عشق را
سوی جناب دوست که ارشاد می‌کند؟
غم بر سر غم آمد و جای نفس نماند
دل تنگ شد که ناله و فریاد می‌کند
در چشم من سراسر آفاق تیره شد
شام فراق بین که چه بیداد می‌کند
باد صبا بیار نسیمی ز کوی دوست
کاین بوی دوست عالمی آباد می‌کند
بر من هرآنچه می‌رود از محنت و بلا
جُرم تو نیست حُسن خداداد می‌کند
باد است نزد او سخن فیض و شعر او
کی او بدین وسیله مرا یاد می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بیان احساسات و دردهای عاشقانه خود می‌پردازد. او از غم و شادی‌هایی که عشق به او می‌دهد صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که گاهی عشق می‌تواند دل را آباد و گاهی غم‌انگیز کند. شاعر به یاد معشوقش شاد می‌شود و از او انتظار دارد که او را به یاد آورد. همچنین به سختی‌های عشق و بلای آن اشاره می‌کند و می‌گوید که در پی محبت و یاد دوست، تمام غم‌هایش را فراموش می‌کند. در نهایت، او به نسیم صبحگاهی اشاره می‌کند که می‌تواند بوی دوست را به او برساند و از این طریق، عشق و احساست او را زنده نگه دارد.
هوش مصنوعی: گاهی با یک نگاه یا اشاره، کسی را خوشحال و سرزنده می‌کند و گاهی با مهربانی و عطوفتش، دل غمگین را شاد و آرام می‌کند.
هوش مصنوعی: کسی که به یاد من نمی‌افتد، حتی اگر فقط یک بار به یادم بیفتد، باعث خوشحالی من می‌شود.
هوش مصنوعی: در این موضوع، دل‌سوخته و آسیب‌دیده از عشق، چه کسی می‌تواند کمکش کند؟
هوش مصنوعی: در اینجا به کسانی اشاره می‌شود که در مسیر پرخطر و دشوار عشق سردرگم شده‌اند. آنها به دنبال هدایت و راهنمایی هستند تا از این مسیر پرمخاطره به سوی دوست حقیقی و محبوب خود هدایت شوند. در واقع، اشاره به اینکه چه کسی می‌تواند آنها را در این سفر معنوی یاری دهد و به هدف نهایی برساند.
هوش مصنوعی: غم‌ها به سراغ هم آمدند و دیگر جایی برای نفس‌کشیدن نمانده است، دل بسیار ناراحت شده و به نشانه‌ی درد، ناله و فریاد می‌کند.
هوش مصنوعی: در چشم من، تمامی دنیا به خاطر جدایی تاریک شده است. نگاه کن که چه ظلمی در حال رخ دادن است.
هوش مصنوعی: باد صبا بیاید و نسیمی از محله دوست به همراه بیاورد، چرا که این عطر دوست، جهانی را رونق می‌بخشد.
هوش مصنوعی: هر آنچه بر من می‌گذرد و رنج و مصیبت‌هایی که تجربه می‌کنم، تقصیر تو نیست. زیبایی و خوبی که در وجود توست، این مسائل را به وجود می‌آورد.
هوش مصنوعی: باد به عنوان یک نماد، در کلام او به عنوان وسیله‌ای برای انتقال پیام و او به وسیله شعر و سخن، یاد من را زنده می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گل چون ز عکس چهرۀ تو یاد می کند
عالم ز بوی ورنگ خود آباد می کند
گفتند غنچه را بدهان تو نسبت است
عمریست تا بدین دل خود شاد می کند
سنگین دل تو هست ز پولاد و نرگست
[...]
هر دم که جان وصال تو را یاد می کند
از غصّه جهان دلم آزاد می کند
چشمت بریخت خون دل مردمان به زجر
آن شوخ دیده بین که چه بیداد می کند
سرو قدت چو بگذرد اندر میان باغ
[...]
می خورده خنده بر من ناشاد می کند
آن ترک مست بین که چه بیداد می کند
دارم چنان خیال که پندارم این زمان
دارد به دست جام و مرا یاد می کند
عاشق چو مور در ته پا رفت و او همان
[...]
دل چون ز بی‌وفایی او یاد می‌کند
پیش خیال او گله بنیاد می‌کند
زان گونه گرم خواهش داد است از تو دل
کش داد می‌دهیّ و همان داد می‌کند
پیغام قتل کز تو رقیب آورد به من
[...]
هر بلبلی که زمزمه بنیاد می‌کند
اول مرا به برگ گلی یاد می‌کند
از درد رو متاب که یک قطره خون گرم
در دل هزار میکده ایجاد می‌کند
آهی که زیر لب شکند دردمند عشق
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.