داد ازان دم که با دل ناشاد
من کنم داد و او کند بیداد
مست من عهد کرد و می‌ترسم
وقت هوشیاری‌اش نباشد یاد
بعد صد امتحان، ز ساده‌دلی
تکیه کردم به عهد بی‌بنیاد
بیخودیهای مجلس شب را
خجلت روز من به یادش داد
این چه شوق است کز تصور تو
دل خلقی در اضطراب افتاد
پا نهادیم بر سر دو جهان
ما و عشق تو، هرچه بادا باد
بهر زنجیر زلف او میلی
داد سر رشته خرد بر باد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و متناقض عاشق است. شاعر از دل شاداب خود گله‌مند است که در عوض عشق، بیداد می‌بیند. او بر این نکته تأکید دارد که در زمان مستی، به عهدی نااستوار و بی‌پایه اعتماد کرده و پس از چندین آزمایش، دچار ساده‌دلی شده است. همچنین، او از تجربه‌های شب به خجالت‌های روز می‌رسد و به شوقی عمیق اشاره می‌کند که بر دل خلق تأثیر گذاشته است. در نهایت، او و عشقش را در دنیای پرخطر عشق توصیف می‌کند و به خاطر زنجیر زلف معشوق، عقل خود را فدای عشق می‌کند.
هوش مصنوعی: از لحظه‌ای که با دل ناراحت من رفتار ناعادلانه‌ای می‌کند، فغان و ناله‌ام بلند می‌شود.
هوش مصنوعی: مستم تصمیم گرفته و نگرانم که در زمانی که به حال طبیعی برگردد، فراموش کند.
هوش مصنوعی: پس از انجام صدها امتحان و آزمون، به خاطر سادگی و بی‌توجهی‌ام به یک قول بی‌پایه اعتماد کردم.
هوش مصنوعی: بی‌خودی‌ها و خوشی‌های شبانه، روز به من یادآوری کرد که آنها چه حسی دارند.
هوش مصنوعی: این چه حالی است که تصور تو باعث شده دل‌های مردم به شدت نگران و پریشان شود؟
هوش مصنوعی: ما وارد دنیای عشق و احساس شدیم و هر چه برایمان پیش بیاید، برای ما مهم نیست.
هوش مصنوعی: به خاطر زنجیر موهای او، عقل و تدبیر من را به هوا برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد
ز آمده شادمان بباید بود
وز گذشته نکرد باید یاد
من و آن جعدموی غالیه‌بوی
[...]
گر فراموش کرد خواجه مرا
خویشتن را به رقعه دادم یاد
کودک شیر‌خواره تا نگریست
مادر او را به مهر شیر نداد
هر که بود از یمین دولت شاد
دل بمهر جمال ملت داد
هر که او حق نعمتش بشناخت
میر مارا نوید خدمت داد
طاعت آن ملک بجا آورد
[...]
پادشاهی برفت پاک سرشت
پادشاهی نشست حورنژاد
از برفته همه جهان غمگین
وز نشسته همه جهان دلشاد
گر چراغی ز پیشِ ما برداشت
[...]
آن شنیدی که حیدر کرار
کافران کشت و قلعه ها بگشاد
تا نداد او دو قرص نان جوین
هفده آیت خداش نفرستاد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.