این رباعی تصویر شخصی است که یک بلبل، درس شادی و قدر عمر دانستن را به او می‌آموزد که غصه عمر رفته و فرصت‌های از دست شده را مخور که بر نخواهند گشت؛ امروز را دریاب و شاد باش.
مرضیه - علمدار در ۱۴ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۰، ساعت ۱۶:۴۷ نوشته:
مطلبی را خدمت بعضی دوستان و فرهیختگانی که در مورد اشعار خیام نظر داده اند عرض میکنم و آن اینکه اشعار خیام را از نظر علوم جدید نباید بررسی کرد که به صحت و سقم ان پی ببریم و این موضوع که در پی رد نظریات و اعتقادات و باورها با توسل به اشعار خیام برنیاییم . کلام خیام همینگونه زیباو پر معناست و از دید بسیاری از فرهنگ دوستان با هر عقیده و نظری معتبر و محترم است .
علامت سوال در ۱۳ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۰، ساعت ۲۲:۲۹ نوشته:
هوشنگ جان من نمیدونم چرا انقدر از فزیک صحبت میکنی عزیز دل من فزیک هسته ای خوندم پس بزار یه چیز رو برات روشن کنم تمام قوانینی که ما در فیزیک داریم فقط توجیه وقطعیت نداره میدونی سرعت نور شکسته شد یعنی نوترینو ها به سرعتی بالاتر از سرعت نور دست پیدا کردن یا مثلا اینو میدونی دانشمندها به این نتیجه رسیدند که ماده اونجوری که ما فکر میکنیم نیست پس قوانینی که فقط برای توجیه بیانش برای اثبات یک مساله فلسفی درست نیست
احمد نیکو در ۴ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۰۰ نوشته:
ز بلبل بوستان پرناله و فریاد خواهد شد که صحرا سبز و گلها سرخ و دلها شاد خواهد شد عروس گل ز اطراف چمن در جلوه می آید بیا گو بلبل مشتاق اگر داماد خواهد شد
ملیکا رضایی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، یکشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۲۳ پاسخ داده:
گاه گاه اشعار تان به چشم بنده میخورد لیک این شعر در نظرم چیز دیگری شد ! آهنگ شعر و وزن آن ... همراه با واژگان که به جا بودند .قافیه و ردیف که بهم می‌خوردند ! سپاس و درود
افشین آگاه در ۱ سال و ۵ ماه قبل، پنجشنبه ۹ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۲۸ نوشته:
با درود و تشکر. آقایان پوریا و احمد نیکو مطالب صحیحی فرمودند بر حسب تصادف دیدم این بزرگواران بدانها اشاره نموده اند. نخست وزن رباعی مفعول (چون بلبُ)مفاعلن(ل مستِ را) مفاعیلن(هِ در بستان) فاع ( یاف) است. دوم این رباعی از خیام نمی تواند باشد و با سبک و روش او سنخیت ندارد درواقع از خیامیات است که جناب نیکو گفتند از خلاق المعالی کمال الدین است. با تشکر از همه دوستان
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
این رباعی تصویر شخصی است که یک بلبل، درس شادی و قدر عمر دانستن را به او می‌آموزد که غصه عمر رفته و فرصت‌های از دست شده را مخور که بر نخواهند گشت؛ امروز را دریاب و شاد باش.
چون بلبل خوش‌خوان، به بوستان راه یافت و روی گل و جام باده را شاداب دید.
به زبان حالش به من پنهانی گفت: قدر امروز را بدان که دیروز را نمی‌توانی بر‌گردانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
همین شعر » بیت ۱
چون بلبل مست راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
چون بلبل مست راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
گفتم: جانا هیچ کسی جانان یافت
یا در همه عمر آن چه همی جست آن یافت
گفت: از پس صدهزار قرن ای عاقل
بس زود بود هنوز گر بتوان یافت
چون بلبل مست راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
آمد بزبان حال در گوشم گفت
دریاب که روز رفته در نتوان یافت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.