عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷: در کوی خرابات، کسی را که نیاز است - هشیاری و مستیش همه عین نماز است
حکیم نزاری » غزلیات » شمارهٔ ۲۳۸: در کویِ خرابات کسی را که نیازست - هشیاری و مستیش همه عین نمازست
عراقی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱: گل صبح دم از باد برآشفت و بریخت - با باد صبا حکایتی گفت و بریخت
مجیرالدین بیلقانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸: گل صبحدم از باد برآشفت و بریخت - با باد صبا حکایتی گفت و بریخت
عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴: از پرده برون آمد، ساقی، قدحی در دست - هم پردهٔ ما بدرید، هم توبهٔ ما بشکست
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷: در دیرِ مغان آمد، یارم قدحی در دست - مست از می و میخواران از نرگسِ مستش مست
عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰: بود بر پای من، عراقی، بند - بند بر پای چون توان برخاست؟
خاقانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۲۶ - در شکایت از زندان: پای من زیر کوه آهن بود - کوه بر پای چون توان برخاست
عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲: گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه - سفید کردن آن نوعی از محالات است
حافظ » قطعات » قطعه شمارهٔ ۲۷: به آب زمزم و کوثر سفید نتوان کرد - گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه
عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۲: گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه - سفید کردن آن نوعی از محالات است
نظام قاری » دیوان البسه » قطعات » شمارهٔ ۲: (گلیم بخت کسی را که بافتند سیاه) - (سفید کردن نوعی از محالاتست)
عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۶: درد ما را نیست درمان در جهان - درد ما را روی او درمان بود
حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۶: دردِ ما را نیست درمان الغیاث - هجرِ ما را نیست پایان الغیاث