گنجور » سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان

صدیق ریگی در ‫۱۳ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۸۹، ساعت ۱۴:۳۵ نوشته:

یک بیت جا افتاده است:
«روی بر خاک عجز می‏گویم / هر سحرگه که باد می‏آید
ای که هرگز فرامشت نکنم / هیچت از بنده یاد می‌آید»
(کتاب بنده: گلستان سعدی، تشریح دکتر گیوی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد)
موفق باشید.
---
پاسخ: با تشکر، بیت جا افتاده مطابق فرموده اضافه شد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

payam در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۳۹۱، ساعت ۰۸:۱۴ نوشته:

عبدالقادر گیلانی رحمة الله علیه را دیدند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فرزاد اسماعیل زاده در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۲۶ نوشته:

عبدالقادر گیلانی، قرن پنجم، عارف، صوفی، مؤسس سلسله تصوف قادریه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مجید محمدپور در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، یکشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۳۱ نوشته:

عبدالقادر گیلانی (جیلانی) (1077 - 1166 م) با نام کامل عبدالقادر بن صالح جنگی دوست گیلانی، عارف، صوفی، محدث، و شاعر ایرانی قرن پنجم و ششم قمری بود. وی مؤسس سلسله تصوف قادریه (منتسب به عبدالقادر) بود. او از مشاهیر مشایخ صوفیه و شیخ طریقه قادریه می‌باشد. کنیه وی «ابومحمد» و لقبش «محی الدین» است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بیگانه در ‫۵ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۵ خرداد ۱۳۹۷، ساعت ۲۲:۲۲ نوشته:

روی بر خاکِ عجز می ‌گویم
هر سحرگه که باد می ‌آید:
ای که هرگز فرامشت نکنم
هیچت از بنده یاد می‌ آید؟...
...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بی دل در ‫۴ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۰۰ نوشته:

سلام.
در مورد بیت دوم فکر میکنم "هیچت از من به یاد می‌آید" درست باشه.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سید رضا نوعی ( حکیم ) در ‫۱ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۰۷:۱۷ نوشته:

✍️سعدی در سرآغاز بوستان ، خیلی لطیف تر به این موضوع پرداخته و برخلاف شیخ عبدالقادر گیلانی ، شرمساری از خداوند را بالاتر از شرمساری نزد دیگران برشمرده و می گوید :

خدایا به عزت که خوارم مکن / به ذُلِّ گنه شرمسارم مکن

👈مرا شرمساری ز روی تو بس / دگر شرمسارم مکن پیشِ کس

و در ادامه نیز می گوید :

خدایا به ذلت مران از درم / که صورت نبندد دری دیگرم

فقیرم ، به جرم و گناهم مگیر / غنی را ترحم بود بر فقیر

چرا باید از ضعفِ حالم گریست؟ / اگر من ضعیفم ، پناهم قوی است

🔹آری ، شرمساری از گناه ، بالاترین مرتبه عذاب است لذا صائب در این باره می گوید :

در دوزخم بیفکن و نام گنه مبر / آتش به گرمی عرق انفعال نیست

🛑اما حافظ با نگاه عمیق عرفانی خویش ، بسیار لطیف تر از سعدی و صائب به این موضوع پرداخته و اینگونه فرموده :

ماییم و آستانهٔ عشق و سرِ نیاز / تا خوابِ خوش که را بَرَد اندر کنارِ دوست

دشمن به قصدِ حافظ اگر دَم زند چه باک ؟ / مِنَّت خدای را که👈 نِیَم شرمسارِ دوست👉

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سفید در ‫۱ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۳۳ نوشته:

هر سحرگه که باد می‌آید...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

حکایت شمارهٔ ۳