دلم خیال تو را رهنمای می‌داند
جز این طریق ندانم خدای می‌داند
ز درد روبه عشقت چو شیر می‌نالم
اگر چه همچو سگم هرزه لای می‌داند
ز فرقت تو نمی‌دانم ایچ لذت عمر
به چشمهای کُش دلربای می‌داند
بسی بگشت و غمت در دلم مقام گرفت
کجا رود که هم آن جای، جای می‌داند؟
به حال سعدی بیچاره قهقهه چه زنی؟
که چاره در غم تو های‌های می‌داند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر احساس عمیق محبت و درد فراق را به تصویر می‌کشد. شاعر، دلش را متوجه خیال معشوق می‌داند و تنها خدا را در این مسیر راهنما می‌بیند. او از عشقی که به معشوق دارد به شدت رنج می‌برد و در این درد، خود را به شیر تشبیه می‌کند که ناله می‌زند. شاعر با احساس ناامیدی از لذت‌های زندگی بدون محبوبش سخن می‌گوید و به غم و اندوهی که در دلش جا دارد، اشاره می‌کند. در نهایت، او به وضع ناگوار خود می‌پردازد و از غم فراق، خود را بیچاره می‌داند.
هوش مصنوعی: دل من همیشه به یاد تو است و به هیچ راهی غیر از این فکر نمی‌کند. تنها خدا می‌داند که چه احساساتی در دل من وجود دارد.
هوش مصنوعی: از شدت درد عشق تو، مانند شیر فریاد می‌زنم، هرچند که مثل سگی بی‌هویت در خاک و گل به سر می‌برم.
هوش مصنوعی: از دوری تو نمی‌دانم هیچ لذتی در عمر وجود دارد، زیرا فقط چشمهای جذاب و دل‌ربایت را می‌شناسم.
هوش مصنوعی: خیلی گشتم و غم تو در دل من جا گرفته است. کجا بروم که آن‌جا همخبر از دلم داشته باشد؟
هوش مصنوعی: چطور می‌توانی به حال سعدی بیچاره بخندی، در حالی که خودت در اندوهش به شدت گریه می‌کنی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.